بمناسبت یادواره سیامین سرداران و فرماندهان شهدای استان قم؛
حواشی اکران نشدن عصبانی نیستم
چه کسی به درمیشیان وعده داد فیلمش قابل اکران است؟ چرا او حالا دم نمی‌زند. چرا از همان ابتدا تکلیف درمیشیان و فیلمش را مشخص نکردید؟
به گزارش پایگاه 598 به نقل از فرهنگ نیوز، درحالی‌که حسین نوش‌آبادی سخنگوی وزارت ارشاد روز گذشته از تأمین خسارت "عصبانی نیستم" که با داشتن پروانه نمایش جلوی اکرانش گرفته شد-البته به‌شرط ساخته‌شدن منطبق با فیلم‌نامه- سخن گفت رضا درمیشیان کارگردان این فیلم که از زمان حواشی پیش‌آمده در جریان نمایش فیلمش در جشنواره و سپس ماجرای اختتامیه تا همین امروز حرفی له یا علیه انتقادها نزده بود بلکه بتواند فیلمش را اکران کند بالاخره به حرف آمد و با نگارش یادداشتی درباره توقیف فیلم خود اظهارنظر کرد.
ابتدا یادداشت درمیشیان را بخوانیم:
من «عصبانی نیستم!» را با بوسه بر خاک «ایران» ، عشق به «ایران» ، برای «ایران» و مردم نازنین «ایران» و نمایش در سینماهای «ایران» ساخته‌ام.
«عاشقانه» ای که از همان ابتدا فیلمی «اجتماعی» بود، «اجتماعی» هست و «اجتماعی» خواهد ماند.
برای نمایش «عصبانی نیستم!» هر آنچه در توان داشتم را به کار گرفتم ، نهایت تلاش و همراهی را با مسئولان قانونی سینمایی کشورم کردم. اما سکوت و تحمل و مدارای من نیز نتوانست در کشاکش تدبیرمداران و سیاست پیشگان به نتیجه‌ای منجر شود.
پس همه آن‌ها که با وعده‌های امروز و فردا ، یا تهمت و افترا فیلم کوچک مرا مبدل به معضل فرهنگی نمودند به خدا و وجدانشان واگذار می‌کنم. حکایت تلخ سینمای «مستقل» و «بی‌پناه» و «یتیم» همین است.
بی‌صبرانه منتظر نمایش «عصبانی نیستم!» در سینماهای میهنم باقی خواهم ماند. به امید آن روز... من آن روز را انتظار می‌کشم. حتی روزی که دیگر نباشم.
لطفاً به این تناقض پاسخ دهید
آنچه در یادداشت این کارگردان جوان بیش از هر چیز حائز اهمیت است اینکه وی به‌نوعی در انتظار وعده کسانی بوده که خود آن‌ها را تدبیرمداران و سیاست پیشگان قلمداد کرده است؛ اینکه این تدبیرمداران چه کسانی هستند و چه کسانی بوده‌اند که باسیاست پیشگی، کارگردان را در وضعیت بلاتکلیفی قرار داده‌اند در درجه اول اهمیت قرار دارد. چه کسانی به درمیشیان وعده اکران دادند و حتی برای فیلمش پروانه نمایش صادر کردند اما در لحظات آخر جازدند؟
از زمان نمایش "عصبانی نیستم" در جشنواره تا امروز هنوز یک سال نگذشته است. چطور می‌شود سیاست‌گذاران جشنواره‌ای که دبیرش رفیق شفیق رییس سازمان سینمایی است اجازه نمایش فیلم را در جشنواره بدهند و چندی بعد شورای پروانه نمایش که این هم زیر نظر رئیس سازمان سینمایی است پروانه نمایش اثر را بدهد، شورای صنفی نمایش که بازهم تحت هدایت سازمان سینمایی است قرارداد اکران فیلم را ثبت کند و در طی همه این مراحل هیچ‌کس نداند که فیلم حساسیت‌برانگیز است و به ناگاه در یک‌لحظه و با نامه‌ای منسوب به اداره کل سینمای حرفه‌ای جلوی اکران گرفته شود.
چه کسی به درمیشیان وعده داد فیلمش قابل اکران است؟ چرا او حالا دم نمی‌زند. چرا از همان ابتدا تکلیف درمیشیان و فیلمش را مشخص نکردید؟ چرا از همان ابتدا به این جوانک نگفتید که فیلمش قابل اکران نیست تا حالا خود را بی‌پناه نخواند.
مدیر خوب باید در دل بحران‌ها باشد که شجاعت به خرج داده و حرفش را بزند. الآن که فیلم توقیف‌شده و کارگردانش ادعای وعده‌ووعیدهای همین مدیران را دارد چرا مدیران سازمان سینمایی درباره این ادعاها واکنش نشان نمی‌دهند؟
اگر توقیفی بود چرا پروانه نمایش دادید؟
نکته دیگر درباره "عصبانی نیستم" این است که این فیلم خوب یا بد پروانه نمایش اش را از وزارت ارشاد گرفته و بهتر بود حالا که دفتری موسوم به "سینمای حرفه‌ای" جلوی اکران فیلم را می‌گیرد به‌صراحت از دلایل تناقضی بگوید که مابین این توقیف و آن پروانه نمایش وجود دارد. اگر فیلم پروانه نمایش دارد چرا توقیف شد؟! و اگر توقیفی بود چرا به آن پروانه نمایش دادید؟
بندی دیگر به اهم وظایف اضافه کنید
راستی آن روز که مدیرکل دفتر سینمای حرفه‌ای انتخاب شد در حکمش اهم وظایفش را چنین خوانده بودند؛ "برنامه‌ریزی و نظارت بر فرآیند امور سینمای حرفه‌ای از نخستین گام شکل‌گیری ایده تا اکران به‌منظور ارتقاء کیفی و کمی تولیدات سینمایی"؛ به نظر می‌رسد باید بندی دیگر هم به این اهم اضافه شود و آن پیشگیری از اکران فیلم‌هایی است که ممکن است حساسیت‌برانگیز باشند.
ابتدا یادداشت درمیشیان را بخوانیم:
من «عصبانی نیستم!» را با بوسه بر خاک «ایران» ، عشق به «ایران» ، برای «ایران» و مردم نازنین «ایران» و نمایش در سینماهای «ایران» ساخته‌ام.
«عاشقانه» ای که از همان ابتدا فیلمی «اجتماعی» بود، «اجتماعی» هست و «اجتماعی» خواهد ماند.
برای نمایش «عصبانی نیستم!» هر آنچه در توان داشتم را به کار گرفتم ، نهایت تلاش و همراهی را با مسئولان قانونی سینمایی کشورم کردم. اما سکوت و تحمل و مدارای من نیز نتوانست در کشاکش تدبیرمداران و سیاست پیشگان به نتیجه‌ای منجر شود.
پس همه آن‌ها که با وعده‌های امروز و فردا ، یا تهمت و افترا فیلم کوچک مرا مبدل به معضل فرهنگی نمودند به خدا و وجدانشان واگذار می‌کنم. حکایت تلخ سینمای «مستقل» و «بی‌پناه» و «یتیم» همین است.
بی‌صبرانه منتظر نمایش «عصبانی نیستم!» در سینماهای میهنم باقی خواهم ماند. به امید آن روز... من آن روز را انتظار می‌کشم. حتی روزی که دیگر نباشم.
لطفاً به این تناقض پاسخ دهید
آنچه در یادداشت این کارگردان جوان بیش از هر چیز حائز اهمیت است اینکه وی به‌نوعی در انتظار وعده کسانی بوده که خود آن‌ها را تدبیرمداران و سیاست پیشگان قلمداد کرده است؛ اینکه این تدبیرمداران چه کسانی هستند و چه کسانی بوده‌اند که باسیاست پیشگی، کارگردان را در وضعیت بلاتکلیفی قرار داده‌اند در درجه اول اهمیت قرار دارد. چه کسانی به درمیشیان وعده اکران دادند و حتی برای فیلمش پروانه نمایش صادر کردند اما در لحظات آخر جازدند؟
از زمان نمایش "عصبانی نیستم" در جشنواره تا امروز هنوز یک سال نگذشته است. چطور می‌شود سیاست‌گذاران جشنواره‌ای که دبیرش رفیق شفیق رییس سازمان سینمایی است اجازه نمایش فیلم را در جشنواره بدهند و چندی بعد شورای پروانه نمایش که این هم زیر نظر رئیس سازمان سینمایی است پروانه نمایش اثر را بدهد، شورای صنفی نمایش که بازهم تحت هدایت سازمان سینمایی است قرارداد اکران فیلم را ثبت کند و در طی همه این مراحل هیچ‌کس نداند که فیلم حساسیت‌برانگیز است و به ناگاه در یک‌لحظه و با نامه‌ای منسوب به اداره کل سینمای حرفه‌ای جلوی اکران گرفته شود.
چه کسی به درمیشیان وعده داد فیلمش قابل اکران است؟ چرا او حالا دم نمی‌زند. چرا از همان ابتدا تکلیف درمیشیان و فیلمش را مشخص نکردید؟ چرا از همان ابتدا به این جوانک نگفتید که فیلمش قابل اکران نیست تا حالا خود را بی‌پناه نخواند.
مدیر خوب باید در دل بحران‌ها باشد که شجاعت به خرج داده و حرفش را بزند. الآن که فیلم توقیف‌شده و کارگردانش ادعای وعده‌ووعیدهای همین مدیران را دارد چرا مدیران سازمان سینمایی درباره این ادعاها واکنش نشان نمی‌دهند؟
اگر توقیفی بود چرا پروانه نمایش دادید؟
نکته دیگر درباره "عصبانی نیستم" این است که این فیلم خوب یا بد پروانه نمایش اش را از وزارت ارشاد گرفته و بهتر بود حالا که دفتری موسوم به "سینمای حرفه‌ای" جلوی اکران فیلم را می‌گیرد به‌صراحت از دلایل تناقضی بگوید که مابین این توقیف و آن پروانه نمایش وجود دارد. اگر فیلم پروانه نمایش دارد چرا توقیف شد؟! و اگر توقیفی بود چرا به آن پروانه نمایش دادید؟
بندی دیگر به اهم وظایف اضافه کنید
راستی آن روز که مدیرکل دفتر سینمای حرفه‌ای انتخاب شد در حکمش اهم وظایفش را چنین خوانده بودند؛ "برنامه‌ریزی و نظارت بر فرآیند امور سینمای حرفه‌ای از نخستین گام شکل‌گیری ایده تا اکران به‌منظور ارتقاء کیفی و کمی تولیدات سینمایی"؛ به نظر می‌رسد باید بندی دیگر هم به این اهم اضافه شود و آن پیشگیری از اکران فیلم‌هایی است که ممکن است حساسیت‌برانگیز باشند.
اخبار ویژه
از ایران تا لبنان، صدای همدلی و کمکرسانی
تحلیل استراتژیهای محور مقاومت و غرب در تنشهای منطقهای؛
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
