موج بیداری عربی تمام رژیم‌های فاسد را فرا می‌گیرد

فارس،‌ محمد الغنوشی از جناح‌های اسلام‌گرا و همچنین دیگر جریان‌های سیاسی که خود را برای رهبری و هدایت خیزش‌های عربی آماده می‌کنند، خواست هنر همزیستی مسالمت‌آمیز را فرا بگیرند.

وی در ادامه از این جریان‌ها و جناح‌های سیاسی خواست اصل شهروندی که پایه و اساس یک دولت و حکومت را تشکیل می‌دهد و تقسیم حق و حقوق و وظایف بر اساس اصل مساوات و برابری و نظام دمکراتیک را آنگونه که هست،‌ بدون تحمیل ایده یا عقیده‌ای از خود و رای مردم را که در صندوق‌های رای ریخته شده، بپذیرند.

الغنوشی در ادامه توضیح داد که جنبش النهضه 62 درصد آرا و 41 درصد کرسی‌های مجلس موسسان را از آن خود کرد و با اینکه می‌توانست با برخی از افراد مستقل که از حیث دیدگاه و طرح و برنامه با آن اتفاق نظر دارند، اکثریت پارلمان را به دست آورد، با این حال بر تشکیل ائتلاف با دو حزب پس از خود تاکید کرد تا بر توان و قدرت حزب جهت همزیستی مسالمت‌آمیز با شرکایش و کامل شدن در کنار آنها تاکید کند.

رهبر جنبش النهضه تونس در ادامه سخنان خود گفت: بهار عربی محدود به منطقه‌ای خاص یا کشور و دولتی مشخص نیست، چون رژیم‌ها از حیث فساد و تباهی و دوری نخبگان حاکم از مردم و احتکار قدرت در کشور مشابه یکدیگرند.

الغنوشی تاکید کرد که موج بیداری عربی همه رژیم‌های جهان را که مانع تحولات بزرگ و مورد درخواست است، فرا خواهد گرفت و این موج پس از مشکلات و مصایب بزرگی که بر سر نیروها و جریان‌های سیاسی به ویژه اسلام‌گرایان با آن مواجه بودند، به حرکت درآمد و همین موجب شد آنها احساس کنند،‌ بیش از هر جریان و جناح دیگری از تغییر و تحولات بهره‌ می‌برند، درحالی که طی پنجاه سال گذشته از خود گذشتگی‌ها و فداکار‌های بسیاری از خود نشان دادند.   

رهبر جنبش اسلام‌گرای النهضه تونس بر این نکته تاکید کرد که نسیم بهار عربی زمانی وزیدن گرفت که نظام سرمایه‌داری به اوج ناتوانی و عجز رسیده و در آستانه سقوط و ورشکستگی است.

الغنوشی در ادامه به مهمترین مراحل تاریخ جنبش خود اشاره کرد و گفت: اولین حضور موفق جنبش اسلام‌گرای النهضه را باید اواسط دهه هفتاد و در دانشگاه تونس ملاحظه کرد که در آن دوره جریان مارکسیسم بر آن تسلط و حاکمیت تام داشت و نمی‌پذیرفت که جریان دیگری به این دانشگاه راه یابد و رقیبی برای خود متصور نبود. 

 وی در ادامه افزود: طرفداران جریان اسلام‌گرا خواسته آزادی را تحت لوای "ما خواهان آزادی برای همه چه داخل دانشگاه و چه بیرون آن" سردادند و در این راه از خودگذشتگی‌های بسیاری و آزارها و اذیت‌ها روحی و روانی و بدنی بیشماری را از جانب چپ‌گرایان متحمل شدیم.اما سال‌‌هایی نگذشت که طرفداران جریان اسلامی اکثریت کرسی‌های نمایندگان دانشجویان را در تمام دانشگاه‌های تونس از آن خود کردند.