بدجوری از چشم سرمربی افتادم

* نام شما چیست؟

- فعلاً که مهاجم نیمکت‌نشین پرسپولیس هستم!

* اسم مستعار شما چیست؟

- پدیده! البته لقب‌های دیگری هم دارم که بماند.

* چطور شد که این طور نیمکت‌نشین شدی؟

- من فریب خوردم! البته خودم هم سادگی کردم‌ها! من بدبخت، فکر می‌کردم دوست و هم‌اتاقی‌ام به فکر من است. او گفت اگر اعتراض کنی دیگر مربی جرأت نمی‌کند تو را تعویض کند و با آن اشتباه نیمکت‌نشین شدم.

* یعنی خودت مقصر نبودی؟

- چرا، ولی همه‌اش زیر سر همان دوستم بود. او به من خیلی نزدیک شد و...

* او بود که گفت مدل موی سرت را تغییر بدهی؟

- بله! دست مرا گرفت و با خود به یک آرایشگاه در بالای شهر برد و گفت حالا که به پایتخت آمدی باید شبیه تهرانی‌های باکلاس شوی و من هم فریب خوردم.

* دیگر نمی‌‌خواهی به آن آرایشگاه بروی؟!

- اصلاً، چند روزی است که دیگر ژل هم به موهایم نمی‌زنم. می‌خواهم همان آدم ساده قبل باشم و جبران کنم.

* راستی نگفتی آرایشگاهی که رفتی کجا بود؟

- خیابان آفریقا یا همان جردن سابق!

* مگر خیابان جردن را هم می‌شناسی؟

- کاش نمی‌شناختم. تیره‌روزی‌های من از همان روز شروع شد.

* حالا با سرمربی تیم صحبت و عذرخواهی کردی تا تو را ببخشد؟!

- بله، رفتم و از او معذرت‌خواهی هم کردم اما ظاهراً فایده‌ای نداشت. فکر کنم بدجوری از چشم آقای مربی افتادم.

* ولی توی تیم فقط تو که اعتراض نکردی، خیلی‌ها...

- بله، شاید به آنها احتیاج دارد.

* شاید هم سابقه‌دار بودی؟!

- نه بابا! اولین و آخرین بار بود که اعتراض کردم و همان یک بار هم برای هفتاد پشتم بس است.

* الان چه‌ کار می‌‌کنی؟

- باید بسوزم و بسازم. روی نیمکت بنشینم و حرص بخورم. از آن بدتر می‌دانید چیست؟

* خودت بگو.

- کادر فنی می‌خواهد یک مهاجم خارجی بخرد و آن گاه اوضاع از این هم بدتر خواهد شد!

خبر ورزشی