مستند ساز سينماي ايران: علاقه‌ام به «شهید دیالمه» خیلی بیشتر شده است

به گزارش پایگاه 598 ، شعبانی خاطرنشان كرد: سرعت رخ دادن اتفاقات در دهه ۶۰ بسيار بالا است و از طرفي غبار جنگ باعث شده تا بسياري از اتفاقات ديده نشده و فراموش شوند. ما متأسفانه دز سالهاي اخير به گفتماني بد و بي كيفيت در بيان تاريخ دست يافتيم. ما با حوادث به شكل دسته جمعي و گروهي روبرو مي شويم و حوادث را تنها در دسته هايي مثل شهداي هفتم تير، شهداي انقلاب و غيره تقسيم كرده ايم.

وي افزود: من به اين نتيجه رسيدم كه ما در حادثه هفتم تير چهره هاي برجسته اي را از دست داديم كه نمي شود آن را كلي ديد. شهید ديالمه يكي از شخصيت هايي است كه من دوست داشتم به آن بپردازم. ساخت اين فيلم يك سال و نه ماه به طول انجاميد.

شعباني خاطرنشان كرد: براي من جذاب بود كه جواني باشعور اينچنين وارد عرصه سياست مي شود و كارش را با عقيده پيش مي برد اما از آنجا كه شهيدي سياسي است نمي توان نگاهي قطعي به ماجرا داشت و به نظرم با نگاهي نسبي باید مسير بهتري را دنبال مي كنيم.

وي در ادامه اين بحث افزود: ادبيات آن روزها ادبيات صریح، انقلابي و آرمانگرا بوده به همين دليل شايد درست نباشد كه شهيد ديالمه را در سال ۱۳۹۳ مورد نقد و بررسي قرار دهيم. من سعي مي كنم با شرافت فيلم بسازم و اعتقاد دارم كه حتي راجع به بني صدر هم امروز نمي توانيم به طور مطلق نظر دهيم، بستر تاريخي در اين نظردهي ها بسيار حائز اهميت است. «سمفوني استيضاح» در قدم اول سعي مي كند كه بستر سياسي و اجتماعي شهيد ديالمه را به مخاطب بازگو كند.

اين كارگردان اظهار داشت: من قبل از اينكه فيلم بسازم خودم را از دلبستگي هايم خالي مي كنم چرا كه ما با تاريخ مواجهيم و تاريخ هيچگاه ما را با سلايق مان نمي سنجد. بنابراين من سعي كردم كه همه عقايدم را كنار گذاشته و بدون قضاوت و واسطه به مضمون فيلم برسم.

وي افزود: شهيد ديالمه با حوزه هايي درگير بود پس ما لازم است قبل از شناخت وي با حوزه هايي كه با آنها درگيري داشته را بشناسيم. من قبل از ديدن اين فيلم كتاب هايي درباره جريان فراماسونري در ايران خواندم چرا كه لازم بود همه جبهه هايي كه ديالمه با آنها درگير است را بشناسيم.

شعباني با اشاره به قياس ديالمه و احمدي نژاد اظهار داشت: قياس اين دو شخصيت با وجود تفاوتهاي فراوانشان در جايي عملكردهاي مشابه دارند كه به عنوان مثال مي توان به رو كردن اسناد مختلف از سوي هر دو شخصيت اشاره كرد اما در پايان فيلم شما شاهد هستيد كه در نامه حضرت امام (ره) اتفاق متفاوتي رخ مي دهد و فاصله گذاري بين اين دو شخصيت شكل مي گيرد.

وي خاطرنشان كرد: طرفداران و اطرافيان ديالمه در فيلم بيشتر از جبهه اصلاح طلب صحبت مي كنند اما صداي ساز مخالف بيشتر به گوش مي رسد. ما فرصت دفاع به موافق هاي ديالمه بيشتر داديم اما حس مي شود كه به مخالفان فرصت بيشتري در فيلم داده مي شود. از نظر من به دليل اينكه حرف مخالف هميشه بيشتر به چشم مي آيد اين احساس در فيلم به وجود آمده است اما مخاطب بايد در پايان به اين مسئله توجه كند كه چه كسي سربلند اصلي قصه مي شود.

شعباني افزود: من از لحاظ اجتماعي و سياسي خود را در جايگاهي نمي ديدم كه بخواهم نظرم را در فيلم القا كنم. من وظيفه داشتم تاريخ را بدون واسطه با مردم در ميان بگذارم. نظام ما نظامي تك قطبي نيست كه همه داراي يك طرز تفكر باشند، مطمئناً در اين نظام تفكرات متفاوتي وجود دارد كه از ابراز آن ها كسي نمي ترسد. به نظر من الآن زمان بحث و گفتگو راجع به اين تفاوت ها است. ما با شهدايمان تنها در حد يك بزرگداشت روبرو شده ايم.

اين كارگردان در ادامه خاطرنشان كرد: اگر به حرف ها و نامه هاي امام (ره) نيز نگاهي بيندازيم متوجه مي شويم كه ايشان نيز نگاهي مطلق به مسائل نداشتند. همانطور كه در فيلم ديده مي شود امام (ره) با وجود نارضايتي از بني صدر تا آخرين لحظه به رأي مردم احترام مي گذارد و از بركناري وي جلوگيري مي كند.

وي اظهار داشت: «سمفوني استيضاح» فيلمي فاقد تاريخ مصرف است و فكر مي كنم هرچقدر از عمر آن بگذرد خود را بهتر نشان دهد. ما در بيان حرف هايمان هيچ گاه عقب نشيني نكرديم و از آنجا كه فيلم را براي سينما ساختيم به راحتي از خود سانسوري كناره گيري كرديم. من معتقدم كه انسان در بيان حرفش بايد شجاعت داشته باشد.

اين كارگردان در ادامه اين بحث افزود: من اعتقاد دارم كسي از گفتن حرفش مي ترسد كه مي خواهد دروغ بگويد. اگر حرمتها را حفظ كنيم مي توانيم هر حرفي را بزنيم. خوشبختانه نظام سياسي و فرهنگي مان به اين نتيجه رسيده است كه ما مي توانيم نقد درون گفتماني داشته باشيم.

شعباني در پايان اظهار داشت: من شخصيت فيلم هايم را دوست دارم و از وقتي ساخت فيلم تمام شد دلم براي شهيد ديالمه تنگ و علاقه ام به وي خیلی بيشتر شده است