مجلس‌دوست‌داشتنی در تکریم یک پزشک‌فداکار

برای ترمیم خشکی و جدیت عالم سیاست باید گاهی به محیط هایی پناه برد که سختی روح را به لطافت بکشاند. هنر یک ابزار مؤثر برای این کار است. من بین هنرها سینما را بیشتر دوست دارم. فقط به عنوان یک عامی احساسم را می‌توانم بیان کنم بدون آنکه از اصطلاحاتش چیزی بدانم و یا حتی بسیاری از اوقات نام هنرمندان به خاطرم بماند.

روز پنجشنبه هفته گذشته (28 فروردین 95) به دعوت دوست ارجمندم آقای حبیب احمدزاده نویسنده و مستندساز دفاع مقدس، در بوشهر در مراسم تجلیل از پزشک فداکار و مردم‌نواز، سید نصیرالدین سینایی شرکت کردم. به خاطر همان علاقه معمولاً از این جور دعوت‌ها استقبال می‌کنم. این مراسم از جهات زیادی نو بود.

مرحوم سینایی در سال 1278 هجری شمسی در تهران متولد و در سال 1360 عمر پربرکتش در ساری به سرآمد و در همانجا به خاک سپرده شد. علت برگزاری این مراسم در بوشهر این است که سید نصیرالدین بعد از آنکه شاگرد اول دارالفنون شد، با هزینه خانواده‌اش به فرانسه رفت و با تخصص جراحی و برخی تجهیزات جدید آن زمان به کشور بازگشت و با اینکه در تهران خواهان بسیار داشت به بوشهر رفت و طی 5 سال (1308 تا 1313) بیشترین خدمت ممکن را به مردم مستضعف ارائه کرد. بعد به جای تهران از جنوب به ساری در شمال رفت و 48 سال در آنجا در خدمت مردم فقیر بود و حاضر نشد دعوت‌های مکرر به تهران را بپذیرد.

اولین وجه جذاب و جدید این بزرگداشت، نمایش فیلمی بود به نام «دستگاه، مستند تخیلی» از آقای خسرو سینایی، کارگردان موفق کشورمان که درباره پدر ساخته بود. من چیزی درباره فیلم نمی‌گویم، چنانکه سینایی ارجمند به پرسش‌های من پیش از پخش فیلم پاسخ نداد و من بعد از تماشای فیلم جذاب و مؤثرش، حق را به او دادم. فقط یک نکته می‌گویم و آن نشان دادن مردم‌دوستی یک انسان بزرگ و کوچکی برخی مدیران جاه‌طلب و متحجر و به رخ کشیدن زشتی ریا و تظاهر بوده است. وجهی که من به خاطر آن از خسرو سینایی سپاسگزاری کردم.

وجه دوم جذابیت این همایش ارائه سیر تاریخ پزشکی در ایران که آن را استاد برجسته‌ای از دانشگاه علوم پزشکی بوشهر به نام آقای دکتر نبی‌پور انجام داد. این استاد برجسته مؤسس موزه پزشکی بوشهر است که تمام آثار مرحوم دکتر سینایی در بخشی از موزه جمع‌آمده بود. این عالم فاضل به ویژگی برجسته تواضع نیز آراسته است. وجه دیگر نو بودن همایش نطق کوتاه و پر محتوای تاریخی دکتر مشایخ، رئیس مرکز ایران‌شناسی بوشهر بود. یعنی به جای صاحب منصبان اداری یا سیاسی بی‌ربط، کسی که پیوند و تناسب با موضوع همایش داشت، سخن گفت و فداکاری‌های مبارزان ضداستعماری در دفاع از ایران در 3 بار تجاوز انگلیس به بوشهر تا جنگ تحمیلی را در اذهان تصویر کرد.

تواضع این استاد هم چشمگیر بود. بالاخره بی‌تکلفی همایش و حضور هنرمندان زیادی از سینما از جنبه‌های جذاب همایش بود. باید از حبیب احمدزاده سپاسگزار بود که به فرهنگ شهر خویش و ایران عزیز خدمت می‌کند. امیدوارم بتوانید فیلم دستگاه، مستند تخیلی را ببینید.