قربانی کردن قانون به نفع فرد!
دیدن فیلم نماینده ای که نمی تواند اسم «موزه لوور» را بخواند ،بیش از آنکه خنده دار باشد،عبرت انگیز است و دراصل پاسخ این سوال که چرا وضع ما اینگونه است!؟
کاری به سهو لسان و لکنت و استرس دوربین و... ندارم اما بنظرتان چند مقام مسئول با مدرک دکترا داریم که حال و روز مشابهی دارند؟
چند وزیر و معاون و نماینده داریم که مدرک دکترا دارند اما ...!؟
از دکترای شخص روحانی از انگستان که نمی تواند یک جمله انگلیسی بگوید تا جهانگیری و همین آقای نماینده و فلان خانم نماینده که فکر می کرد کاهوی چینی از چین وارد می شود و نمی دانست چیزی شبیه گوجه فرنگی است که از فرنگ نمی آید!
چند وقت قبل وقتی الحاق ایران به کنوانسیون اسارت بار پالرمو با 5 شرط تصویب شد، دوستانم در گفتگوهایشان فهمیدند که جمع زیادی از نمایندگان رای دهنده اصلا نمی دانند موضوع چیست و با تماس فلانی و اشاره فراکسیون رای داده اند و خوشحال بودند که حق شرط داریم!
بعد که برای حضرات توضیح داده شد که بر اساس کنوانسیون وین، این حق شرط ها برای شادی روح خودمان است و تاثیری در حفظ حقوق ما ندارد و ...تازه پرسیده بودند کنوانسیون وین چیست!؟
این نمایندگان و مسئولان را مقایسه کنید با «ریچارد نفیو» طراح جوان تحریم های فلج کننده ضد ایرانی که وقتی 35 سال سن داشت، پرونده تحریم ها به او سپرده شد و حالا دامی برای ما چیده که آن سرش نا پیداست! او آن موقع مدرک دکترا نداشت،ولی به معنی واقعی سواد داشت.
همان ایام اوج هنر دیپلمات های ما این بود که بعضیشان زبان انگلیسی بلد بودند والبته آنقدر کشور خودشان را نمی شناختند که فکر می کردند با یک بمب کارمان یک سره می شود!
حالا معلوم نیست چرا وضع ما اینطور شده و وضع آنها آنطور!؟
بخش مهمی از مشکل بر می گردد به اینکه جماعت 60- 70 ساله ای از عالمان ذوالفنون و دارندگان انواع و اقسام مدارک علمی و حتی هنری ،ورزشی و...تمامی پست های با ربط و بی ربط را در دست دارند! به هر اتاق فکری می روی آنها هم هستند! درباره تمام مسائل کائنات از انرژی هسته ای تا شعر و صنایع ادبی تا فضای مجازی و جنگ نرم و .... سر در می آورند! از هر جوانی بیشتر می فهمند،به اندازه ده انسان انرژی دارند! در همه کارگروه ها و مجمع ها و کمیسیون ها عضوند ، صبح ها یک ساعت زودتر بیدار می شوند تا به راحتی به همه اموربرسند! و چون بازهم وقت اضافی دارند،عضو هیئت مدیره یکی دو شرکت اقتصادی پول ساز و نهاد فرهنگی و موسسه خیریه و هزار جای مگوی دیگر هم هستند!
موضوع منحصربه جناح خاصی هم نیست و از این جماعت همه فن حریف در همه گروه ها داریم.
بخشی از اینها با رای مردم به سر کار می روند و کاش ما مردم به مرتبه ای از دانایی برسیم که بدانیم این حضرات هر کاری بلد بودند،کرده اند و وضع امروزی ،حاصل زحمات آنهاست!
کاش آنها را به رتق و فتق امور منزل و کتاب خواندن بگماریم و راه را باز کنیم تا از بین 12 میلیون فارغ التحصیل دانشگاهی و چند صد هزار فرهیخته حوزوی،جماعتی نو اندیش برای کشور نقشه بکشند و کار کنند.
این هم برای آخرت خود این بندگان خدا هم بهتر است و هم به فرمایش مولا علی علیه السلام نزدیک تر که فرمود:« هرگاه به مشورت نیازمند شدی ، نخست ، از مشورت با جوانان آغاز کن؛ زیرا ذهن آنان تیزتر و حدس آنان سریع تر است . پس از آن مسئله را با میان سالان و پیرمردان در میان گذار تا در آن نقّادی کرده ، بهترین را برگزینند؛ چرا که تجربه آنان بیشتر است.»
کاری به سهو لسان و لکنت و استرس دوربین و... ندارم اما بنظرتان چند مقام مسئول با مدرک دکترا داریم که حال و روز مشابهی دارند؟
چند وزیر و معاون و نماینده داریم که مدرک دکترا دارند اما ...!؟
از دکترای شخص روحانی از انگستان که نمی تواند یک جمله انگلیسی بگوید تا جهانگیری و همین آقای نماینده و فلان خانم نماینده که فکر می کرد کاهوی چینی از چین وارد می شود و نمی دانست چیزی شبیه گوجه فرنگی است که از فرنگ نمی آید!
چند وقت قبل وقتی الحاق ایران به کنوانسیون اسارت بار پالرمو با 5 شرط تصویب شد، دوستانم در گفتگوهایشان فهمیدند که جمع زیادی از نمایندگان رای دهنده اصلا نمی دانند موضوع چیست و با تماس فلانی و اشاره فراکسیون رای داده اند و خوشحال بودند که حق شرط داریم!
بعد که برای حضرات توضیح داده شد که بر اساس کنوانسیون وین، این حق شرط ها برای شادی روح خودمان است و تاثیری در حفظ حقوق ما ندارد و ...تازه پرسیده بودند کنوانسیون وین چیست!؟
این نمایندگان و مسئولان را مقایسه کنید با «ریچارد نفیو» طراح جوان تحریم های فلج کننده ضد ایرانی که وقتی 35 سال سن داشت، پرونده تحریم ها به او سپرده شد و حالا دامی برای ما چیده که آن سرش نا پیداست! او آن موقع مدرک دکترا نداشت،ولی به معنی واقعی سواد داشت.
همان ایام اوج هنر دیپلمات های ما این بود که بعضیشان زبان انگلیسی بلد بودند والبته آنقدر کشور خودشان را نمی شناختند که فکر می کردند با یک بمب کارمان یک سره می شود!
حالا معلوم نیست چرا وضع ما اینطور شده و وضع آنها آنطور!؟
بخش مهمی از مشکل بر می گردد به اینکه جماعت 60- 70 ساله ای از عالمان ذوالفنون و دارندگان انواع و اقسام مدارک علمی و حتی هنری ،ورزشی و...تمامی پست های با ربط و بی ربط را در دست دارند! به هر اتاق فکری می روی آنها هم هستند! درباره تمام مسائل کائنات از انرژی هسته ای تا شعر و صنایع ادبی تا فضای مجازی و جنگ نرم و .... سر در می آورند! از هر جوانی بیشتر می فهمند،به اندازه ده انسان انرژی دارند! در همه کارگروه ها و مجمع ها و کمیسیون ها عضوند ، صبح ها یک ساعت زودتر بیدار می شوند تا به راحتی به همه اموربرسند! و چون بازهم وقت اضافی دارند،عضو هیئت مدیره یکی دو شرکت اقتصادی پول ساز و نهاد فرهنگی و موسسه خیریه و هزار جای مگوی دیگر هم هستند!
موضوع منحصربه جناح خاصی هم نیست و از این جماعت همه فن حریف در همه گروه ها داریم.
بخشی از اینها با رای مردم به سر کار می روند و کاش ما مردم به مرتبه ای از دانایی برسیم که بدانیم این حضرات هر کاری بلد بودند،کرده اند و وضع امروزی ،حاصل زحمات آنهاست!
کاش آنها را به رتق و فتق امور منزل و کتاب خواندن بگماریم و راه را باز کنیم تا از بین 12 میلیون فارغ التحصیل دانشگاهی و چند صد هزار فرهیخته حوزوی،جماعتی نو اندیش برای کشور نقشه بکشند و کار کنند.
این هم برای آخرت خود این بندگان خدا هم بهتر است و هم به فرمایش مولا علی علیه السلام نزدیک تر که فرمود:« هرگاه به مشورت نیازمند شدی ، نخست ، از مشورت با جوانان آغاز کن؛ زیرا ذهن آنان تیزتر و حدس آنان سریع تر است . پس از آن مسئله را با میان سالان و پیرمردان در میان گذار تا در آن نقّادی کرده ، بهترین را برگزینند؛ چرا که تجربه آنان بیشتر است.»
اخبار ویژه
شایعه دیدار ایلان ماسک با سفیر ایران:
بررسی سندرم «خودتحقیری» در جریان سازش؛
مافیای واقعی فیلترشکنفروشی در ایران
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
