انتقاد از ضرغامی‌بدلیل‌عدم‌پوشش"فیلم‌‌عمار"

متن این نامه بدین شرح است:

جناب آقای ضرغامی، رئیس محترم سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران حتما خبر دارید که «جشنواره فیلم‌های مردمی عمار» با شرکت حدود 300 اثر کوتاه و بلند مستند و داستانی و کلیپ و انیمیشن در 6 روز متوالی در تهران و 30 نقطه دیگر کشور برگزار شد و لااقل خبر افتتاحیه و اختتامیه و عکس‌های آن که حضور جدی فیلم سازان جوان و مخاطبین علاقمند به فیلم‌های ارائه شده را نشان می‌دهد، هنوز روی سایت‌های خبری هست.

گرچه ظاهراً توفیق حضور در این جشنواره برای شما و مجموعه تحت امرتان میسر نشد و امکان نیافتید تعدادی از فیلم‌ها و جمعی از مخاطب‌های این جشنواره را ببینید و شبکه‌های مختلف سیمای جمهوری اسلامی از بازتاب این واقعه و حضور مردم مشتاق محروم ماندند؛ و البته مهر تأییدی بر این مسئله شدند که صداوسیما جای روشنفکران و مرفهین است، نه عموم مردم. هنر هفتم هم فقط هنگامی مورد توجه است که شما جزو این اقشار باشید و یا در مورد آنها فیلم بسازید. هنر هفتم در سیما یعنی روشنفکرانی که در برنامه‌های مختلف تنها دغدغه‌های آنها بازنمایی شود.

حال که محور بسیاری از فیلم‌های «جشنواره فیلم‌های مردمی عمار»، همان چیزهایی بود، که رسانه تحت امر شما به آنها بی توجه است؛ دغدغه‌های عموم مردم، مسائل عموم مردم، دفاع از انقلاب اسلامی مردم ایران در حوزه‌ها و میدان‌های مختلف و...

البته به تجربه دریافته‌ایم که این عادت اکثر مدیران فرهنگی است که وقتی از آنها کارهایی شایسته انقلاب اسلامی می‌خواهند، ترجیع بند «نیرو نداریم» را دائم تکرار کنند. اما حالا که این همه نیروی توانا با کارهای جدی پیدا شده‌اند، باید آنها را کتمان کنید و نادیده بگیرید؟ شاید تاکنون این نیروهای جوان و مسلمان را نمی‌شناختید، حالا که آنها در حرکتی خودجوش جمع شده‌اند رویه بایکوت و ندیدن آنها مثل همه سال‌های گذشته، باید پیش گرفته شود؟

آیا این سر به زیر برف بردن برای ندیدن این حقیقت، برای شانه خالی کردن از شناختن و استفاده از این نسل جوان حرفه‌ای و نپرداختن به دغدغه های آنها نیست؟ صداوسیمای جمهوری اسلامی حتی حاضر نشد به جشنواره عمار بیاید و بین این کار ساده تأثیرگذار و پرشور با جشنواره‌های پر سر و صدا و پر خرج روشنفکر
زده و مردم گریز مقایسه کند.

جشنواره‌های کوچک و بزرگی که گاهی ساعت‌ها برنامه از آنتن رسانه ملی را به خود اختصاص می‌دهند، اما صدای مردم نباید جایی در رسانه ملی بیابد. اختتامیه جشنواره عمار در سینما فلسطین تهران با داوری کارگردانان پرسابقه و پرطرفدار با استقبال جدی مردم، این توقع را در هر انسان منصفی ایجاد می‌کرد که توجهی درخور از سوی رسانه ملی که قرار است متعلق به مردم و به تعبیر امام راحل دستگاهی مبارز پرور باشد را به همراه داشته باشد ولی افسوس که مثل همیشه مظلومین مورد تحریم مردم و پیش قراولان داوطلب انقلابی طرفدار نظام بودند.

جناب آقای ضرغامی
رسانه اگر به بازنمایی مردم و دغدغه‌های آن نباشد از مردم جا می‌ماند، و این بی عدالتی رسانه‌ای به پاشیدن بذر توهم برای فرصت طلبان و غبار آلوده کردن فضای جامعه می‌انجامد که انگار همه چیز و همه وضعیت جامعه همان چیزهایی است که رسانه‌ها به آن می‌پردازند.

یادمان نرفته زمانی را که مردم نه دی آفرین به صورت خودجوش به روشن‌گری در باب فتنه مشغول بودند، و
رسانه‌ها و صداوسیمای ما مدت‌ها بعد متوجه می‌شوند اتفاقی میان مردم رخ داده و این صرفاً به ناهنجاری‌ها و نابسامانی‌های فرهنگی و اجتماعی محدود نیست.
 
رسانه‌ها از حرکت شکل گرفته مردمی در ماجراهای فتنه سال 1388 هم جامانده بودند و وقتی کار به روز بزرگ نهم دی رسید تازه متوجه گوشه‌هایی از ماجرا شدند.

از قضا بعد از همه تاکیدهای رهبر انقلاب درباره پرداختن درست و دقیق به موضوع 9 دی، درست شب 9 دی 1390 یعنی ۲ سال بعد از آن روز بزرگ شبکه‌های مختلف تلویزیون تصویرهای یادگاری شما را با عده‌ای از اهالی هنر در جشنواره صداوسیما نشان داد که بعضی از آنها اتفاقا حضور فعالی در فتنه سال 88 داشتند. جالب نیست؟

البته تلاش شکل گرفته میان نسل جوان و خودجوش فیلم سازان انقلاب اسلامی که جشنواره فیلم‌های مردمی عمار نمونه‌ای از آن است، کم و بیش بدون حمایت دستگاه‌های متولی آغاز شده و راه خود را خواهد رفت. مخاطب حاضر در این جشنواره هم که به رغم ضعف تبلیغ رسانه‌های فراگیر ملی، به تماشای فیلم‌ها در بیشتر از 30 نقطه از کشور نشستند، نشان داد میدان توزیع و مواجهه با مخاطب را هم می‌تواند به خوبی پیدا کند.

آقای ضرغامی
آیا از خود نپرسیده‌اید که، سهم صداوسیمای جمهوری اسلامی که به رسانه ملی شهرت دارد، در این حرکت بزرگ جوانان هنرمند انقلاب اسلامی چیست؟ یعنی نمی‌شد در بخش‌های مختلف آنتن فراگیر تلویزیون، جایی
درست برای یک جشنواره 6 روزه که با صدها اثر تصویری مختلف برگزار شده اختصاص بیابد؟ به نظر می‌رسد در این مورد هم رسانه ملی گرفتار تنگ نظری یا لااقل کوتاهی و قصور شده است. کاش مردم و فرزندان انقلاب، لااقل به اندازه روشنفکران و از ما بهتران عرصه  هنر و فرهنگ توجه می‌شد.

البته هنوز فرصت باقی است و می‌توان این کم کاری را با بازگشت رسانه ی ملی به مردم و انقلاب، جبران کرد، که ان هم منوط به عزم و اراده جدی مسئولین رسانه ملی است که آیا راه مردم را در پیش می‌گیرند یا به گونه‌ای دیگر رفتار می‌نمایند.

جنبش عدالتخواه دانشجویی
اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه‌های سراسر کشور
اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه‌های سراسر کشور
اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان (دفتر تحکیم وحدت)