رهبر جمهوری اسلامی در دیدار با اعضای مجلس خبرگان تصریح کرد که
«راهحل مشکلات کشور از خالی کردن پشت دولت و ابراز برائت از دستگاههای
مسئول نیست». او نسبت به موازیسازی با کارهای دولت نیز هشدار داد و از همه
خواست «دولتیها را به سمت استفاده از دیدگاههای کارشناسان و حل مشکلات و
خوشبین کردن مردم نسبت به تلاشهای آنها هدایت کنند».
وی که از عناصر نفوذی نهضت آزادی و حزب مشارکت در دفتر تحکیم بود،
میافزاید: تقریباً با اطمینان بالا میتوان گفت با توجه به اینکه روحانی و
جریان اعتدالی زمینههای مساعد داخلی و خارجی را از دست داده و نارضایتی
چشمگیری از عملکرد دولت دوازدهم در سطح جامعه و نیروهای سیاسی همسو وجود
دارد، حمایت رهبر جمهوری اسلامی، او را از پایان زودهنگام ریاست جمهوری
حفاظت کرده است.
افشاری خاطرنشان کرد: رهبر جمهوری اسلامی در حالی
تقویت دولت را توصیه میکند، که به لحاظ برخی مواضع و بخصوص دیدگاههای
کلان، قرابتی با آن ندارد.
رهبری بارها دولت اعتدال را به دلیل امید به حل مشکلات از طریق
مذاکره با آمریکا و «چشم داشتن به دست دشمن» نکوهش کرده است. او توضیح
نمیدهد دولتی که خطوط قرمز ادعایی در مذاکرات هستهای را نقض کرده و
توافقی به نام برجام را امضا کرده که به زعم او اشتباه بوده و امروز نیز در
مهار و حل مشکلات ناتوان است، چرا سزاوار حمایت است؟
افشاری با ابراز ناخرسندی از نزدیک شدن روحانی به حاکمیت مینویسد:
مدیریت عوامل روانی در اقتصاد، نیازمند اعتمادسازی است که به نظر میرسد
رسیدن به آن با تداوم ریاست جمهوری روحانی ناممکن باشد. گفتار درمانی، دادن
وعدههای نسیه و غیرقابل اجرا و دوگانگی مزمن بین حرف و عمل اعتماد بخش
مهمی از جامعه را از روحانی سلب کرده است.
ناراحتی این اصلاحطلب فراری، بازگویی ناخرسندی افراطیون مدعی
اصلاحات در داخل است که دولت را رحم اجارهای خود خوانده و بر نگاه ساندیسی
به آن تأکید کردهاند. آنها از اینکه دولت و رئیسجمهور به نظام نزدیکتر
شده و از خوشبینی به غرب فاصله بگیرند، به شدت ناراحتند.
اما درباره اینکه چرا رهبری با وجود نارضایتی از برخی رویکردها، از
دولت و رئیسجمهور حمایت میکنند، نشانگر تقوا و مصلحت سنجی و در نظر
گرفتن اولویت اتحاد و انسجام ملی در برابر جنگ همه جانبه دشمن است و همین
اخلاق والاست که رهبری را از سیاستمداران عرفی و متعارف قائل به تسویه
حسابهای سیاسی سر بزنگاهها ممتاز و متمایز میکند.