به گزارش پایگاه 598 به نقل از فارس، اگرچه تاریخِ
ترجمه قرآنکریم
عمری هزار و دویست ساله دارد، ولی نهضت ترجمهای که ظرف سیسال اخیر در
کشور به راه افتاده، نیز در جای خود بسیار امیدوارکننده است.
از اولین ترجمه فارسیِ قرآن در دهه شصت شمسی بهوسیله عبدالمحمد آیتی، تا
امروز که سه دهه از انتشار آن میگذرد، دهها ترجمه دیگر هم به میراث
فرهنگی و معنوی کشور افزوده شد که قطعاً در فرایند ترجمه قرآن تا رسیدن به
یک ترجمه مطلوب و آرمانی تأثیر گذارند.
یکی از این ترجمهها به دست غلامعلی حداد انجام شد که نه ترجمه ای آزاد
است و نه تحتالفظی، بلکه ترجمهای مفهومگرایانه است که مترجم سعی کرده
مفهوم آیات را در قالب الفاظ و عبارات فارسی به خواننده منتقل سازد و اگرچه
تلاش نموده جانب امانتداری را هم مراعات کند، ولی ناخواسته، القای معانی،
اولویتِ اولِ ترجمه شد و در موارد متعددی امانت، تحتالشعاعِ شیوایی قرار
گرفت که شاید بارزترین نمود آن را بتوان در تغییر زمان و ساختمان افعال
مشاهده کرد که به وفور انجام شدهاست.
و به همین دلیل، علیرغم دارا بودن محاسن زیاد، از جهات متعددی نیازمند
بازنگری و اصلاح است که در مقاله حاضر، تنها بخشی از آن آمدهاست.
* نویسندگان:
-دکتر نادعلی عاشوری تلوکی: دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد
-دکتر احمدرضا توکلی
-دو فصلنامه پژوهش های زبان شناختی قرآن - سال چهارم، شماره اول، بهار و تابستان 1394.
* برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.
http://fna.ir/J3931O
.Email Instapaper Google+ LinkedIn Pocket WhatsApp