مصالح ملی فدای پیروزی اصلاح طلبان!

به گزارش پایگاه 598 به نقل از فرهنگ نیوز، یکی از عوامل مؤثر در اصلاح حرکت هر دولتی، شنیدن صدای منتقدان به معنای واقعی است؛ یعنی آنکه به محتوای سخن دقت و تأمل شود نه آنکه یک گوش در و گوش دیگر دروازه باشد.

اما متأسفانه برخی دولتمردان و پیشرو و تندتر از آنان، رسانه‌های اصلاح طلب حامی دولت تدبیر و امید، انتقادات را بر نتابیده و هر صدای منتقدی را منکوب می‌کنند؛ کاری که بیشتر از هرکس ابتدا به ضرر دولت و سپس در مغایرت با منافع ملی کشور است.

موج انتقادات به دیدار دکتر روحانی با دیوید کامرون، هنگامی افزایش یافت که «نخست‌وزیر انگلیس در سخنانی بی‌شرمانه ایران را حامی تروریسم خواند». اما نکته قابل‌توجه آنجاست که رسانه‌های اصلاح‌طلب به‌ظاهر حامی دولت، درحالی‌که پس از دیدار روحانی-کامرون ابراز خوشحالی فراوانی نموده و این دیدار را نیز یک فتح بزرگ دانسته بودند، پس از اظهارات گستاخانه نخست‌وزیر انگلیس و نقدهای منتقدان به این گستاخی و آن دیدار، به‌جای دفاع از منافع ملی و متهم نمودن این اتهام ناروا به کشوری که خود بزرگ‌ترین قربانی تروریسم است، فقط منافع حزبی و باندی خود را در نظر گرفته و منتقدان این دیدار بی‌حاصل و چه‌بسا زیان‌بار را زیر آتش توپخانه‌های زنجیره ای خود قراردادند.
این مسئله در حالی است که تاکنون نیز هیچ کارشناسی، کمترین خاصیت و منفعتی از دیدار رئیس‌جمهور با نخست‌وزیر انگلستان ذکر نکرده است. دیداری که نتیجه آن با توجه به سابقه و رویکرد کشور انگلستان کاملاً قابل پیش‌بینی بود.

لذا بهتر است رسانه‌های اصلاح‌طلب، به‌جای نگاه حزبی به منافع ملی کشور و تندروی در هر زمینه ای، کمی به محتوای نقد و نظرها دقت نمایند تا شاید حداقل در یادداشتی که نویسنده آن، منتقدان را تندرو می‌خواند، دچار اشتباهاتی فاحش مانند «اشتباه نوشتن نام وزیر خارجه انگلستان» نشوند!

یادداشت نویس روزنامه آرمان، در یادداشتی با تیتر «موج‌سواری تندروها روی اشتباه کامرون» آن‌قدر تسلط بر فضای بین‌الملل را نیز نداشته است که دیوید کامرون، نخست‌وزیر انگلیس را از جیمز کامرون، کارگردان آمریکایی تمیز بدهد. اشتباهی که نشان‌دهنده عدم تأکید و اهمیت محتوا در چنین روزنامه‌هایی و اولویت داشتن منافع باندی و گروهی بر منافع کشور و موج سازی علیه جریانات دیگر است؛ آن‌چنان که با نوشتاری سطحی سعی در تندرو نامیدن منتقدان داشته است.

البته اشتباه فاحش‌تر و اصلی نویسنده این یادداشت، عدم شناخت جریانات منتقد دیدار بی‌حاصل روحانی-کامرون و درک چرایی این انتقاد است. این اشتباه در تیتر یادداشت موردنظر نیز مشخص است، آنجا که سخنان توهین‌آمیز کامرون را «اشتباه» می‌داند، عملی که اگر از شخص کامرون و دیگر همفکران انگلیسی وی درباره آن سؤال شود، قطعاً آن را یک اشتباه ندانسته و به‌عنوان یکی از استراتژی و رویکردهای دولت انگلستان از آن یاد خواهند کرد؛ و اکنون مشخص است نویسنده چنین یادداشتی اساساً یا به تاریخ و روابط بین‌الملل و رفتارهای دولت بریتانیا با دیگران آشنایی ندارد، یا اصلاً هدفش جز تخریب و هجمه به منتقدان چیز دیگری نیست.