به گزارش ایرنا، پس از استعفای شب گذشته 'سیلویو برلوسكونی' از سمت خود ،
'جورجو ناپولیتانو' رییس جمهوری ایتالیا، بطور رسمی سكان هدایت كشور را
برای خروج از بحران اقتصادی، به دست ماریو مونتی بعنوان رییس دولت جدید این
كشور، سپرد.
ناپولیتانو امروز پس از بحث و تبادل نظر با 'رناتو
اسكیفانی' رییس مجلس سنا ، 'جان فرانكو فینی' رییس مجلس نمایندگان و همچنین
با رهبران تمامی احزاب ایتالیا و جلب موافقت اكثر آنها،بجز حزب راست گرای
افراطی 'پیوند شمال' متحد اصلی ائتلاف سابق دولتی، بطور رسمی دولتی اضطراری
به رهبری سناتور مونتی را تشكیل داد.
رییس جمهوری ایتالیا هفته
گذشته با منصوب كردن 'ماریو مونتی 'اقتصاددان و كمیسر سابق اروپا به سمت
سناتور مادام العمر در مجلس سنا،به نظریه تشكیل دولت اضطراری پس از استعفای
برلوسكونی شكل داد و مونتی ۶۸ ساله به عنوان یكی از گزینه های مطرح برای
تشكیل دولت فنی در این كشور مطرح شد.
رییس جمهور ایتالیا طبق اعلام
قبلی در كوتاه ترین زمان ممكن و قبل از گشایش بازارهای بورس (دوشنبه) موفق
به تشكیل دولتی اضطراری شد و ماریو مونتی را به ریاست دولت جدید منصوب كرد.
نخست وزیر جدید روز دوشنبه اعضای جدید كابینه ایتالیا را معرفی و مراسم تحلیف همزمان برگزار می شود.
شب
گذشته هزاران تن از مخالفان برلوسكونی ساعت ها در مقابل ساختمان های
پارلمان و ریاست جمهوری تجمع كردند و پس از اعلام رسمی خبر استعفای سیلویو
برلوسكونی نخست وزیر سابق، به امید ایتالیای بهتر به جشن و شادمانی
پرداختند.
با خارج شدن برلوسكونی از چرخه سیاست ایتالیا،تمام نگاه
ها برای نجات این كشور از ركود و بحران اقتصادی به دولت جدید ایتالیا دوخته
شده است.
مجلس نمایندگان ایتالیا روز شنبه برنامه اصلاحات اقتصادی و
تدابیر خروج از بحران مورد نظر اتحادیه اروپا را با ۳۸۰ رای موافق و ۲۶
رای مخالف به تصویب نهایی رساند و شرایط را برای استعفای رسمی نخست وزیر
جنجالی ایتالیا فراهم كرد و به این ترتیب آوار بحران یورو كه تاكنون سبب
سقوط دولت های پرتغال و یونان شده است،برلوسكونی و پرسابقه ترین سیاستمدار
اروپایی متهم به فساد اخلاقی، مالی و حتی همكاری با مافیا را هم از چرخه
سیاست كنار گذاشت.
نخستین دولت برلوسكونی،سرمایه دار میلیاردر
ایتالیایی،درماه مارس سال ۱۹۹۴ میلادی با شعار 'ایتالیا به پیش بتاز' تشكیل
شد،اما در نهایت با شدت گرفتن اختلاف ها میان وی و 'اومبرتو بوسی' رهبر
حزب پیوند شمال ایتالیا در ماه ژانویه سال ۱۹۹۵ میلادی مجبور به استعفا شد.
دومین دولت برلوسكونی نیز از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵ و سومین دولت او از ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۶ دوام آورد.
برلوسكونی
در سال ۲۰۰۸ میلادی برای چهارمین بار سمت نخست وزیری را پس از استعفای
'رومانو پرودی' نخست وزیر وقت ایتالیا و انتخابات زودهنگام بدست اورد.