این گزارش مورد توجه «کارل بیلت» وزیر خارجه سوئد قرار گرفته، تا جایی که وی در حساب توییتر خود، لینک یادداشت گاردین را منتشر کرده و با کلماتی همچون «واژههایی قوی و مهم در موضوع اوکراین» از «تیموتی گارتون اش» نویسنده آن تمجید کرده است.
روزنامه «گاردین» هم در این یادداشت «ولادیمیر پوتین» رییس جمهور روسیه را، نظیر «اسلوبودان میلوشویچ» اتحاد جماهیر شوروی پیشین معرفی میکند، سپس اوضاع بندر ماریپول در کرانه دریای سیاه و بحران اوکراین را بررسی کرده و مینویسد: «ویرانهای که روزی فرودگاه دونتسک بود، یادآور صحنههای جنگ داخلی سوریه شده است. نزدیک به ۵۰۰۰ نفر تا به امروز در درگیریهای مسلحانه کشته و بیش از ۵۰۰,۰۰۰ نفر آواره شدهاند. اروپا اجازه داد که بوسنی و هرزگوین دیگری در حیاط جلوییاش اتفاق بیفتد. «اروپا، بیدار شو». اگر لازم است کاری برای تاریخمان انجام دهیم آن کار متوقف نمودن «پوتین» خواهد بود؛ اما چگونه؟»
گاردین در ادامه به مذاکرات صلح برای پایاندهی به درگیریهای خونین اوکراین و تلاش «آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان و وزیرخارجه دولتش «فرانک والتر اشتنمایر» برای خاتمه دادن به بحران از راه دیپلماسی اشاره میکند و مینویسد: «حتی آنها نیز در روزهای میانی ماه ژانویه به این نتیجه رسیدند که دیدار با پوتین در قزاقستان، بیفایده است. روز شنبه، یکبار دیگر تلاش برای دستیابی به توافق بر سر آتشبس در مینسک، شکست خورد. زمان برای دیپلماسی فرا خواهد رسید اما الان وقتش نیست».
یادداشت گاردین به تداوم سیاست اعمال تحریمهای اقتصادی علیه روسیه تاکید میکند و تاثیر همراه شدن این تحریمها با کاهش بهای نفت را در اقتصاد روسیه «قابل توجه» ارزیابی نموده مینویسد با وجود اندک مخالفتها از سوی دولت جدید در یونان، اتحادیه اروپا، هفته گذشته، یکپارچگی خود برای گسترش تحریم علیه روسیه را حفظ کرد.
گاردین در این نوشته ادعا میکند که اگرچه تحریمها تفکر محاصره در روسیه را تقویت مینماید ولی ازسوی دیگر، «رژیم پوتین» با تحریک احساسات ملیگرایانه و تبلیغات ضدغربی پاسخ خواهد داد. اگر تهدیدی وجود نداشته باشد، تلویزیون روسیه آن را ابداع میکند.
گاردین مینویسد «همچون میلوشویچ، پوتین آماده است تا در نبردش با غرب، بدون محدودیت، هر ابزاری که در اختیار دارد را از تجهیزات سنگین نظامی گرفته تا تهدید تامین انرژی، حمله سایبری، هجمه تبلیغاتی با رسانههایی که خوب تامین مالی میشوند، عملیات مخفی و جاسوس در پایتختهای اروپایی، بکار بندد».
گارتون اش سپس سیاستهای اتحادیه اروپا علیه روسیه را به بازی شطرنج تشبیه میکند درحالیکه طرف روسی در حال بازی دیگریست که با آنچه در یادداشت گاردین از آن به عنوان «دموکراسی غرب» و «حرکتهای آهسته اتحادیه چند ملیتی» یاد شده، همخوانی ندارد.
در ادامه، گاردین، پوتین را در دراز مدت محکوم به شکست توصیف میکند و مینویسد: «روسها، بخصوص اهالی کریمه و شرق اوکراین بیشترین لطمه را از این حماقت، خواهند دید؛ اما این "دراز مدت" برای دیکتاتورهای بیرحم و ماهر در کشورهایی بزرگ، خوب تسلیح شده و غنی از منابع با روانهای زخمی، میتواند بسیار طولانی باشد. پیش از اینکه (پوتین) برود، خونها و اشکهای بسیار در رودخانه "دونـتز" فرو خواهند غلتید.»
گاردین در ادامه چالش بزرگ را «کوتاه کردن» این «زمان» معرفی میکند و مینویسد که برای این منظور، «اوکراین باید برای مقابله با تهاجم مدرن روسیه، به سلاحهای مدرن دفاعی تجهیز شود» و از تصویب «قانون حمایت از آزادی اوکراین» با هدف اختصاص بودجه برای تامین تجهیزات نظامی به اوکراین، به تحریک «مککین» سناتور جمهوریخواه کنگره آمریکا، خبر میدهد و تصریح میکند که «ازینجا به بعد، دیگر تعیین زمان بندی و ترکیب این منابع به نظر پرزیدنت اوباما وابسته است».
گاردین به نقل از گزارشی که توسط گروهی از جمله «ایوو دالدر» سفیر پیشین ایالات متحده در ناتو و «استروب تالبوت» کهنه سرباز متخصص روسیه تهیه شده، تجهیزات مورد نیاز را اینگونه فهرست میکند: «رادارهای متحرک باتریدار برای تشخیص موشکهای دوربرد، وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (UAV ها)، تجهیزات الکترونیکی برای مقابله با پهپادها، امکانات ارتباطی امن، خودروهای زرهی و تجهیزات پشتیبانی پزشکی». و در ادامه تاکید میکند «گاهی برای متوقف کردن تفنگ، به تفنگ نیاز است».
این یادداشت در ادامه با تاکید بر عدم اتفاق نظر اروپاییها در تامین منابع نظامی اوکراین و نقش پررنگ ایالات متحده در تامین بخش زیادی از این منابع، مَثَل قدیمی را که «آمریکا پخت و پز میکند و اروپا ظرفها را میشوید» یادآور میشود و دلیل این امر را آسیبپذیری اروپا در قبال فشار قراردادهای اقتصادی دوجانبه و تامین انرژی برمیشمرد و ترکیب «مککین - مرکل» در برخورد با روسیه بر سر بحران اوکراین را ترکیب خوبی از «پلیس بد - پلیس خوب» معرفی میکند.
گاردین در پایان، به «رسانه»، به عنوان «قدرت نرم» و حوزهای مهم که اروپا و به ویژه انگلستان میتواند در آن بسیار قوی ظاهر شود، اشاره کرده و از آن به عنوان ابزاری برای مقابله با «پروپاگاندای روسی» یاد میکند و مینویسد هیچ کسی بهتر از «بیبیسی» نمیتواند این مهم را بر عهده گیرد: «ایالات متحده ممکن است بهترین پهپادها را داشته باشد؛ آلمان کارآمدترین ابزار را در اختیار دارد ولی بریتانیا بهترین رسانه بینالمللی را در اختیار دارد». گاردین، از قطع برنامه آنلاین سرویس روس-زبان شبکه خبری «بیبیسی»، درحالی که در بحبوحه درگیریهای اوکراین مخاطبینش به بیش از ۶۰۰,۰۰۰ تن رسیده بود انتقاد میکند و مینویسد برپایی بخش روسی-اوکراینی در شبکه بیبیسی، اتفاق خوبی خواهد بود و تاکید میکند که اگر نیازی برای دسترسی به اطلاعات «منصفانه و متعادل» وجود داشته باشد، اوکراینیها و روسهای امروز، بیشترین نیاز را به آن دارند.
در هفتههای اخیر حجم گزارشها و موضعگیریهای ضدروسی در اروپا و آمریکا به شدت افزایش یافته و بسیاری از مقامات این کشورها خواستار حمایت نظامی از دولت اوکراین شدهاند. به نظر میرسد بحران اوکراین همچنان ادامه یافته و به سمت تشدید اوضاع و حتی رویارویی نظامی پیش رود.