بمناسبت یادواره سیامین سرداران و فرماندهان شهدای استان قم؛
با گذشت یک سال از آغاز اعتراضات مردمی در اردن، پدیده استفاده از اراذل و اوباش جهت سرکوب معترضان اردنی سبب نگرانی شدید احزاب و شهروندان این کشور شده است.
به گزارش فارس،
همزمان با آغاز موج اعتراضات مردمی در تونس و مصر، شهروندان اردنی نیز از
ابتدای سال گذشته میلادی نسبت به وضعیت مدیریتی کشور اعتراض کردند و
خواستار تحقق اصلاحات در کشور شدند.
کاهش صلا حیت های پادشاه، تبدیل نظام از پادشاهی مطلقه به پادشاهی مشروطه، تغییر قانون اساسی، تشکیل دولت پارلمانی، مبارزه با فساد و مفسدان، تحقق فوری و جامع اصلاحات اقتصادی و سیاسی و جلوگیری از موروثی شدن پستها از مهمترین خواسته های انقلابیون و معترین اردنی است.
هرچند حکومت اردن در راستای تحقق مطالبات شهروندان هیچ اقدامی نکرده اما جنبش اعتراضی اردن هیچگاه دست به خشونت نزده و تا کنون تمام فعالیت های خود را به صورت کاملا مسالمت آمیز برگزار کرده است.
در مقابل، نظام اردن نه تنها قدردان عملکرد معترضان نبوده، بلکه به طرق مختلف از جمله فشارهای امنیتی و سرکوب، تلاش کرده تا آتش خشم معترضان را فروکش کند.
اما آنچه بیش از هر چیز این روزها سبب نگرانی احزاب و شهروندان شده، افزایش پدیده استفاده از اراذل و اوباش جهت سرکوب معترضان اردنی است.
فعالان سیاسی و کارشناسان، حکومت این کشور را مسوول سرکوب معترضان توسط اراذل و اوباش و نیروهای لباس شخصی حامی نظام می دانند.
علاوه بر سرکوب فیزیکی، حامیان نظام اردن از طریق تهدید به قتل معارضان و یا انتشار اخبار کذب علیه معترضان، سعی در تخریب چهره آنان و ممانعت از افزایش فعالیتشان می کنند.
انقلابیون اردن معتقدند که حکومت این کشور به دنبال نظامی کردن فضای کشور است و با ایجاد شبکهای متشکل از اراذل و اوباش و افراد سابقه دار، تلاش دارد تا مانع از افزایش اعتراضات مردمی شود؛ اعتراضاتی که در هفته های اخیر به اوج خود رسیده است.
هرچند نظام اردن وبویژه دستگاه اطلاعاتی و امنیتی این کشور، مساله استفاده از نیروهای لباس شخصی و اراذل و اوباش در سرکوب معترضان را تکذیب کرده اند اما نگاهی به عملکرد این سرکوب کنندگان، بیانگر حقیقت تاسف بار گسترش پدیده استفاده از اراذل و اوباش جهت سرکوب معترضان اردنی است.
جنبش اعتراضی شهروندان اردنی از ماه ژانویه سال 2011 آغاز شد ولی اولین برخورد خشن با معترضان، در ماه فوریه همان سال رخ داد.
در ماه فوریه، شهروندان اردنی پس از گذشت 2 ماه از آغاز اعتراضات خود، در برابر مسجد حسینی در مرکز شهر "امان" (پایتخت اردن) تحصن کردند ولی پس از گذشت کمتر از یک ساعت، تعداد زیادی از اراذل و اوباش و نیروهای لباس شخصی حامی نظام، با حمله به تحصن کنندگان، به ضرب و شتم آنان پرداختند.
حادثه بعدی در روز 25 مارس همان سال در میدان جمال عبدالناصر شهر امان رخ داد که نیروهای امنیتی و اراذل و اوباش با حمله به تحصن کنندگان، به سرکوب آنان پرداختند و یک شهروند معترض نیز در این میان جان باخت.
یک ماه بعد، باز هم اراذل و اوباش اجیرشده توسط نظام اردن، با حمله به تحصن معترضان در میدان النخیل شهر امان، به سرکوب آنان پرداختند و در این میان 11 خبرنگار حاضر در محل نیز به طور شدید مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و وسایل و لوازم کاری آنان به طور کامل تخریب شد.
آخرین مورد حمله اراذل و اوباش به معترضین نیز 2 هفته پیش رخ داد.
اراذل و اوباش اجیر شده توسط نظام اردن با حمله به تظاهرات کنندگان شهر "مفرق"، ضمن مجروح کردن تعدادی از آنان، مقر حزب جبهه عمل اسلامی اردن (شاخه سیاسی اخوان المسلمین و بزرگ ترین طیف مخالف دولت) در این شهر را به آتش کشیدند.
این حوادث در حالی رخ داد که نیروهای امنیتی اردن در محل مستقر بودند ولی واکنشی به این موضوع نشان ندادند.
یکی از جوانان اردنی که در جریان حمله معترضان حضور داشت، در همین راستا گفت: کسانی که به سرکوب شهروندان میپردازند، ترکیبی از مجرمان سابقه دار و مخبرهای دستگاه اطلاعات هستند که توسط نهادهای دولتی و امنیتی اجیر می شوند که تظاهرات ها و فعالیت های اعتراضی را بر هم بزنند.
وی افزود: دولت برای این کار دنبال کسانی می گردد که بیکار هستند و به عنوان مثال، خودم پس از یک سال بیکاری، وقتی به من پیشنهاد شد که در مقابل مبلغ قابل توجهی پول، معترضان را سرکوب کنم، پذیرفتم و این کار را انجام دادم.
همانطور که اشاره شد، علاوه بر سرکوب فیزیکی، تهدید رهبران جنبش اعتراضی نیز از دیگر روشها جهت ممانعت از افزایش اعتراضات است.
"معاذ خوالده" از رهبران جنبش اعتراضی جوانان اردن در همین رابطه گفت: من تا کنون بارها از سوی افراد ناشناس تهدید به قتل شده ام.
وی افزود: هر چند روز یک بار، افرادی ناشناس با من تماس می گیرند و تهدید می کنند که در صورت ادامه فعالیت‌های اعتراضی علیه نظام، خودم و خانواده ام را به قتل خواهند رساند.
این معارض دولت اردن گفت: من تنها نیستم که تهدید می شوم بلکه بسیاری از رهبران جنبش اعتراضی که با آنان در ارتباط هستم نیز همچون من تهدید به قتل شده اند.
از دیگر روشهای اراذل و اوباش حامی نظام اردن در سرکوب شهروندان، تخریب منازل، خوردوها و ممتلکات افراد است.
از ابتدای سال گذشته میلادی تا کنون، بسیاری از رهبران جنبش اعتراضی اردن، منازلشان تخریب شده، خوردوهایشان به آتش کشیده شده و خسارت های زیادی به منازل و دفاتر کار آنان وارد آمده است.
نیروهای لباس شخصی حامی نظام، در صفحات سایت های اجتماعی همچون فیس بوک نیز بسیار فعال هستند.
آنان با ایجاد صفحات خاص، به طور آشکار از سایر شهروندان دعوت می کنند که در سرکوب معترضین و یا به قول خودشان "دشمنان کشور و فتنه انگیزان" مشارکت کنند.
البته دولت اردن ضمن تکذیب مساله استفاده از ارذل و اوباش در سرکوب معترضان، بارها اعلام کرده که متخلفان را دستگیر و تحویل دستگاه قضا داده ولی وکلای بسیاری از فعالان سیاسی و معترضان اردنی تاکید کرده اند که تا کنون هیچ تحقیقاتی در زمینه شکایت موکلینشان صورت نگرفته است. همین مساله، دلیل دیگری بر حمایت دولت از اراذل و اوباش در سرکوب شهروندان معترض است.
غازی ربابعه استاد علوم سیاسی دانشگاه اردن در همین زمینه به خبرگزاری فارس گفت: پدیده استفاده از اراذل و اوباش در سرکوب شهروندان، بیانگر ناتوانی دولت در تامین مطالبات شهروندان است.
وی افزود: اگر دولت واقعا قدرت داشت تا نیازها و خواسته های شهروندان را تامین کند، دیگر نیازی به سرکوب نداشت ولی به دلیل ناتوانی در این امر، با این روش به دنبال کنترل اوضاع نا آرام کشور است.
این استاد دانشگاه اردن، اقدامات دولت علیه معترضان را نوعی تروریسم نرم علیه شهروندان غیر نظامی دانست و تصریح کرد: پدیده استفاده از اراذل و اوباش جهت سرکوب معترضان اردنی نوعی تروریست است و این کار به طور کاملا برنامه ریزی شده و سازمان یافته صورت می گیرد.
به هرحال، پس از گذشت بیش از یک سال از آغاز موج اعتراضات مردمی در اردن، نظام این کشور توجهی به مطالبات شهروندان نکرده و همین مساله سبب شده که فعالیت‌های اعتراضی انقلابیون و شهروندان معترض به عملکرد مدیریتی کشور در هفته های اخیر افزایش چشمگیری پیدا کند.
کارشناسان پیش بینی کرده اند در صورت ادامه روند کنونی، این کشور شاهد یک بحران بزرگ خواهد بود.
کاهش صلا حیت های پادشاه، تبدیل نظام از پادشاهی مطلقه به پادشاهی مشروطه، تغییر قانون اساسی، تشکیل دولت پارلمانی، مبارزه با فساد و مفسدان، تحقق فوری و جامع اصلاحات اقتصادی و سیاسی و جلوگیری از موروثی شدن پستها از مهمترین خواسته های انقلابیون و معترین اردنی است.
هرچند حکومت اردن در راستای تحقق مطالبات شهروندان هیچ اقدامی نکرده اما جنبش اعتراضی اردن هیچگاه دست به خشونت نزده و تا کنون تمام فعالیت های خود را به صورت کاملا مسالمت آمیز برگزار کرده است.
در مقابل، نظام اردن نه تنها قدردان عملکرد معترضان نبوده، بلکه به طرق مختلف از جمله فشارهای امنیتی و سرکوب، تلاش کرده تا آتش خشم معترضان را فروکش کند.
اما آنچه بیش از هر چیز این روزها سبب نگرانی احزاب و شهروندان شده، افزایش پدیده استفاده از اراذل و اوباش جهت سرکوب معترضان اردنی است.
فعالان سیاسی و کارشناسان، حکومت این کشور را مسوول سرکوب معترضان توسط اراذل و اوباش و نیروهای لباس شخصی حامی نظام می دانند.
علاوه بر سرکوب فیزیکی، حامیان نظام اردن از طریق تهدید به قتل معارضان و یا انتشار اخبار کذب علیه معترضان، سعی در تخریب چهره آنان و ممانعت از افزایش فعالیتشان می کنند.
انقلابیون اردن معتقدند که حکومت این کشور به دنبال نظامی کردن فضای کشور است و با ایجاد شبکهای متشکل از اراذل و اوباش و افراد سابقه دار، تلاش دارد تا مانع از افزایش اعتراضات مردمی شود؛ اعتراضاتی که در هفته های اخیر به اوج خود رسیده است.
هرچند نظام اردن وبویژه دستگاه اطلاعاتی و امنیتی این کشور، مساله استفاده از نیروهای لباس شخصی و اراذل و اوباش در سرکوب معترضان را تکذیب کرده اند اما نگاهی به عملکرد این سرکوب کنندگان، بیانگر حقیقت تاسف بار گسترش پدیده استفاده از اراذل و اوباش جهت سرکوب معترضان اردنی است.
جنبش اعتراضی شهروندان اردنی از ماه ژانویه سال 2011 آغاز شد ولی اولین برخورد خشن با معترضان، در ماه فوریه همان سال رخ داد.
در ماه فوریه، شهروندان اردنی پس از گذشت 2 ماه از آغاز اعتراضات خود، در برابر مسجد حسینی در مرکز شهر "امان" (پایتخت اردن) تحصن کردند ولی پس از گذشت کمتر از یک ساعت، تعداد زیادی از اراذل و اوباش و نیروهای لباس شخصی حامی نظام، با حمله به تحصن کنندگان، به ضرب و شتم آنان پرداختند.
حادثه بعدی در روز 25 مارس همان سال در میدان جمال عبدالناصر شهر امان رخ داد که نیروهای امنیتی و اراذل و اوباش با حمله به تحصن کنندگان، به سرکوب آنان پرداختند و یک شهروند معترض نیز در این میان جان باخت.
یک ماه بعد، باز هم اراذل و اوباش اجیرشده توسط نظام اردن، با حمله به تحصن معترضان در میدان النخیل شهر امان، به سرکوب آنان پرداختند و در این میان 11 خبرنگار حاضر در محل نیز به طور شدید مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و وسایل و لوازم کاری آنان به طور کامل تخریب شد.
آخرین مورد حمله اراذل و اوباش به معترضین نیز 2 هفته پیش رخ داد.
اراذل و اوباش اجیر شده توسط نظام اردن با حمله به تظاهرات کنندگان شهر "مفرق"، ضمن مجروح کردن تعدادی از آنان، مقر حزب جبهه عمل اسلامی اردن (شاخه سیاسی اخوان المسلمین و بزرگ ترین طیف مخالف دولت) در این شهر را به آتش کشیدند.
این حوادث در حالی رخ داد که نیروهای امنیتی اردن در محل مستقر بودند ولی واکنشی به این موضوع نشان ندادند.
یکی از جوانان اردنی که در جریان حمله معترضان حضور داشت، در همین راستا گفت: کسانی که به سرکوب شهروندان میپردازند، ترکیبی از مجرمان سابقه دار و مخبرهای دستگاه اطلاعات هستند که توسط نهادهای دولتی و امنیتی اجیر می شوند که تظاهرات ها و فعالیت های اعتراضی را بر هم بزنند.
وی افزود: دولت برای این کار دنبال کسانی می گردد که بیکار هستند و به عنوان مثال، خودم پس از یک سال بیکاری، وقتی به من پیشنهاد شد که در مقابل مبلغ قابل توجهی پول، معترضان را سرکوب کنم، پذیرفتم و این کار را انجام دادم.
همانطور که اشاره شد، علاوه بر سرکوب فیزیکی، تهدید رهبران جنبش اعتراضی نیز از دیگر روشها جهت ممانعت از افزایش اعتراضات است.
"معاذ خوالده" از رهبران جنبش اعتراضی جوانان اردن در همین رابطه گفت: من تا کنون بارها از سوی افراد ناشناس تهدید به قتل شده ام.
وی افزود: هر چند روز یک بار، افرادی ناشناس با من تماس می گیرند و تهدید می کنند که در صورت ادامه فعالیت‌های اعتراضی علیه نظام، خودم و خانواده ام را به قتل خواهند رساند.
این معارض دولت اردن گفت: من تنها نیستم که تهدید می شوم بلکه بسیاری از رهبران جنبش اعتراضی که با آنان در ارتباط هستم نیز همچون من تهدید به قتل شده اند.
از دیگر روشهای اراذل و اوباش حامی نظام اردن در سرکوب شهروندان، تخریب منازل، خوردوها و ممتلکات افراد است.
از ابتدای سال گذشته میلادی تا کنون، بسیاری از رهبران جنبش اعتراضی اردن، منازلشان تخریب شده، خوردوهایشان به آتش کشیده شده و خسارت های زیادی به منازل و دفاتر کار آنان وارد آمده است.
نیروهای لباس شخصی حامی نظام، در صفحات سایت های اجتماعی همچون فیس بوک نیز بسیار فعال هستند.
آنان با ایجاد صفحات خاص، به طور آشکار از سایر شهروندان دعوت می کنند که در سرکوب معترضین و یا به قول خودشان "دشمنان کشور و فتنه انگیزان" مشارکت کنند.
البته دولت اردن ضمن تکذیب مساله استفاده از ارذل و اوباش در سرکوب معترضان، بارها اعلام کرده که متخلفان را دستگیر و تحویل دستگاه قضا داده ولی وکلای بسیاری از فعالان سیاسی و معترضان اردنی تاکید کرده اند که تا کنون هیچ تحقیقاتی در زمینه شکایت موکلینشان صورت نگرفته است. همین مساله، دلیل دیگری بر حمایت دولت از اراذل و اوباش در سرکوب شهروندان معترض است.
غازی ربابعه استاد علوم سیاسی دانشگاه اردن در همین زمینه به خبرگزاری فارس گفت: پدیده استفاده از اراذل و اوباش در سرکوب شهروندان، بیانگر ناتوانی دولت در تامین مطالبات شهروندان است.
وی افزود: اگر دولت واقعا قدرت داشت تا نیازها و خواسته های شهروندان را تامین کند، دیگر نیازی به سرکوب نداشت ولی به دلیل ناتوانی در این امر، با این روش به دنبال کنترل اوضاع نا آرام کشور است.
این استاد دانشگاه اردن، اقدامات دولت علیه معترضان را نوعی تروریسم نرم علیه شهروندان غیر نظامی دانست و تصریح کرد: پدیده استفاده از اراذل و اوباش جهت سرکوب معترضان اردنی نوعی تروریست است و این کار به طور کاملا برنامه ریزی شده و سازمان یافته صورت می گیرد.
به هرحال، پس از گذشت بیش از یک سال از آغاز موج اعتراضات مردمی در اردن، نظام این کشور توجهی به مطالبات شهروندان نکرده و همین مساله سبب شده که فعالیت‌های اعتراضی انقلابیون و شهروندان معترض به عملکرد مدیریتی کشور در هفته های اخیر افزایش چشمگیری پیدا کند.
کارشناسان پیش بینی کرده اند در صورت ادامه روند کنونی، این کشور شاهد یک بحران بزرگ خواهد بود.
اخبار ویژه
از ایران تا لبنان، صدای همدلی و کمکرسانی
تحلیل استراتژیهای محور مقاومت و غرب در تنشهای منطقهای؛
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
