ظاهرا اصول اصولگریان این است که به انقلاب به عنوان یک گوشت قربانی اعتقاد راسخ داشته باشی و تفسیم عادلانه این گوشت را وظیفه خود بدانی. همه حضرات را باید با یک سهم منصفانه ای راضی کرد.
آیا در نظام اسلامی مسوولیت ها به معنای سهم گرفتن در قدرت است؟ چرا گفته نمی شود مسوولیت در جمهوری اسلامی مساوی دریافت امانت است نه گوشت قربانی؟ آیا این ادبیات تقسیم قدرت همان ادبیات سقیفه نیست؟ آیا تمام جنگهای زمان حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام به خاطر همین عدم توجه ایشان به تقسیم قدرت نبود؟؟ آیا اتحاد و آرامش حاکم در زمان خلیفه ثانی و معاویه به دلیل همان تقسیم غنایم نبود؟
الدنیا جیفه و آکلها کلاب
وظیفه مومنین و پیروان حقیقی راه علی بن ابیطالب علیه السلام رای دادن به اصلح است
. والسلام