غریبه‌ای در وزارت راه و شهرسازی!

به گزارش پایگاه 598، در حالی که اصول کلی اقتصاد مقاومتی از سوی رهبر انقلاب به عنوان خط مشی کلی کشور و دستگاه‌های دولتی ابلاغ شده است به نظر می‌رسد بعضی از دستگاه‌ها هیچ گونه توجهی به این اصول نداشته و مسیری دیگر را انتخاب کرده‌اند. از جمله این دستگاه‌ها و سازمان‌ها باید وزارت راه و شهرسازی را نام برد.

به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ عباس آخوندی در حالی ماه‌های آخر مسئولیت خود در دولت یازدهم را سپری می‌کند که عملکردش نه تنها همراهی با اقتصاد مقاومتی را نشان نمی‌دهد بلکه در بعضی از حوزه ها کاملا در تقابل با اقتصاد مقاومتی عمل کرده است.

در این گزارش به بعضی از این ناهماهنگی‌ها و تقابل‌ها از سوی وزارت راه و شهرسازی با بعضی از اصول 28 گانه اقتصاد مقاومتی پرداخته خواهد شد.

1- عدم توسعه کارآفرینی
در دوران مسئولیت آخوندی آنچنان رکودی بر بازار مسکن حاکم شده است که بسیاری از صنایع وابسته به ساختمان را نیز زمین گیر کرده است. رکودی که دامن کارگران صنایع سیمان، کاشی، لوازم برقی ساختمان، لوله کشی‌ و شیرآلات و ... را  در کنار حجم بالای کارگرهای ساختمانی گرفته است و از دام بیکاری در امان نمانده ‌اند.

ایجاد اتشغال در حوزه ساختمان یکی از کم هزینه‌ترین اشتغال‌ها برای دولت و در عین حال یکی از سریع‌ترین روشها نیز هست.

تلاش هایی هم که از سوی وزارت راه و شهرسازی انجام گرفته است همه تا کنون شکست خورده است و نتوانسته است رونقی به بازار برگرداند. وعده‌هایی که داده شده برای شکوفایی بازار ولی جامه عمل نپوشیده  است!

2- عدم پشتیبانی از اقتصاد دانش بنیان
 از طرف دولت در حوزه حمل و نقل نه تنها تلاشی برای تولیدهای دانش بنیان نمی‌شود بلکه با خریدها و قراردادهایی که با خارجی ها بسته می‌شود این نکته خود را بیش از پیش نمایان می‌کند که در وزارت خانه  ی تحت مسئولیت آخوندی عزمی بر اقتصاد دانش بنیان نیست. تصمیم عجولانه و غیرکارشناسی وزیر در بستن قرارداد برای خرید 220 فروند هواپیما از این جنس است.جدا از انتقاداتی که به نیازسنجی خرید و عدم تعهدهای لازم برای پایبندی شرکت خارجی به قراردادش وجود دارد، این نکته قابل تامل است که اگر دولت پول لازم برای قراردادهایی با این مبالغ هنگفت دارد چرا درصدی از این مبالغ را به پژوهش و تولیدات شرکت های دانش بنیان اختصاص نمی‌دهد!

این وضعیت فقط هم اختصاص به حوزه حمل و نقل هم ندارد بلکه وضعیت مسکن نیز حال و روز بهتری ندارد! در طول این چند سال تحولی مبتنی بر اقتصاد دانش بنیان در حوزه صنعت ساختمان مشاهده نمی‌شود یا اگر هم بوده آنقدرها هم چشم‌گیر نبوده است!

3- کدام بهره‌وری؟
آنچه در حوزه مسکن شاهد بوده‌ایم رکود ساخت و ساز است و به اتمام نرسیدن پروژههای مسکن مهر؛ باید جایی از بهره‌وری سخن گفت که کار بصورت کامل انجام می‌شود آنگاه می‌خواهیم برای بهبود کیفیت و پایین آوردن مصرف مواد اولیه و بالا بردن بازدهی نیروانسانی سرمایه گذاری ‌کنیم.

4- عدالت اجتماعی:
استراتژی که وزارت راه و شهرسازی برای خانه دار کردن مردم در پیش گرفته است عملا اقشار مستضعف جامعه را نادیده گرفته است. جدای از آنکه طرح مسکن اجتماعی بر روی کاغذ باقی مانده و طرح مسکن مهر هنوز تعهدات عمل نشده ای دارد و مردمی که پولشان را به امید خانه‌دار شدن در آن سرمایه‌گذاری کرده‌اند و حالا هم پول¬شان رفته است و هم آروزی خانه دار شدنشان! طرح وام مسکن یکم تنها اقدام عملی وزارت خانه برای خانه دار کردن مردم بوده است. شکل انجام این طرح یعنی قراردادن مبلغ سی تا چهل میلیون در بانک مسکن به مدت یک سال بسیاری از اقشار ضعیف جامعه را منصرف می‌کند. از سویی دیگر اقساط به نسبت سنگین آن، برای خانواده‌ای با درآمد دو میلیون تومان در ماه بسیار سنگین است! یعنی پنجاه درصد درآمد ماهیانه خانواده‌ها صرف اقساط وام می‌شود! پایین تر از این درآمد هم که وضعیتش مشخص است!

در حمل و نقل هم دولت به جای سرمایه گذاری بیشتر بر روی سیستم حمل و نقل ریلی و گسترش آن به اقصا نقاط کشور در دوران پسابرجام به فکر خرید 220 فروند هواپیما بوده است. جدا از آنکه این فکر هنوز عملیاتی نشده است و می شود گفت قطعا تعدادی از این هواپیما هیچ وقت خریدای نخواهد شد ولی تقویت صنعت هوایی کشور اگر چه نیاز است ولی دردی از طبقات متوسط و ضعیف جامعه را درمان نمی‌ کند.

در صنعت ریلی هم در سالهای گذشته به سمت افزودن واگن‌های شیک و باامکانات بالا پیش رفته اند که سبب شده قیمت‌ بلیط این مدل قطارها از هواپیما هم بالاتر برود. قطعا این مدل قطارها مشتریان خاص خود را دارد ولی آیا برای اقشار ضعیف جامعه هم پیش بینی شده است؟ در نتیجه گیری باید گفت دولت برای سفر ارزان مردم خصوصا طبقات ضعیف برنامه ای ندارد و یا به عبارتی برای دولت اولویتی ندارد!

5- حمایت از تولید داخلی یا خارجی
نگرش اقتصاد مقاومتی اگر در یک مدیر نباشد  خواسته یا ناخواسته اقداماتی می‌کند که بر خلاف اصول اقتصاد مقاومتی است و به ضرر منافع و مصالح کشور. اینکه شخص آقای وزیر به افتتاح طرح کترینگ غذای راه‌آهن برود که توسط اتریشی ها اداره می‌شود پیام‌های بسیار نامناسبی را به داخل منتقل می‌کند؛ اینکه ایرانی‌ها توان مناسبی حتی در آشپزی و اداره کترینگ ندارند! تضعیف اراده ملی و غرور ملی! فی المثل اگر مهندسان جوان کشورمان بخواهند در حوزه موتور لوکوموتیو‌ها اقدامات تحولی و ابتکاری انجام دهند، دست و دلشان خواهد لرزید چرا که آقای وزیر حتی در حد آشپزی هم به ایرانی ها اعتماد ندارد و با خارجی‌ها قرارداد می بندد چه برسد به مباحثی که نیاز به دانش روز دنیا را دارد.

6- حمایت از صادرات یا واردات؟
بخش حمل و نقل وزارت راه و شهرسازی می‌تواند در تسهیل و تسریع صادرات کشور نقش ایفا کند. اما از طریق درست و اصولی. متاسفانه پس از انتقاداتی که به دولت برای خرید عجولانه 220هواپیما شد، رییس جمهور یکی از دلایل خرید را افزایش تراز تجاری کشور نام بردند. اما واقعیت این است که هواپیماهای خریداری شده همه مسافربری بودند و نه باربری که بشود بر روی حمل بار آنها حساب باز کرد. درصورتی که ایران محور ترانزیتی است و دسترسی به آب های آزاد دارد و امنیت در مسیر وجود دارد؛ این مزیت‌ها در کنار هم بی نظیر است و با سرمایه گذاری بر روی حمل و نقل تجاری ریلی و آبی می‌توان ارزش افزوده های بالایی را نصیب کشور کرد و تولید کننده داخلی را در پایین آوردن هزینه‌های صادرات یاری کرد!

اگر قرار است به دولت و وزارت‌خانه‌ی اقتصادی‌اش نمره ای داده شود حتما باید یکی از معیارها میزان انطباق آنها با اصول اقتصادمقاومتی باشد. وزارت‌خانه ها  بصورت زنجیره‌ای به هم وصل می‌باشد اگر یکی از حلقه‌های این زنجیره کارش را درست انجام ندهد بر روی عملکرد دیگر بخشها اثر منفی می گذارد. وزارت راه و شهر سازی یکی از همین حلقه‌های مهم است چه در بحث مسکن و چه در بحث حمل و نقل. به نظر می ‌رسد جناب وزیر در هر دو بخش موفقیت چشم‌گیری به دست نیاورده است!