اجدادما از ما کمتر می‌خوابیدند

به گزارش پایگاه 598، متخصصان برای این مطالعه، الگوی خواب قبایل بومی آفریقا و آمریکای جنوبی را که هنوز سبک زندگی آنها به انسان‌های شکارچی-گردآورنده بسیار شبیه است بررسی کردند.

کارشناسان به 98 نفر از اعضای قبایل «هادزا» در تانزانیا، «سان» در نامیبیا و «چیمان» در بولیوی ساعت‌های مچی دادند که خواب آنها را ثبت کند. هر سه جامعه از نظر موقع و مدت خواب شباهت بسیاری دارند.

بررسی خواب این افراد در طی 1165 شب نشان داد که آنها به طور متوسط شبی شش ساعت و 25 دقیقه (بین 5.7 تا 7.1 ساعت) می‌خوابند.

این در حالیست که نظرسنجی وسیعی که از مردم آمریکا انجام شده نشان می‌دهد بسیاری از آنها حدود شبی هفت ساعت می‌خوابند.

پروفسور «جیمز سیگل» از دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید: من به این فکر افتادم که این قبایل که به سرعت در حال انقراضند، آخرین فرصت ما هستند تا بفهمیم پیش از شکل‌گیری تمدن‌های مختلف، خواب بشر چگونه بوده است. آنچه کاملا روشن است این است که آنها کمتر از ما می‌خوابیدند.

پروفسور سیگل می‌گوید به این نتیجه رسیده که خواب شبانه محصول طبیعت بدن انسان است نه شرایط خاص.

در حالی که آلودگی نوری شهر و خیابان به علاوه آلودگی نوری خانه و اتاق خواب به علت وجود فناوری‌هایی مثل تلویزیون، موبایل و تبلت به عنوان یکی از دلایل اصلی کم‌خوابی در جوامع معاصر قلمداد می‌شود، متخصصان متوجه شدند دما تاثیر بیشتری بر خواب دارد تا نور.

آنها در کمال تعجب متوجه شدند نور طبیعی تاثیری که تصور می‌شد بر خواب این قبایل نداشت، آنها با غروب خورشید نمی‌خوابیدند بلکه بیشتر آنها به طور متوسط 3.3 ساعت پس از غروب می‌خوابیدند در عوض اما دمای هوا تاثیر زیادی داشت.

بررسی خواب این قبایل همچنین نشان داد که این افراد به ندرت چرت می‌زنند.

محققان اروپایی اخیرا بر اساس شواهد علمی و تاریخی به این نتیجه رسیده بودند که دست کم در 2000 سال گذشته بشر عادت داشته در طول شب بیدار شود، دستشویی برود، به حیوانات رسیدگی کند یا حتی به دیدار همسایگان برود و بعد برای نوبت دوم بخوابد. خواب اول حدود دو ساعت بعد از غروب بوده و بعد از یکی دو ساعت بیداری نوبت خواب دوم می‌رسید. اما این موضوع در مورد شکارچی-گردآورنده درست نبود و آنها در یک نوبت می‌خوابیدند.

به گزارش بی‌بی‌سی، توصیه بنیاد ملی خواب آمریکا شبی هفت تا نه ساعت خواب است، پس این قبایل بومی باید دچار کمبود خواب می‌شدند اما چنین نبود بلکه بی‌خوابی بسیار نادر بود و کسی از خستگی شکایت نمی‌کرد و دو قبیله حتی برای بی‌خوابی لغتی هم نداشتند.