به گزارش پایگاه 598 به نقل از سرویس فرهنگی بیباک، از امروز پخش آزمایشی شبکه «امید» در داخل سازمان صداوسیما آغاز شد تا مدیران رسانه ملی هم بجای حل اساسی مشکلات شبکه های تلویزیونی تنها به سبک دولت یازدهم با نام و شعار "امید" قصد شیرین کردن کام مردم را داشته باشند. البته رسانه ملی و دولت یازدهم این روزها بیشباهت به هم نیستند و هر دو از میدان دادن به نیروهای خوش فکر و جوان در سطوح بالایی بیبهره اند و همچنان با مدیران بینشاط قدیمی و آزمایش پس داده به دنبال حل مشکلات مردم بویژه نسل جوان هستند!
از کم خاصیتی شبکههای "سه سیما"، "تماشا" و بسیاری دیگر از شبکههای رسانه ملی که اوج کارایی آنان سرگرم کنندگی است و از رسالت کمی و کیفی خود فرسنگها فاصله دارند که بگذریم، نوع عملکرد مدیران رسانه ملی در آه و ناله کردن پیرامون کسری بودجه سازمان از سویی و تکثیر مجدد شبکهها از سوی دیگر آنها را متهم به پارادوکس در انظار عمومی میکند که جا دارد مدیریت جدید فکری به حال بلبشوی مدیریتی و بی ثباتی فکری در درون سازمان خود و از همه مهمتر بیاعتمادی مردم به رسانه ملی بکند.
قطعا این روزها حال رسانه ملی به هیچ وجه مساعد نیست به گونهای که اگر از خلاقیت و محبوبیت عوامل تولید برنامههایی چون "خندوانه"، "دورهمی" ، "نود" و چند برنامه محدود دیگر _ آنهم در راستای اهداف و فکر تولیدکنندگان آن برنامهها نه صلاح و مصلحت مخاطبان _ که بگذریم، سایر برنامههای شبکههای پرتعداد و پرهزینه رسانه ملی در حد برنامههای یک شبکه جذاب فلان کشور بیگانه هم نتوانسته جذب مخاطب را در پی داشته باشد تا جایی که این شائبه پیش میآید؛ عده ای از روی عمد سعی دارند مردم را نسبت به رسانه ملی دور و بیاعتماد کنند و بر دوش نظام هزینه بگذارند.
بسیار جای تعجب و تامل دارد؛ در شرایطی که عموم شبکههای رسانه ملی از حداقل کارایی و کیفیت برنامهای برخوردارند تا جایی که شبکه سه سیما که به نام شبکه جوان خود را معرفی میکند، بجای تولید برنامههای فرهنگی و معارفی جذاب و پرداختن به برنامه هایی که موجب رشد و ارتقای سطح فکری و فرهنگی جوانان شود؛ تنها همان نقشی را بازی می کند که شبکه ورزش ایفاگر آن است؛ حال مسئولان مربوطه را چه شده است که به جای بالا بردن سطح کیفی برنامهها، بار دیگر به فکر تکثیر شبکههای بیکیفیت روی آوردهاند تا جایی که چندی پیش بار دیگر شبکه کم خاصیت "تماشا" آغاز به کار کرد و امروز هم خبر پخش آزمایشی شبکه «امید» بر روی خروجی رسانه ها قرار گرفت!
آیا مدیران رسانه ملی توانسته اند از همان تعداد شبکه موجود حداکثر استفاده را بکنند و در راستای چشم انداز و افق رسانه آنان برنامههای مناسب با ذائقه و حوصله امروز مردم و جوانان تولید کنند که حالا قصد راه اندازی چند شبکه دیگر کردهاند؟! آیا همه آن آه و نالههایی که پیرامون بودجه سر می دادند، رفع شده است و دیگر از سر شکم سیری هوس بریز و بپاش و تاسیس کرده اند یا واقعا ضرورت چنین شبکههایی مدیران رسانه ملی را واداشته تا با سیلی صورت خود را سرخ نگه دارند اما چنین شبکههایی را راه اندازی کنند.
قطعا در پس این بلبشوی مدیرتی در سازمان صدا و سیما که روزی شبکه ای را تعطیل و دیگر بار راه اندازی می کنند؛ هیچ ثبات فکری و مدیریتی نیست و این عملکرد تنها به حیف و میل بیت المال و بی اعتمادی بیشتر مردم منجر می شود.
پیشنهاد این است که بجای تکثیر شبکه ها، شبکه های پرهزینه ای چون "سه سیما" که از رسالت خود بسیار دور شده و تبدیل به نسخه بدل شبکه ورزش گردیده است، تعطیل یا اصلاح گردد و همچنین شبکه "امید" در نطفه خفه شد چون که می توان با ارتقای برنامه های شبکه های کودک و پویا، تمامی رده های سنی کودک و نوجوان را در بر گرفت و بجای هزینه های سنگین تاسیس شبکه دیگر، آنرا صرف بالا بردن کیفیت برنامه های شبکه های موجود کرد و همچنین شبکه کم خاصیت "تماشا" که از دو هفته پیش بار دیگر فعالیتش آغاز شده است و همچنین شبکه "کالا" که قرار است شروع به کار کند و برخی دیگر از شبکههای بیخاصیت فعلی همگی تعطیل شوند و بودجه آنان به برنامه سازی و ارتقای سطح کیفی برنامهها اختصاص داده شود که این اوضاع مصداق بارز بلبشوی مدیرتی و پارادوکس ادعای مدیران رسانه ملی در کسری بودجه دانست.
گفتنی است؛ از امروز پخش آزمایشی شبکه «امید» در داخل سازمان صداوسیما آغاز شد. همچنین چندی پیش «حسین کرمی» با حکم معاونت سیما به سمت مدیریت شبکه تماشا منصوب شد و بنابر شنیده های خبرنگار بیباک قرار است مدیر شبکه تازه تعطیل شده "تهران" بیکار نماند و بعنوان مدیر شبکه "کالا"، شبکه جدیدی را راه اندازی کند!
مدیران رسانه ملی باید بدانند که با حلوا حلوا کردن دهن ملت شیرین نمیشود و اگر با نام "امید" مشکلی حل میشد، دولت یازدهم باید تمام مشکلات کشور را تا کنون حل کرده باشد نه اینکه از زمان صد روز وعده داده شدهاش، صدها روز تا به حال گذشته است و اوضاع فرهنگی و معیشتی روز به روز فاجعه بار تر می شود.