پشت‌پرده پذیرش دانشجو دردانشگاه‌خارجی

خبرنامه دانشجویان ایران: "مهاجرت به کانادا با ویزای دانشجویی"، "راهنمای مهاجرت به انگلیس برای تحصیل"، "ویزای دانشجویی مالزی"، "تحصیل در استرالیا"، "مهاجرت مطمئن به کانادا از طریق وکلای قانونی مهاجرت"، "تحصیل و بورس تحصیلی در هلند" اینها جمله هایی است که روزانه ده ها بار در صفحات اینترنت به صورت تبلیغ می بینیم.

تبلیغاتی پر زرق و برق با شرایطی وسوسه کننده که خودمان خوب می دانیم چیزی جز شگردهای تبلیغاتی و بازی با کلمات نیست ولی به سر ما می اندازد در نگاه حداقلی برای یک بار هم که شده بر روی آن ها کلیک کنیم تا شاید زندگیمان زیر و رو شود!

تحصیل و علم آموزشی سختی های خاص خود را دارد؛ افراد در مواجهه با این سختی چند دسته هستند: عده ای در همان دوران دبیرستان کم می آورند و ترک تحصیل می کنند و وارد بازار کار می شوند و عده ای به کنکور می رسند و برای خود غولی به نام کنکور متصور می شوند و جز گذر از آن را موفقیت نمی دانند و عده ای هم که با گذراندن یک دوره لیسانس خود را عقل کل می دانند و ادعا می کنند اگر ما را پشتیبانی نکنید می شویم مصداق عینی همان "فرار مغزها"!

از قدیم الایام بوده است که نابرده رنج گنج مسیر نمی شود؛ اما برخی سودجویان برای رسیدن به مقاصد خود وعده گنج می دهند، یکی از مصداق هایش تحصیل در خارج کشور است که برای سه دسته فوق شرایط بسیار وسوسه کننده ای از جمله بازگشت به تحصیل، فرار از سد کنکور و تحصیلات تکمیلی را فراهم می کند.

اما علت چراغ سبز نشان دادن کشورهای اروپایی به جوانان ما چیست و یک کشور چرا باید سرمایه خود را برای جوان یک کشور دیگر هدر بدهد در حالی که می داند پس از گذشت چند سال به کشور خودش باز می گردد؟ برای پاسخ گویی به این سوال باید از دید دیگری به موضوع نگاه کرد. 

کشورهای پیشرفته اروپایی که به اصطلاح به آن ها جهان اول می گویند به مردم کشورهای به اصطلاح جهان سوم به چشم یک نیروی جوان کارآمد نگاه می کنند که می توانند از آن ها سودجویی کنند! چطورش آن می شود که دانشگاه های خارجی افراد که دوره کارشناسی خود را تمام کرده اند و خواستار تحصیل کارشناسی ارشد هستند تحت عنوان یک نیروی جوان فعال و کارآمد جذب می کند؛ در اصل زحمت تربیت را کشورهای جهان سوم می کشند و زمان رسیدن محصول کشورهای جهان اول آن را برداشت می کنند.

همین نیروی کارآمد در کشورهای دیگر در کنار درس برای تامین هزینه های تحصیل مجبور به کار کردن است، لذا مجبور است با کمترین حقوق، پیش پا افتاده ترین کارها را به بهترین نحو انجام دهد و می بینیم آن کشور خارجی چیزی که بدست آورده یک نیروی جوان فعال، کارآمد، کم توقعی است که با پرداخت کمترین هزینه کارها را به بهترین نحو انجام می دهد!

سیاست های دولت در سال های اخیر به نحوی بوده است که از  به اصطلاح فرار مغزها و رفتن نیروی کارآمد و جوان به خارج از کشور جلوگیری کند، لذا در همین راستا فعالیت های زیادی نیز صورت گرفته است.

یکی از فعالیت هایی که مورد انتقاد دانشجویان نیز قرار گرفت طرح دانشجوی پولی بود؛ تصویب کنندگان این طرح معتقدند با اجرای این طرح آن دسته از افراد که به طور قانونی و سیر مراحل مشخص (دادن کنکور) نتوانسته اند در دانشگاه ها پذیرش شوند و می خواهند با خرج هزینه هنگفت به دانشگاه های خارج برای تحصیل و بروند و ارز کشور را به بیرون ببرند، برای آن ها زمینه ای فراهم شود که در داخل با پرداخت پول تحصیل کنند!

هدف ما نقد طرح دانشجوی پولی نیست بلکه می خواهیم به جریانات پشت پرده تبلیغاتی که در ابتدا آوردیم بپردازیم. سوالی که مطرح می شود این است که بعد از دیدن این تبلیغات شما چه کار می کنید؟ اول کشور مورد نظر را انتخاب می کنید و به سایت سفارت خانه آن کشور در ایران مراجعه می کنید! و به راحتی در صفحه اصلی اکثر آن ها می توانید تیتری با مضمون "چگونه دانشجوی ما شوید " را به راحتی در سایت پیدا کنید و اکثر آن ها نیز صفحات ویژه ای برای جذب دانشجو به راه انداخته اند؛ سر نخ را گرفتیم و دیدیم به کجا ختم شد!

برخی از سفارت خانه ها پا را فراتر گذاشته و جلسات تبلیغ در این زمینه نیز به راه انداخته اند؛ البته این نکته را هم بگوییم که ممکن است برخی بگویند چه مشکلی دارد این ها به وظیفه ای که دارند یعنی پذیرش دانشجو عمل می کنند و ما در جواب می گوییم میان "اطلاع رسانی" و "تبلیغ" فرسنگ ها فاصله است که می توانید در عکس های زیر مشاهده کنید: