مشرق به نقل از ديلي ميل
نوشت: در بعضي فرهنگ ها، نقص عضو نشانه اي از عزاداري است به عنوان مثال مي
توان به قبيله «داني» در «پائوپاي» اندونزي اشاره كرد. افراد اين قبيله
انگشتان خود را به نشانه حزن و اندوه در مراسم خاكسپاري عزيزانشان قطع مي
كنند. به غير از قطع عضو، صورتشان را نيز با خاكستر و گل مي پوشانند تا
ناراحتي شان را نشان بدهند.جالب است بدانيد كه اغلب، زن ها اين كار را مي
كنند. دختراني كه فردي از فاميلشان فوت مي كند، بخش بالايي انگشتان خود را
مي برند. قبل از اين كار انگشتان را به مدت 30 دقيقه با نواري محكم بهم مي
بندند. پس از قطع عضو، جاي زخم را مي سوزانند تا خشك شود سپس خاكستر
انگشتان قطع شده را در مكان مخصوصي خاك مي كنند.باور ديگر اين است كه درد
فيزيكي قطع انگشت عشق و علاقه به متوفي را نشان مي دهد. در اين خصوص يكي از
بستگان نزديك وي مثل مادر، پدر يا خواهر و برادرها انگشت خود را قطع مي
كنند در رسم ترسناك ديگري مادران نوك انگشت كوچك كودكانشان را قطع مي كنند.
اين رسم از زمانيكه نوزادان زيادي در بدو تولد و به دلايل مختلف مي مردند
باب شده است و مادران به اميد اينكه فرزندشان با ديگر كودكان فرق داشته
باشد و بيشتر زنده بماند اين كار وحشتناك را در حق كودكانشان انجام مي
دهند.