پایان خوش 200سال دندان روی‌جگرگذاشتن

بولتن نیوز: تمدن غرب با تمام ژست انسان دوستانه و حقوق بشرانه خود بر پایه خونین ترین و ننگ بارترین پدیده های انسانی به وجود آمد و به قیمت از بین بردن میراث مادی و معنوی بسیاری از کشورهای متمدن، به کسب وجاهت برای خویش پرداخت.

«استعمار» کلیدواژه و رمز فائق شدن کشورهای غربی بر کشورهای دنیا بود، پدیده ای که کشور انگلستان از سردمداران و پیش قراولان آن به حساب می آید.

با ظهور انقلاب صنعتی در قاره اروپا انگلستان و دیگر کشورهای استعمارگر اروپایی برای تهیه مواد اولیه ارزان و همچنین بازار مصرف مناسب،چشم طمع به کشورهای شرقی دوختند و چندین دهه با روشهای مختلف این کشورها را مستعمره خویش قرار دادند و در این راه نیز از هیچ جنایتی فروگذار نکردند.

ایران نیز به عنوان کشوری با اهمیت ژئوپلیتیکی حساس و همچنین معادن و ذخایر فراوان یکی از کشورهای هدف غرب قرار گرفت. از استخراج نفت از شهرهای جنوبی کشور تا پیروزی انقلاب اسلامی ایران این کشور هیچگاه روی آسایش رات به خود ندید.

با پیروزی انقلاب اسلامی ایران و آگاهی ملت از سیاستهای استعماری غرب و شرق،دست غرب از منافع ملی ایران قطع گردید و از این پس بود که دولت های متخاصم سلوک دیگری را برای تغییر در سیاستهای نظام و چه بسا خود نظام ایران اسلامی برگزیدند.

روباه پیر استعمار یکی از متخاصم ترین دول اروپایی در تاریخ جمهوری اسلامی ایران بوده است. بر همین اساس بود که حضرت امام خمینی درباره انگلیس فرموده بودند:«بدبختيهاى شرق عمدتاً- و ايران خصوصاً- از اين سه دولت امريكا، انگليس و شوروى است»(صحیفه امام خمینی(ره)، ج5، ص72)

تاریخ خیانت ها و دست اندازی های دولت انگستان در امور داخلی ایران امری نیست که بر کسی حتی عوام جامعه پوشیده باشد اما مرور آن نیز به ریشه یابی علل انزجار دانشجویان ایرانی، کمک می کند.

آغاز روابط ایران با انگلیس حدوداً به دوره ی تیموریان برمی گردد. در عهد صفویان نیز روابط تجاری بین دو کشور برقرار بود و بازرگانان انگلیسی در ایران تجارت می می کردند. طی دو دوره یاد شده از آنجا که ثبات لازم در حاکمیت ایران وجود داشت و انگستان نیز در قرون وسطی قرار داشت خبری از خوی استعمارگری این دولت در ایران نبود.

آغاز حکومت ننگین قاجار و هم زمانی آن با آغاز تکاپوی استعماری انگستان و آغاز انقلاب صنعتی، زمینه مناسبی را برای تاراج ایران توسط دولت فاخمه و علیه فراهم نمود.

تاریخ خود مبین این مطلب است که دولت انگلستان بیشترین تلاش را در راه منحرف نمودن حرکت مذهبی مشروطه صورت داد؛ رابطه دیرین و نزدیک پاره ای از سران بعدی مشروطه نظیر سردار اسعد بختیاری و سپهدار تنکابنی با انگلیس ها ، و نقش مهم آنها با روند و رخدادهای مشروطه، رویدادهایی نظیر تحصن بزرگ مردم تهران در باغ سفارت انگلیس و نوع پذیرایی و حمایت غیر رسمی و غیر علنی مسؤولان سفارت از ایشان ، موجب شده است تا بر دامنه این بدگمانی و تردید نسبت به نقش و تأثیر سفارت و ایادی انگلیس در این رابطه افزوده گردد .

شیخ عبدالله بهبهانی

به علاوه فوت مشکوک آخوند خراسانی در سر راه نجف به ایران و یا قتل ناگوار و عجیب آقا شیخ عبدالله بهبهانی در تهران ، یا حتی واقعه پارک اتابک و تیر خوردن کسی مانند ستارخان ، همه و همه ، تحلیل گران را مظنون به نقش استعمار پیر در این رابطه می نماید .

اما باید توجه داشت که به جهت تحولات بعد از مشروطه و هم چنین نقش بازدارنده انگلستان در تکاپوهای اصلاح طلبانه ایرانیان ، طبیعی است که تا حدی بیش از آنچه واقعا انگلیس و مسؤولان و عوامل آن مؤثر بوده اند ، بدان نسبت داده شود . چرا که تئوری توطئه جای پای دیرینه ای در ذهنیت و باور ایرانیان داشته و دارد .

پس از پیروزی نسبی نهضت مشروطه نیز دولت خبیث انگلستان از فعالیت متوقف نشد و پس از ترورهای فراوان- نظیر ترور شهید مدرس- سیاست تغییر رژیم را در پیش گرفت و با دو هدف از بین بردن دستاوردهای مشروطه و جلوگیری از نفوذ اندیشه های کمونیزم در ایران، حکومت پهلوی را طی کودتایی نظامی روی کار آورد و دوران تاریک پهلوی را به ایرانیان تحمیل نمود و به تعبیر حضرت امام(ره): «ما سالهاى طولانى است كه گرفتار اين چيزها هستيم كه دولت انگليس به حكومت جائر[پهلوی] ما همراهى مى‏كند. از اول دولت انگليس پدر اين شاه را بر ما تحميل كرد، و بعد هم كه او خيانت به آنها كرد او را اخراج كردند. متفقين- كه يكى‏شان انگلستان بود- محمد رضا شاه را بر ما تحميل كردند و تحميلات دولت انگلستان و ظلمهايى كه به ملتهاى ضعيف- كه يكى از آنها ملت ماست- كرده‏اند، سابقه زيادى دارد و اينكه حالا هم به فرستادن سلاح و پشتيبانى از شاه ادامه مى‏دهد، مى‏خواهد سلطنت او ادامه پيدا كند و اين ادامه جرمها و جناياتى است كه او مرتكب شده و مى‏شود»( صحيفه امام، ج‏5، ص 405)

در این میان پیروزی انقلاب اسلامی به چندین دهه استعمار دولت انگلستان و چپاول و انهدام منابع مادی و معنوی ایرانیان، پایان داد.انگلستان که قصد دست برداشتن از منابع کشورمان را نداشت با روشهای جایگزین به دنبال استعمار بر ایران بود.

در سال 1359 انگلیس رابطه ی خود را با تهران به خاطر تعطیل شدن لانه ی جاسوسی آمریکا و به خواست واشتنگتن قطع کرد و این وضعیت تا سال 67 به مدت 8 سال ادامه داشت. سپس به محض از سرگیری روابط با ایران، علناً پشت سر سلمان رشدی مرتد قرار گرفت و با سلاح وی به مقدسات اسلامی اهانت نمود، در نتیجه، این رابطه پس از سه ماه از بازگشایی مجدداً قطع شد.

حمایت نظامی انگلیس از عراق در طول جنگ تحمیلی موضوعی است که امروزه انگلیسی ها خود نیز به آن اعتراف و بعضاً آن را اشتباه قلمداد می نمایند. گزارش 2000 صفحه ای قاضی اسکات به پارلمان انگلیس در سال 1375 مبین این ادعاست. در این گزارش بر خلاف تعهدات بین المللی مبنی بر عدم تأمین تسلیحات طرفین درگیر، انگلیس مقادیر زیادی اسلحه ی غیرمتعارف به ارزش میلیاردها دلار به عراق فروخته است.

در سال های پس از جنگ تحمیلی نیز دولت انگلستان به ملجا و دژ مستحکم اپوزیسیون و ضدانقلاب تبدیل گشت و با اعطای پناهندگی سیاسی به آنها به خوبی از آنها پذیرایی نمود و از طریق شبکه دروغ پراکنی بی بی سی فارسی به انتشار اخبار و اندیشه های اپوزوسیون پرداخت.

در پرونده هسته ای ایران نیز دولت انگستان با ایفای نقش اساسی در تصویب قطعنامه ها علیه ایران و همکاری در ترور دانشمندان هسته ای ایران بار دیگر پرده از اهداف خود علیه ایرانیان برداشت.

فتنه 88 نیز موجب گشت که با زنده نگه داشتن یاد و خاطره فعالیت سفارت خانه انگلیس در نهضت مشروطه، بار دیگر این سفارت خانه به شدت فعال شود تا جایی که کارمندان سفارت خانه در میان اغتشاش گران مشاهده شدند و علاوه بر آن برنامه های بی بی سی فارسی از پخش چند ساعته در هر روز به پخش 24 ساعته ارتقا پیدا کرد.

آیا این همه خیانت از سوی یک دولت کافی نیست که کاسه صبر ملتی آزاده لبریز شود و خشم خود را پس از یک قرن تاراج و سکوت جامه جهانی و مدعیان حقوق بشر، با تصرف چند ساعته سفارت جاسوسی انگلستان نشان دهند.

تاریخ سیاه روابط انگلستان با ایران در صد سال اخیر آن چنان رنج آور و تالم بار است که بازگویی کامل آن برای هر انسان آزاده ای سخت و گران است.

در جدول زیر سعی شده است تا قسمتی از خیانت های روباه پیر علیه ایرانیان نشان داده شود تا شاید مدعیان حقوق بشر و اپوزوسیون لندن نشین اندکی قانع شوند و مسلما امکان به نمایش کشدن تمام خیانت های انگستان و تاریخ پنهان آن وجود ندارد.