
وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا * * * شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟ آن مستضعفانی که همواره می گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که اهلش ستمکارند، بیرون ببر و از سوی خود، سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده. * * * بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده است / شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده است
اما اين نامگذاريها از كجا آمده است؟
اين عناوين به صورت قراردادي است، يعني مادحان و مرثيهخوانان حسيني براي اينكه ياد حماسه بزرگ عاشورا را زنده بدارند، در هر روز نام يكي از اسوههاي سرزمين نينوا را بر زبان جاري ميكنند. به اعتقاد برخي مورخان، اين رسم از زمان صفويه باب شد.
نامگذاري روزهاي دهه نخست محرم به اين شرح است:
روز اول: مسلم بن عقيل(ع)
روز دوم: ورود كاروان به كربلا
روز سوم: حضرت رقيه (س)
روز چهارم: حضرت حر، طفلان زينب (س)
روز پنجم: اصحاب و عبدالله بن الحسن(ع)
روز ششم: حضرت قاسم بن الحسن(ع)
روز هفتم: روضه عطش، علياصغر(ع)
روز هشتم: حضرت علياكبر(ع)
روز نهم: روز تاسوعا، حضرت ابوالفضل العباس(ع)
روز دهم: روز عاشورا، حضرت اباعبدالله الحسين عليهالسلام، حضرت زينب(س) و شام غريبان