
وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا * * * شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟ آن مستضعفانی که همواره می گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که اهلش ستمکارند، بیرون ببر و از سوی خود، سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده. * * * بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده است / شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده است
فارس، زنان بحرینی در انقلاب این کشور نقشی فعال و انکار نشدنی دارند و با وجود سرکوبهای شدید رژیم آل خلیفه عرصه مبارزه مسالمت آمیز را ترک نکرده اند.
زنان بحرین از قربانیان اصلی خشونت های سازمان یافته رژیم آل خلیفه علیه انقلابیون بوده اند و گزارشهای متعددی از ضربوشتم و شکنجه زنان بحرینی در زندان توسط نیروهای رژیم منتشر شده است.
زنان بحرینی تا قبل از انقلاب توسط حکومت در حاشیه قرار داده شده بودند،
دولت منامه تلاش میکرد با بکارگیری وزرای فرهنگ غربگرا از میان زنان دربار
آل خلیفه فرهنگ اسلامی را در میان زنان مسلمان این کشور از بین ببرد.
زنان بحرین از روزهای آغازین انقلاب در میدان اللؤلؤه حضور داشتند و
تاکنون چندین زن در این انقلاب به شهادت و چند صد نفر نیز زخمی شده اند.