چرا ظریف نامه رهبر به جوانان اروپایی را در صفحه اجتماعی‌اش منتشر نکرد

به گزارش پایگاه 598 به نقل از «سراج24» نزدیک به یک هفته از نگارش نامه رهبر معظم انقلاب به جوانان اروپا و آمریکای شمالی در پی حادثه اخیر در فرانسه و تشدید اسلام هراسی، می گذرد و در این بین  نهادهای مسئول و متولی هیچ اقدامی برای رساندن نامه معظم له به دست جوانان اروپایی و آمریکای شمالی نکرده اند.

نامه سرگشاده مقام معظم رهبری خطاب به جوانان اروپا و آمریکای شمالی،چهارشنبه شب از سوی دفتر مقام معظم رهبری و به نقل از ایشان در صفحات اجتماعی و وب‌سایت‌ها منتشر شد. پیش از انتشار این نامه، زمانی که مقام معظم رهبری اقدام به یک سخنرانی می‌کردند، رسانه‌های غربی به سرعت واکنش نشان داده و اخبار و اطلاعات مرتبط با ایشان را تحلیل کرده و سریعا منتشر می‌کردند تا از غافله خبری دنیا جا نمانند. اما پس از انتشار نامه رهبری، رسانه‌های غربی با گذشت بیش از ۱۵ ساعت از انتشار نامه سرگشاده و انگلیسی مقام معظم رهبری همچنان در سکوت خبری ماندند و این سکوت را تا ساعت‌ها بعد هم ادامه دادند. اما از آنجا که مخاطب اصلی این نامه جوانان آمریکای شمالی و اروپایی بودند و نامه هم به زبان انگلیسی بود، ادامه اجرای عملیات بایکوت خبری کار سختی می‌نمود.

از سویی در ایران کارشناسان، خبرنگاران، دانشجویان و همه کسانی که به نوعی با شبکه‌های اجتماعی درگیر بوده و با جوانان غربی حتی کوچکترین رابطه‌ای داشتند، این نامه را در اسرع وقت در میان دوستان اینترنتی‌شان به اشتراک گذاشتند. از سوی دیگر به دلیل متن بسیار قوی این نامه در زبان انگلیسی، به سرعت در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد و رفت تا همه‌گیر شود. پس از این بود که رسانه های غربی وارد کار شدند و به ناچار این پیام را منتشر کردند.

در چنین شرایطی که رسانه های غربی قصد بایکوت خبری نامه مهم مقام معظم رهبری را داشتند، حضور فعال و پرشور جوانان و دانشجویان نقشه آنان را برآب کرد ولیکن اگر در آن زمان، ظرفیت دستگاه های عریض و طویل کشور پای کار می آمد، شاید امروز کمتر جوانی در اروپا و آمریکا بود که از متن این پیام آگاه نباشد. اما نه تنها دستگاه هایی که وظیفه این امور را برعهده دارند، به درستی وارد کارزار نشدند، بلکه وزارت امور خارجه نیز که بایستی در خط مقدم انتشار این نامه می بود، گوشه نشینی را برگزید و تلاش کرد تا خدشه ای به دیپلماسی خنده وارد نشود.

هرچند وزارت امور خارجه در قضیه انتشار نامه رهبری به وظیفه خود عمل نکرد، بلکه عملکرد شخص وزیر امور خارجه نیز در این باره جای تامل دارد. محمدجواد ظریف از معدود وزرایی است که صفحه اجتماعی فعالی دارد و گاها جواب نظراتی که فعالین شبکه اجتماعی برای وی می گذارند را نیز می دهد. نمونه این مدعا، نامه یک دختر 26 ساله به ظریف بود که در نامه اش از مشکلات اقتصادی گله کرده بود و وزیر نیز به او امیدواری داده بود که در مذاکرات به صورت جدی به دنبال رفع تحریم هاست. از این دست پاسخ ها در صفحه اجتماعی ظریف می توان چندین مورد یافت. اما جدای از پاسخ به نامه ها، وزیر خارجه در صفحه اجتماعی اش درباره مذاکرات و سفرهای خارجی اش نیز قلم فرسایی می کند؛ حتی او سال نو یهودی ها را نیز تبریک می گوید و قس علی هذا.

اما پس از انتشار نامه مقام معظم رهبری که در آن سران کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی را به جهت ترویج اسلام هراسی خودساخته مورد نقد قرار داده بود و از جوانان اروپایی خواست که خود به مطالعه درباره این دین آسمانی روی بیاورند، وزیر امور خارجه همچون وزارتخانه اش سیاست سکوت را برگزید. او که پس از هتاکی نشریه فرانسوی  به ساحت مقدس نبی مکرم اسلام(ص) در اقدامی غیرمنتظره به پاریس سفر کرد، حتی در صفحه اجتماعی خود نیز متن پیام مقام معظم رهبری را منتشر نکرده است تا سیاست محمدجواد ظریف و وزارت امور خارجه در قابل این نامه یکسان باشد.

براساس این گزارش، پذیرش اینکه عدم انتشار نامه مقام معظم رهبری در صفحه اجتماعی وزیر امور خارجه به عمد نبوده است، کمی مشکل به نظر می رسد اما اگر رئیس دستگاه دیپلماسی از باب عدم آزردگی سران اروپا و آمریکا این نامه را منتشر نکرده است، باید برای وزیر خارجه و وزارتخانه و مشی آن تاسف خورد که در شرایطی که آمریکا و کشورهای اروپایی به بهانه های واهی اقدام به تحریم ایران در شرایطی که حق چنین کاری را ندارند می کنند و رئیس جمهور آمریکا از همه گزینه های روی میز می گوید، قای وزیر حتی حاضر نمی شود متن پیام رهبر انقلاب را در صفحه اجتماعی خود منتشر کند. اینکه این وضعیت تا به کی ادامه پیدا خواهد کرد، مشخص نیست ولی اینکه بالاخره دستگاه دیپلماسی روزی مجبور به پذیرش این واقعیت که وادادگی در برابر غرب فایده ای ندارد، بشود، زیاد دور از انتظار نیست و نهایتا تا چند ماه دیگر به این نتیجه خواهد رسید که به جای اینکه چشمش به دستهای آمریکا و اروپا باشد، باید نگاهش به دستان کارگران، صنعتگران و کشاورزان کشورمان باشد تا نیازهای خود را خودمان تامین کنیم نه اینکه برای چند صد میلیون پول خودمان، آرمانها و اعتقاداتمان را زیرپا بگذاریم.