الگوگيري از تربيت فرزندان در كلاس زينب(س)

به گزارش پایگاه 598 به نقل از باشگاه خبرنگاران تسنيم، مي‎توان گفت ماجراي عاشورا چشمه ارزشهايي است كه از آن معارف ناب الهي و بهترين تربيتهاي جاري شده بر بشريت از ابتداي خلقت تاكنون مي‎جوشد و تا آينده نيز ادامه دارد، بنابراين بهترين الگويي است كه مي‎توان در آن انسانهاي تراز قرآن را يافت.

زينب(س) فرزند پاك و مطهر خاندان عترت(ع) از جمله افرادي هستند كه حضور 6 معصوم(ع) و 6 معلم عالم و آدم را درك كردند و در كلاس درس اين بزرگواران درسهاي فراواني را دريافت كردند. ايشان آموخت كه بايد تمام وجود خود و زندگي خود را وقف امام زمان خود كند و مورد تعليم و تربيت او قرار بگيرد، بنابراين در هر دوراني بيشترين عزم را نسبت به درك و معرفت امام عصر خويش داشت، پس آن هنگام كه امام حسين (عليه‌السلام) عزم قيام كردند، او با كسب اجازه از همسرش عبدالله بن جعفر فرزندانش را با خود همراه كرد تا ايشان در مسير همراهي با امام و معلم خلايق مورد تربيت قرار بگيرند. در واقع حضرت زينب(س) آموخته بود فرزندان خود را طوري تربيت كند كه هميشه در ركاب امام عصر خود باشند و در مسير او جانفشاني كنند.

در واقع زينب(س) نيز به عنوان برترين شيعياني كه بهترين بهره‎ها را از نور امامان معصوم(ع) كسب كرد، با آگاهي از پيشامد ماجراي كربلا طوري فرزندانش را تربيت كرده بود تا به محض اعلام قيام امام معصوم، به ياري او برخيزند و ايشان را نصرت كنند، بنابراين مي‎توان گفت نقش حضرت در تربيت چنين فرزندان شريفي داراي پيشينه بالايي بود. زينب(س) به ما آموخت كه فرزندان خود را اينچنين تربيت كنيد تا هميشه پا به ركاب امام عصر خود باشند.

بروز صفات و ايمانيات فرزندان زينب(س) را مي‎توان در مسير حركت كاروان امام حسين(ع) به سوي كربلا و در روز عاشورا مشاهده كرد. اما در روز عاشورا نقل است محمد بن عبد الله بن جعفر بن أبي طالب‏ پس از آنكه از امام حسين(ع) اذن ميدان گرفت، اينطور رجز خواند:

أَشْكُو إِلَى اللَّهِ‏ مِنَ‏ الْعُدْوَان‏
فَعَالَ قَوْمٍ فِي الرَّدَى عُمْيَان
قَدْ بَدَّلُوا مَعَالِمَ الْقُرْآن
وَ مُحْكَمَ التَّنْزِيلِ وَ التِّبْيَانِ
وَ أَظْهَرُوا الْكُفْرَ مَعَ الطُّغْيَان

يعنى ما از دست دشمنان به خدا شكايت مى‎‏كنيم. با گروهى كارزار مى‎‏كنيم كه كوركورانه در راه پست مى‏‎روند. آنان دستورات قرآن و بيان آن را ترك كرده‎‏اند و آيات محكمه قرآن و بيان آن را از دست داده‎‏اند. كفر را با طغيان و سركشى ظاهر كرده‎اند. سپس جنگيد تا تعداد ده نفر از لشكر دشمن را كشت و عامر بن نهشل تميمى ايشان را به فيض شهادت رساند.

همان طور كه مشخص است، اين جملات را نوجواني مي‎گويد كه سن چنداني ندارد، اما جملاتش لبريز از معرفت و شعور است، «از كوزه همان تراود كه در اوست». سخن گفتن درباره اين فرازهاي مبتني بر آيات قرآن توسط فرزند زينب(س) از عهده قلم و فهم قاصر ما بر نمي‎آيد، بنابراين هركس به ميزان فهم خود مي‎تواند از آن درس لازم را بگيرد. چه خوب الگويي را خداوند متعال در ماجراي امام حسين(ع) براي انسانها و به خصوص جوانان و نوجوانان قرار داد كه متأسفانه همگان نسبت به آن غافل هستيم.

بعد از محمّد بن عبداللَّه، عون بن عبد اللَّه بن جعفر عليه‎السلام براى جهاد در راه خدا خروج كرد و اين رجز را خواند:

إنْ تُنكِروني فأنـا آبنُ جعفرِ
شهيدِ صِدقٍ في الجِنانِ أزهَرِ
يَطيرُ فيها بجـنـاحٍ أخضرِ
كفى بهذا شرفاً فـي المَحشرِ

يعنى اگر مرا نمى‏‎شناسيد، من از نسل جعفر هستم كه شهيد صداقت و راستى شد و در بهشت با دو بال سبز پرواز مى‏‎كند و يك چنين افتخار در محشر براى ما كافى خواهد بود. وى همچنان كارزار كرد تا تعداد سه سوار و 18 نفر پياده را از لشكر كفر به دوزخ روانه كرد. سپس عبد اللَّه بن بطه طائى ايشان را شهيد كرد. (تسلية المجالس و زينة المجالس (مقتل الحسين ع، ج‏2، ص 303). علي و عباس هم از ديگر فرزندان حضرت زينب(س) بودند كه با اسراي كربلا راهي كوفه شدند. (الخصائصة الزينبية، سيد نورالدين جزائري، ص52و53).