مظلومان تاریخ همچنان مظلومند

ای شهید استقامت و پاسداری. تو رفتی تا آنچه بدان اعتقاد داشتی بماند. تو در شرجی شیمیایی و تلخ مجنون جا ماندی تا ارزش هایت به جلو بروند. ای آنانی که خادمان شهیدان را به استفاده ی ابزاری از شقایق های خونین پر متهم میکنید، خواندن وصیت نامه هایشان و دانستن عقاید آنها کار آسانی است. کدام شهیدی از ابتدای تاریخ تا به امروز ذره ای رضایت به واپس دادگی و تسلیم و دوستی با شیطان داشت؟ پس آنان که اهدافشان را با راه و ارزش های شهیدان متناقض میبینند جز حذف و تلاش برای به فراموشی سپردن آنها چاره ای نمیبینند.

امروز که پس از سی سال شهیدی از این شهر به آغوش خانواده اش بازگشت کجای شهر نشانی از این شهید دیدیم؟ کدام کار فرهنگی، کدام کنسرت و نمایشگاه و ... می توانست هم وزن چنین تشییعی اهداف فرهنگی و ارشادی را جلو ببرد؟ و چه کسی مسئول رسیدگی به این موضوع است؟ 

آنان که در گاوصندوق هایشان برای بی محتواترین کنسرت ها گشاده است امروز چگونه جیبشان برای تبلیغات تشییع شهیدی که تمام داراییش را برای اینکه با امنیت کامل پشت میزشان بنشینند داده اند، خالی مانده؟

آه که مظلومان تاریخ هنوز هم مظلومند. آنان که مجنون وار به گرد شمع سیدالشهدا (ع) می گشتند از مجنون بازنگشتند تا امروزی که هراس از گم شدن راه حسین (ع) به قلبشان افتاد.

ولی هیهات که مردمان قهرمان سیرت و شهید پرور کشوری ولایت مدار با جنگی نرم و تهاجم خاموش میدان را به در کنند و ماهیان دریای عشق را که غریبانه در خاک های گرم جبهه ها دفن شدند تا امروز غرور و سربلندی ما در جهان پرآوازه گردد از یاد ببرند.

برادر خونین کفنم، ای پسر حضرت پهلو شکسته، به خانه ات خوش آمدی