تحلیل استراتژیهای محور مقاومت و غرب در تنشهای منطقهای؛
به گزارش پایگاه 598 به نقل از روزنامه خراسان،
اظهارات ماه گذشته دونالد ترامپ درباره نفت عراق که واکنش منفی مقامات عراق
را برانگیخته بود پس از سفر روز گذشته جیمز ماتیس وزیر دفاع ایالات متحده
به بغداد و تلاش وی برای تفسیر و توجیه سخنان جنجالی ترامپ، بار دیگر موضوع
اهداف سیاسی و نظامی واشنگتن و تلاش های آن برای دست یابی به نفت عراق را
در کانون توجه قرار داده است.
ترامپ ماه گذشته در
دیدار با مدیران و کارکنان سیا گفته بود: باید نفت عراق را از آن خود می
کردیم. اما اشکالی ندارد شاید یک بار دیگر این فرصت برای شما به وجود
بیاید. این که این اظهارات بین مدیران سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا – و نه
ارتش – گفته شده و در همان جمع از احتمال به وجود آمدن فرصت دوباره برای
این کار توسط آن ها سخن به میان آمده، نشان می دهد که باید از تلاش های
اطلاعاتی و امنیتی آمریکا در عراق نگران بود و با جدیت آن را رصد و دنبال
کرد.
آمریکایی ها به خوبی می دانند که پس از عقب
نشینی آن ها در سال 2011 شرایط برای بازگشت مجدد را ندارند. اظهارات اخیر
ترامپ که حاکی از ناتوانی ارتش آمریکا و ضرورت بازسازی آن بود، علاوه بر
اوضاع منطقه ای و شرایط داخلی عراق، شرایط را برای هرگونه حضور مستقیم این
کشور در عراق ناممکن می کند. بنابراین آمریکایی ها برای دسترسی به نفت
ارزان و شبه رایگان از عراق نیاز به وجود کانون های بحران یا بازی میان طرف
های سیاسی و قومی عراقی و حمایت از خواسته ها و اهداف برخی از آن ها دارند
تا بتوانند به نفت ارزان عراق دسترسی داشته باشند و طبیعی است که این
مأموریت باید بر عهده نهادهای اطلاعاتی آمریکا باشد.
عملیات
بازستانی غرب موصل که منجر به پایان رسمی خلافت داعش در عراق خواهد شد،
اوضاع سیاسی کشور پس از آزادی موصل، انتخابات مهم پارلمانی و شوراهای عراق
در سال 97، اختلافات متعدد اقلیم با بغداد، کشمکش های سیاسی جریان صدر با
بغداد، اختلاف بر سر مناطق آزاد شده و ... از جمله موضوعاتی است که هر یک
ظرفیت کار گسترده اطلاعاتی و امنیتی و سیاسی برای ایجاد بحران در عراق و
دخالت ها و بهره برداری های آمریکا را دارد.اظهارات ترامپ و امید به ایجاد
فرصت جدید برای دسترسی به نفت عراق که به مثابه زنگ خطری به صدادرآمده برای
این کشور است باید مورد توجه بدنه سیاسی و جریان های ملی عراقی باشد.
عراقی ها باید متوجه باشند که آمریکایی هایی که در سال 2011 با مقاومت
سیاسی و مسلحانه مجبور به عقب نشینی شدند، شاید دیگر نتوانند حضوری مستقیم
داشته باشند اما به اعتراف خودشان هنوز به اقتصاد کشورشان چشم طمع دارند.
با این اوضاع و اظهارات، در هر رویداد مخرب در عراق، عراقی ها حق دارند تا
آمریکا را متهم ردیف اول بدانند.
