عضو کمیسیون فرهنگی: مصوبهای از شعام درباره حجاب به مجلس نرسیده است؛
در حاشیه مراسم «بر بال سیمرغ» که در موزه سینما برگزار شد، شمع های دوره سی و سوم جشنواره فیلم فجر خاموش و کیک آغاز به کار جشنواره فیلم فجر بریده شد.
به گزارش پایگاه 598 به نقل از ارتباطات و اطلاع رسانی سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر، در این مراسم محمد
حیدری، علیرضا رضاداد، علیرضا داوود نژاد، ابوالحسن داودی و محمدرضا
عباسیان برای فوت کردن شمع سی و سومین دوره جشنواره حاضر شدند و همچنین
برای سینمای ایران سال خوبی را آرزو کردند.
محمد حیدری در این مراسم رونمایی از مجموعه «بر بال سیمرغ» متنی را بر اساس نام آثار برگزیده دوره های مختلف جشنواره فیلم فجر حاضر کرده بود که به شرح زیر است: «اینجا سینما است، دیار عاشقان؛ در آن پرنده کوچک خوشبختی، برای پرواز در شب در مسیر تندباد در کنار بچه های آسمان آن هم با آمیختگی عطر یاس و بوی کافور و در مجاورت باران نیاز به وهمی از مترسک ندارد.
پدر هیوا از روز واقعه می گوید و آژانس شیشه ای کنار آپارتمان شماره 13.
از مهاجر می گوید و خانه ای روی آب و از دلواپسی ها و بی قراری های دیوانه ای که از قفس پرید و رخ دیوانه اش.
او از جرم مسافران و مهمان مامان هم چیزهایی می داند که تنها به آذر، شهدخت، پرویز و دیگران گفته است.
خیلی دور، خیلی نزدیک، به همین سادگی. روز سوم که دیدمش دیگر دل شدگان به رنگ ارغوان بود.
بنابراین ترجیح دادیم به او چیزی نگوییم و کنارش بر پله سی و چهارم این عمارت ریشه دار ور فخر بایستیم و پرواز شوریده و سودایی سیمرغ را به تماشا بنشینیم که برایمان تجشم بالندگی، خیال است و آرزو.
برایمان آن رنگ نقره ای بال هایش، یادآور سینماست؛ دیدار عاشقان پرده آخر ندارد!
همین جا بایستیم و با او به نام پدر ریه هایمان را در این زمستان بهاری از عطر گل های داوودی پر کنیم...»
محمد حیدری در این مراسم رونمایی از مجموعه «بر بال سیمرغ» متنی را بر اساس نام آثار برگزیده دوره های مختلف جشنواره فیلم فجر حاضر کرده بود که به شرح زیر است: «اینجا سینما است، دیار عاشقان؛ در آن پرنده کوچک خوشبختی، برای پرواز در شب در مسیر تندباد در کنار بچه های آسمان آن هم با آمیختگی عطر یاس و بوی کافور و در مجاورت باران نیاز به وهمی از مترسک ندارد.
پدر هیوا از روز واقعه می گوید و آژانس شیشه ای کنار آپارتمان شماره 13.
از مهاجر می گوید و خانه ای روی آب و از دلواپسی ها و بی قراری های دیوانه ای که از قفس پرید و رخ دیوانه اش.
او از جرم مسافران و مهمان مامان هم چیزهایی می داند که تنها به آذر، شهدخت، پرویز و دیگران گفته است.
خیلی دور، خیلی نزدیک، به همین سادگی. روز سوم که دیدمش دیگر دل شدگان به رنگ ارغوان بود.
بنابراین ترجیح دادیم به او چیزی نگوییم و کنارش بر پله سی و چهارم این عمارت ریشه دار ور فخر بایستیم و پرواز شوریده و سودایی سیمرغ را به تماشا بنشینیم که برایمان تجشم بالندگی، خیال است و آرزو.
برایمان آن رنگ نقره ای بال هایش، یادآور سینماست؛ دیدار عاشقان پرده آخر ندارد!
همین جا بایستیم و با او به نام پدر ریه هایمان را در این زمستان بهاری از عطر گل های داوودی پر کنیم...»
اخبار ویژه
وارونهنمایی تهدیدات آمریکا؛
سناریویی که هر بار تکرار می‌شود؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
پر طرفدار ترین ها
