انقلاب زدایی از حوزه!

امام خمینی ره:
باید مراقب بود که تفکر جدایی دین از سیاست از لایه های تفکر اهل جمود به طلاب جوان سرایت نکند. یکی از مسائلی که باید برای طلاب جوان ترسیم شود، همین قضیه است که چگونه در دوران وانفسای نفوذ مقدسین نافهم و ساده لوحان بی سواد، عده ای کمر بسته اند و برای نجات اسلام و حوزه و روحانیت از جان و آبرو سرمایه گذاشته اند.« منشور روحانیت»

مطلبی که به مخاطب محترم ارائه می شود، پیرامون هشدار جدی رهبر معظم انقلاب، امام خامنه ای روحی له الفداه، در زمینه انقلاب زدایی از حوزه های علمیه می باشد؛ هشداری که علی رغم اهمیت بسیار بالا، با بی تفاوتی و بی اعتنایی مسئولین مربوطه و متصدیان امور حوزه علمیه و بالاخص نخبگان حوزوی که بیش از دیگران در بسط و تبیین و جلوگیری از انقلاب زدایی در حوزه ها نقش دارند، مواجه شد.

چنانکه در ابتدای یادداشت فرمایش حضرت امام را ملاحظه کردید، امر سیاست زدایی و حرکت در مسیر دشمنان  اسلام و اهل بیت علیهم صلوات الله (جدایی دین از سیاست) در حوزه های علمیه، سابقاً هم رایج بوده تا آنجا که امام فرمودند: حماقت روحانی در معاشرت با مردم فضیلت شده و به زعم بعض افراد، روحانیت زمانی قابل احترام و تکریم بود که حماقت از سر و پای وجودش ببارد و الا عالم سیاس و روحانی کاردان و زیرک، کاسه ای زیر نیم کاسه داشت« منشور روحانیت».

با کمال تاسف پس از سپری شدن 40 سال از انقلاب اسلامی حول محور حوزه علمیه، هر روزه شاهد آن هستیم که در گوشه و کنار حوزه های سراسر کشور، در اظهار نظرات و حتی در سیاست های کلی حوزه، چگونه انقلاب و انقلابی به مسلخ کشانده می شدند.

حضور و فعالیت مروجان شیعه انگلیسی و اسلام آمریکایی در حوزه ها، جولان روحانیت معاند نظام جمهوری اسلامی، اعمال مدیریت های سلیقه ای و جناحی در حوزه ها ، تربیت غیر اسلامی طلاب با استفاده از اساتید منحرف و حاشیه دار در زمینه های اعتقادی و سیاسی، گرفتن روحیه نشاط و مطالبه گرانه و بدبین ساختن به انقلاب و آینده آن ، برخورد ناصحیح و نابخردانه با حرکات مطالبه گرانه و عدالت خواهانه حوزویان به عنوان موتور پیش راننده انقلاب به سمت آرمان ها و اهداف امام راحل، نبود برنامه منسجم و بلند مدت...همه از جمله مصادیق انقلاب زدایی از حوزه های علمیه می باشد.

مورخ اسفندماه 1394رهبر معظم انقلاب در دیدار با نمایندگان تشکل طلاب سراسر کشور در قم، نگرانی خود را از این امر فاجعه آفرین اعلام کردند و فرمودند: اگر حوزه علمیه انقلابی نماند، نظام در خطر انحراف از انقلاب قرار خواهد گرفت.

بعد از جلسه مذبور متاسفانه هیچ گونه اقدامی در جلوگیری از این فاجعه عظیم، صورت نپذیرفت و مسئولین تنها به برگزاری همایش صوری و طرح رونمایی از 120 راهکار که اساساً در میدان عمل اثری از خود به جای نگذاشته، اکتفاء کردند. در این زمینه امام خامنه ای عزیزمان می فرمایند:

" اگر دیدید انقلاب زدایی دارد انجام می گیرد باید احساس خطر کنید، احساس خطر کردن کافی نیست باید به فکر علاج بود، علاج هم تدبیر لازم دارد فکر لازم دارد، باید افراد صاحب فکر بنشینند فکر کنند، با کارهای سطحی با فریاد کشیدن که احیانا در یک جلسه آدم داد بکشد و به یکی اعتراض کند با این حرفها مسئله درست نمیشود."

شورای عالی حوزه علمیه، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، معاونت حوزوی دفتر مقام معظم رهبری، مدیریت حوزه علمیه قم، معاونت آمار و بررسی حوزه علمیه(صیانت)، دادگاه ویژه روحانیت، مجمع نمایندگان طلاب، شورای مدیریت حوزه علمیه استان ها، ائمه جمعه و البته جامعه نخبگانی حوزه علمیه اعم از مراجع، اساتید، فعالین حوزه ی تبلیغ (خطبا و کارشناسان)، فعالین سیاسی، در این زمینه(انقلاب زدایی) پاسخگو و مسئول هستند.

با اندکی تامل، نقش بسیار مهم و تعیین کننده در جلوگیری از انقلاب زدائی از حوزه، از آن مدیریت امور صیانتی و آمار و بررسی حوزه علمیه خواهد بود. لازم می دانم چند نکته در رابطه با این نهاد عرض کنم:

اولاً: فلسفه وجود معاونت آمار و بررسی این است که: خود روحانیت، مسئولیت حراست و صیانت از روحانیت و حوزه علمیه را به عهده گرفته، بنابراین از سازمان ها و نهاد های نظارتی و امنیتی غیر حوزوی در این راستا مستقیما استفاده نشود. مع الاسف این نهاد حوزوی بخشی از فعالیت های خود را مبتنی بر گزارشات و تحلیلات برخی دستگاه های امنیتیِ دولتی و تایید آنان صورت می دهد.
ثانیا : از جمله وظایف و تعهدات این نهاد، برنامه ریزی برای جلوگیری از نفوذ عناصر وابسته و جریانات منحرف سیاسی و عوامل فرقه های منحرف است، در این زمینه به سبب حضور و رشد جریانات فرقه ای و سیاسی و برخورد ناقص و بعضا عدم برخورد با آنان از سوی مدیریت صیانت، انتقاد جدی به این نهاد وارد می دانیم.

ثالثا: وظیفه ذاتی مدیریت امور صیانتی، حفظ و حراست از کیان روحانیت و انقلاب در حوزه علمیه است. مدیران محترم باید به این سوال پاسخگو باشند که چرا و به چه دلیل به جای حمایت و هدایت حرکت های انتقادی مطالبه گران دلسوز و انقلابی از طلاب و روحانیت، به برخورد و سرکوب آنان پرداخته اند و با عناوینی هم چون قطع شهریه، اخراج از حوزه، خلع لباس، محکومیت های سنگین قضایی، ایشان را وادار به سکوت و انزوا کرده اید؟ نمونه و موارد زیادی برای هر کدام از این عناوین موجود است که فعلا از ذکر آنها خودداری می نمایم.

رابعا: عدم پاسخگویی، تحکم در برخوردها، عدم ذهنیت دقیق و تفکیک در موارد انقلابی و غیرانقلابی، و همچنین ضعف در اصلاح پذیری از جمله ایرادات وارده به مدیریت آمار و بررسی می باشد.

جا دارد نهادی که خود مروج و مبلغ شفافیت و پاسخگویی ست، عملکرد و فعالیت های مثبت خود را در معرض قضاوت اذهان عموم حوزویان بگذارد.

خامسا: خوانندگان محترم بدانند، نبود عزم جدی در تحول ساختار و اصلاح عملکرد و تغییر روند سالیان گذشته در معاونت امور صیانتی حوزه علمیه، امری غیر قابل انکار است که جدا نقش بسزایی در ضعف عملکرد این نهاد انقلابی داشته و دارد.

در رابطه با نخبگان و فعالین حوزوی و نوع عملکرد و نقش آفرینی آنها در جلوگیری از انقلاب زدایی نکات زیادی به ذهن می رسد، از جمله آنها این که ؛ ظرفیتی استثنائی به برکت انقلاب اسلامی در اختیار حوزه و روحانیت قرار گرفته است؛ فرصتی که روحانیت علاوه بر حمایت از نظام همواره مسئولیت حفظ ایشان از انحرافات و خطرات را نیز دارد. رهبر معظم انقلاب با اشاره به این موضوع می فرمایند: نسبت روحانیت و حوزه های علمیه با نظام اسلامی، نسبت حمایت و نصیحت است.  از این فرموده چنین برداشت می شود که توانی خارج از نظام و فوق قوا و نهادها و سازمان ها و دولت ها تعبیه شده که ضمن توان دهی و تقویت نظام اسلامی، هر لحظه آن را مورد رصد و پایش قرار داده و از ناکارآمدی ها و خطرات و خلاء های موجود، با خبر می سازد و راه برون رفت از آن را طبق مبانی و ارزش های اسلامی پیش پای نظام می گذارد.

حوزه و روحانیت با کسب اختیار از ولی امر مسلمین، و با در نظر داشتن مصالح انقلاب، حق دارند مسئولین نظام، ذیل ولی فقیه را از نصایح و انتقادات خود در راستای رشد و حرکت در مسیر دولت اسلامی، بهره مند سازند. ناگفته نماند سالهاست با وجود چنین فرصت مغتنمی، عده ای از نخبگان حوزوی، با اهمال کاری و فرار از هزینه ها، این میدان را خالی گذاشته، که معتقدیم بزرگ ترین ضربه ها به انقلاب و علت به حاشیه رانده شدن انقلاب و انقلابی در بعض از عرصه ها این بی تفاوتی و عدم هشیاری آنها می باشد.

توقع می بود پس از تاکیدات مکرر رهبر معظم انقلاب، چه قبل و چه بعد از 25 اسفند 94 بر این موضوع، مخاطبان این هشدار، امتثال امر و فرمان ولی فقیه کرده، و لااقل خواسته ایشان را به یک مطالبه و خواسته عمومی در سطح حوزه های علمیه کشور، تبدیل می کردند و اذهان عموم طلاب و روحانیت را نسبت به این مطلب روشن می ساختند، نه تنها اقداماتی هرچند حداقلی در این زمینه صورت نپذیرفت، بلکه بعضی افراد غیر انقلابی و همراه با جریان غرب گرا برای توجیه غفلت یا قصور خود به تقسیم بندی دشمنان انقلاب متمسک شده و عامل انقلاب زدایی از حوزه علمیه را تندروی های عناصر انقلابی خواندند!!

ان شاالله هیچ کدام از مخاطبان مستقیم و غیر مستقیم هشدار حضرت آقا، خواسته یا ناخواسته هدف دشمنان اسلام و انقلاب را پیگیری نکرده و نادانسته پازل ضدانقلاب را درون نهاد روحانیت، تکمیل نکرده باشند.

روحانیت انقلابی در صدد است اولا: عوامل انقلاب زدایی در حوزه علمیه را افشا کرده و در این زمینه روشنگری بنمایند.

ثانیا: مسببین به انزوا کشاندن انقلاب در حوزه ها و متصدیان کم کار و بی تفاوت را به دلسوزان و دغدغه مندان به انقلاب، معرفی نمایند.

 امیدواریم مومنان به انقلاب برخورد با انقلاب زدایان را به عنوان تکلیفی شرعی و از مصادیق مهم آتش به اختیار دانسته و اقدامی قابل قبول داشته باشند.

حجت الاسلام قاسم روزبهانی