شعر/ زبان نیزه و شمشیر پیش تو لال است

به پیشگاه تو هر کس رسید، زانو زد
اسیر بودی و پیشت یزید(لع) زانو زد

امین وحی در آغاز «سوره‌ی مریم»
همینکه مدح تو را میشنید زانو زد

فراز گوش کسی که شنید وصف تو را
«رقیب» نیز شبیه «عتید» زانو زد

غزل، قصیده، رباعی که جای خود دارند!
به پاس مدح تو حتّی سپید زانو زد

مقام قافله سالاری تو را تا عرش
هزار قافله با صد امید زانو زد

بدون اینکه بداند چه ها کشیدی تو
کسی که بار غمت را خرید ... زانو زد

زبان نیزه و شمشیر پیش تو لاااال است
 که در گداز کلامت «حَدید» زانو زد

قسم به جسم بدون سر «مدافعان حرم»
که زیر پای تو حتّی «ورید» زانو زد

به زینبیّه چو شد باز، پای نامَحرم
چقدر دور و بر تو شهید زانو زد ...