معاون وزیر کار دولت اصلاحات:«نعمت‌زاده» چهره و قهرمان ملی در عرصه صنعت است

به گزارش پایگاه 598، امین سازگارنژاد، معاون پیشین وزارت کار امروز دوشنبه 94/6/23 طی یادداشتی در روزنامه شرق نوشت: افکار عمومی در ایران اعتدال مناسب و متناسبی ندارد؛ گاه در محیط‌های بیرونی و بعضی مواقع در فضاهای مجازی چنان افراط‌‌و‌تفریطی دارد که تشخیص و تمییز موضوعات را چه درباره انسان‌ها و چه موضوعات دیگر با هر مشکل جدی و نهایتا داوری نه ‌چندان عادلانه روبه‌رو می‌کند.

در روزهای گذشته به کلامی از وزیر محترم صنعت، معدن و تجارت انتقاد شد و آن‌چنان شد که از گفت‌وگوها در صداوسیما گرفته تا نشریات و فضاهای مجازی ایشان را نشانه رفتند. جمله گفته شده از سوی ایشان، حتما می‌توانست به شکل بهتر و با ادبیات سنجیده‌تری بیان شود اما مسئله این هجمه‌ها به شخصی است که همه وجود و حیثیت خود را مصروف اهداف ملی، کشور و ملت کرده و در حال انجام وظیفه است.

لازم دانستم در سطوری اندک، گوشه‌هایی محدود و مختصر از آنچه در سالیان متمادی از این چهره و قهرمان ملی در عرصه صنعت کشور دیده‌ام، بیان کنم. از آن روزهای دور که متصدی وزارت کار بودند یا در وزارت نیرو پروژه‌های بزرگی نظیر نیروگاه اصفهان را مدیریت کردند و به بهره‌برداری رساندند، آن‌هم در دوران دفاع مقدس، نمی‌گویم. 

اگر امروز در پارس جنوبی و عسلویه شاهد یک تمدن بزرگ نفتی هستیم که از افتخارات دوران دولت اصلاحات است، به پشتوانه حضور معمار و مدیری مانند این عزیز بزرگوار در این حوزه بود که از هیچ طعنه و ملامتی نهراسید و درحالی‌که در هواپیما برای سرکشی به پروژه‌ها و پیشرفت آنها عازم و در فکر طرح‌های جدید بود، پاسخ‌گوی سؤالات دیوان محاسبات به ریاست آقای رحیمی نیز بود.

او سر از پا نمی‌شناخت. کار، تلاش و کوشش برایش مهم بود. روز و شب برایش فرقی نداشت. منطقه پارس جنوبی و عسلویه که با افتخار به آن نگاه می‌کنیم و با غرور درباره عظمت آن با دنیا صحبت می‌کنیم به همت این مرد بزرگ، بی‌ادعا و عالم به عمل، شکل گرفت و به نتیجه رسید.

شاهد این مدعا آنکه وقتی کشور از مدیریت شایسته این مرد بزرگ محروم شد، دیدیم و دیدند که بر سر آن تمدن بزرگ چه آمد و چه آوردند. مجال، اندک و زحمت‌های این مرد علم و عمل با زوایای پیدا و پنهان، فراوان. امید است دلسوزان کشور به این مهم بپردازند و کنگره‌ای برای تقدیر از این پیر صنعت کشور برگزار کنند؛ بنابراین اگر نقدی از سر صواب داریم، آن انتقاد را چنان بزرگ نکنیم که دیگر نتوانیم عادلانه بررسی کنیم و به بزرگی و گران‌سنگی این عزیزان که سرمایه‌های اجتماعی و جزء ثروت‌های بی‌بدیل کشور هستند، آسیب برسانیم. این به روح مسئولیت‌پذیری و نقادی اجتماعی لطمه‌ای جدی خواهد زد. این روش نقد باعث می‌شود کسانی که حرف‌های ظاهری خوب، اما میان‌تهی می‌زنند و درد مُلک و ملت ندارند، پیروز و چهره‌های بزرگ ملی و خدوم، به فرهنگ نخبه‌کُشی گرفتار آیند.