24 روز از خواب ابدی شماره 24 گذشت و آرزویی که محقق نشد

او البته آدم ساكت و آرامي بود و انصافاً كسي را به ياد نمي‌آوريم كه از دست هادي شاكي و ناراحت باشد. بگذريم از اينكه در اوج همان آرامش، به خواب رفت و خوابش به ابديت پيوند خورد. باورش سخت است اما 24 روز از رفتن شماره 24 گذشت.

چه كسي باور كرده رفتن ابدي بازيكني را كه بي‌سر و صدا به پرسپوليس آمد، بدون هيچ جنجالي به تركيب اصلي رسيد، در دربي گل زد، به تيم ‌ملي رفت، كاپيتان شد و درِ قلب هواداران فوتبال ايران را به روي خود گشود. نوروزي، مظلوم‎تر از آن بود كه مقابل منتقدانش از خود دفاع كند و ساكت‌تر از آن بود كه بخواهد جنجال‌ساز و ياغي و جريان‌ساز اين فوتبال باشد.

او فقط «هادي نوروزي» بود كه هيچ وقت تغيير نكرد. بازيكني نشد كه به حاشيه برود و از جايگاهش سوءاستفاده كند. حالا 24 روز از رفتن ابدي شماره 24 پرسپوليس گذشت؛ بازيكني كه آرزو داشت با بازوبند كاپيتاني پرسپوليس، حداقل يك جام قهرماني را بالاي سرش ببرد. بازيكني كه مي‌خواست يك فصل فوق‌‌العاده را پشت ‌سر بگذارد.

كسي كه دوست داشت در پرسپوليس، فوتبالش را به اتمام برساند، حالا با آرامش خوابيده است. او را نمي‌توان از ياد برد، يادگاري‌هايش هاني و هانا هم هر روز بزرگ‌تر مي‌شوند و در آينده به نام پدرشان افتخار خواهند كرد‌؛ بازيكني كه كاپيتان پرسپوليس شد بدون آنكه عليه ديگران مصاحبه كند يا لابي پشت پرده داشته باشد. او جاودانه شد و امروز دوستانش و آنهايي كه او را از نزديك مي‌شناختند، غمگين‌تر از هميشه هستند.