عالم وارسته، علامه محمدحسین طباطبایی(ره)
فرمودند: «مومن، با ایمانی که به خدای تعالی دارد، تکیه بر پایگاهی نموده
است که هیچ حادثه و گرفتاری تکانش نمی دهد و به رکنی وابسته است که انهدام
نمی پذیرد. [مومن] امور خود را بر پایه معارفی بنا نهاده که شک و اضطراب
قبول نمی کند و در اعمالش با روحیه ای اقدام می کند که از تکلیف الهی صد در
صد صحیح منشاء گرفته است. او هیچ سرنوشتی را به دست خود نمی داند تا از
فوت آن بترسد و یا از فقدانش اندوهناک شود و یا در تشخیص خیر و شرش دچار
اضطراب شود.»
«حکمت زلال»، ص۹۵