همنشینی مجاز و غیرمجاز

انسان موجودی ذاتا اجتماعی و تنهایی گریز است و بدون آن قادر به ادامه حیات و بقا نیست؛ از این رو روابط اجتماعی، تضادها و واکنش ها به جنبه مادی و دیگر جوانب بشر معنا می بخشد از سوی دیگر عکس این قضیه یعنی انزوا طلبی، تک روی، و جامعه گریزی پیوند انسان را با روابطی همچون معاشرت، تشکیل خانواده، بازدید از خویشاوندان و... گسسته و انسان را در رسیدن به اهداف خود ناکام می گذارد از این رو «راهب» بیچاره و رهروان او با عزلت نشینی خود، همنشین پوچی گشتند.

تصویر همنشینی در قاب حدیث

امام سجاد(ع) فرمودند: همنشینی با خوبان و نیکان از رستگاری است.

در چهار گزینه زیر با عنایت به مطلب فوق، درصدد آشناسازی مخاطب با انواعِ آمد و شد های اجتماعی بر آمدیم که فقط یک نوع آن مورد پسند عقلا است.

گزینه اول

انسان هایی وجود دارند که به دیدار هیچ یک از همنوع خود نمی روند و خود تک و تنها زندگی می کنند و کاری به کسی ندارند.

این افراد با این نگرش و رفتار، همان مردگان متحرک هستند که تأثیرپذیری از آنان سبب بی تفاوت شدن نسبت به یکدیگر و تسلط همه جانبه ناامیدی، بر کیان روح و روان انسان خواهد شد.

گزینه دوم

این افراد اینچنین هستند اگر کسی به دیدار آنها شتافت با او ارتباط برقرار می کنند و اگر به هر دلیل نتوانست سراغ آنها برود و یا تماسی با آنها بر قرار سازد،  متأسفانه با او قطع رابطه می کنند و خبری از او نمی‌گیرند.

به راستی این افراد با این رویکرد ناشایست، چقدر از فرمایش بهشت ساز پیامبر خدا(ص) که فرمودند: «هر کس به دیدار تو نیامد تو به ملاقات او برو.» ناگفته نماند سرانجام این منطق که اگر به «دیدار من بیاید به دیدار او می‌روم و اگر نیاید کاری با او ندارم» منجر به مرگ تدریجی پیوند و دوستی ها می شود.

گزینه سوم

زیباترین و اساسی ترین آمد و شد انسان ها این است که به موقع و به اندازه مهمان یکدیگر شوند و  میان خود، عُلقه ای نیک و پایدار ایجاد کنند.

وارد این محوطه نشوید!

متاسفانه مشاهده شده بعضی از افراد فامیل، خانواده خود را در مکانی گردهم می آورند و خود در منزلی جداگانه دورهمی راه می اندازند که همنشینی آنها جز عقبگردی و اتلاف وقت چیزی دیگری به دنبال ندارد. غالبا نشست و تجمع آنها به خاطر استعمال قلیان یا سرگرم شدن با بازی های ممنوعه شرعی است و تا نیمه های شب این چنین بیهوده  وقت می گذارنند و هیج یادی از خدا در آن محفل نمی کنند اینان در زیان روشن هستند، ولی نمی دانند.

راه حل معضل

راهکار اول: مومنان نیکوکار از حضور و همنشینی با این افراد بر حذر باشند، از آن رو که ممکن است فضای حاکم تأثیر گذاشته و مومنان همرنگ آنها شوند.

روش کار دوم: در هفته یا در طول ماه یک روز مشخص شود و در منزلی مراسم دینی نظیر محفلی جذاب از تلاوت قرآن، ذکر نکات هدایتی آیات و احادیث با بیانی شیوا و دوست داشتنی، جلسه پرسش و پاسخ برگزار شود و این افراد با احترام دعوت شوند تا با همنشینی با اهل ایمان، راه و روش درست و صحیح دورهمی را فرا گرفته و همگی در سرای آخرت، در زمره رفیقان بهشتی قرار گیرند.

راهکار سوم: با تدارک نشست صمیمی  و مطرح کردن مسأله ای از روز، بگذارید آنها حرف بزنند و نظرات خود را بیان کنند و شما نیز به سخنان آنها گوش فرا دهید و با روش دوستانه به گفت‌وگو بپردازید.

به بار نشستن یکی از راهکارهای سه گانه بالا، اگر فقط یک نفر از جمعی بیهوده دور بماند، خداوند برای شما پاداشی در نظر خواهد گرفت که از هر چیزی که خورشید بر آن می تابد ارزشمند تر خواهد بود.

گزینه پایانی: هستند افرادی که انتظار دارند مردم به دیدار آنها بیایند ولی خود به ملاقات و بازدید، تن نمی دهند این چنین اشخاص از افراد گزینه دوم بدتر هستند چرا که افزون بر قطع کننده روابط، رفتارشان بوی غرور و خودپسندی می دهد.