به گزارش سرویس نقد رسانه 598، مجری برنامه «خانواده» شبکه یک سیما در پاسخ به سوال خبرنگار شبستان مبنی بر اینکه چرا این برنامه در فرم و محتوا به تکرار افتاده، گفت: داستان زندگی ما داستان تکرار است. همه کتابهایی که برای ما مقدساند، مثل قرآن و کتابهایی که به لحاظ فرهنگی برای ما اهمیت دارند مثل گلستان سعدی، تکرار است و اتفاقا روی تکرار خیلی تاکید شده.
هرمز شجاعیمهر ادامه داد: علم روانشناسی معاصر هم میگوید با تلقین و تکرار میتوانیم خیلی از مفاهیم را جا بیندازیم که این درباره فرم و محتوای برنامه «خانواده» هم صدق میکند، البته میتوانیم دکور برنامه یا مضامین حرفها را قدری تغییر بدهیم که این اتفاق هم دارد میافتد، اما هدف یک چیز است.
او با اشاره به تنوع موجود در نمونههای خارجی چنین برنامههایی تاکید کرد: نه خط قرمزهای تلویزیون ما اجازه چنین تنوعی را میدهد و نه جامعه آن را میپذیرد. تربیت، باور، فرهنگ و محیط زندگی آنها متفاوت است، نمیشود ایرانی بود و آمریکایی و اروپایی اجرا کرد.
این مجری با سابقه تلویزیون همچنین در پاسخ به سوال دیگر خبرنگار شبستان که ارزیابی او را از اجرای مجریان جوان جویا شده بود چنین گفت: من وقتی جلوی دوربین میآیم خودم را در کنار خانوادهای میبینم که خیلی راحت کنار همدیگر نشستهاند و من هم عضوی از آن خانواده هستم، با این تعریف که من هرگز جلوی پدرم دستم را توی جیب یا پایم را دراز نکردم، اما اینکه مجری دستش را توی جیبش کند و روی یک پا تکیه کند این صمیمیت نیست؛ مجری باید صمیمیت را در کلماتی که استفاده میکند بگنجاند.
شجاعی مهر با تاکید بر ضرورت توجه مجریان جوان به تفاوت جسارت و بیادبی و صمیمیت خاطرنشان کرد: مرز میان جسارت و بیادبی و صمیمیت مرز باریکی است، مجری باید جسارت داشته باشد، حرف خوب بزند و اجرای جذاب داشته باشد، اما باید در هر شرایط ادب را رعایت کند که ادب در تربیت و فرهنگ ماست.
او در بخش دیگری از سخنان خود از نبود آموزش عمومی برای نحوه تعامل افراد خانواده و جامعه با یکدیگر گلایه کرد و گفت: به رغم آنکه ما ملت بسیار با فرهنگی هستیم، اما هیچوقت به طور جدی به مردم آموزش داده نشده که در تعامل با افراد خانواده و دیگر افراد جامعه باید چه رفتاری داشته باشند، و زمانی متوجه این آسیب میشویم که دیگر دیر شده.
مجری برنامه با سابقه «خانواده» در این خصوص به تبیین نقش مطبوعات و دیگر رسانهها پرداخت و ادامه داد: از آنجا که کتابهایی که در این زمینه نوشته شده گاه آنقدر سخت و ثقیل است که برای خانوادهها کاربرد ندارد، نقش مطبوعات و رسانههای دیگر اهمیت مییابد، چرا که این رسانهها میتوانند به زبان ساده بسیاری از مهارتهای اجتماعی و آداب خانوادگی را به مردم آموزش دهند.
شجاعیمهر تصریح کرد: چون زبان مطبوعات زبان مردم است، خیلی خوب میتواند در جامعه و در خانوادهها نفوذ کند و روی آنها تاثیر بگذارد.