به گزارش پایگاه 598 با وجود تلاش گسترده و تحسین برانگیز سینماگران ایران برای به تصویر کشیدن ابعاد مختلفی از دوران پرحماسه دفاع مقدس در طول سه دهه اخیر و کوشش برخی فیلمسازان در سال‌های اخیر برای تولید آثاری با سطح تاثیرگذاری وسیع، هیچ یک از فیلم‌ها در سطح بین‌المللی نتوانسته توفیق جدی کسب کند و مخاطب یا منتقد جهانی را به سمت خود جذب نماید اما چرا سینمای ایران نتوانسته از مرزهای کشورمان عبور کند؟
به گزارش «تابناک»، از فیلم «مرز» ساخته جمشید حیدری که تنها چند ماه پس از آغاز جنگ تحمیلی در سال 59 ساخته شد تاکنون صدها اثر سینمایی و چندین هزار مجموعه تلویزیونی دارای مضامین دفاع مقدس ساخته شد که تعداد قابل توجهی از آن بر خود جنگ تمرکز داشته‌اند و خاکریزها، نیزارها و کوه‌هایی را به تصویر کشیده‌اند که رزمندگان دلیر ایران برای بازپس گیری یا حفظ آنها تا آخرین قطره خونشان را هدیه کرده‌اند.
هرچند انتظاری نمی‌رفته که فیلمِ تلویزیونی یا سریالی از ایران بتواند در حوزه دفاع مقدس ابعاد جهانی بیابد اما در حوزه سینما این انتظار وجود داشت که سینماگران کشورمان بتوانند خالق آثاری باشند که در سطح بین‌المللی مخاطبان وسیعی داشته باشد و یا حداقل تحسین منتقدان جهانی را نسبت به خود جلب کند و در رده‌بندی‌های بین‌المللی جزو صد فیلم برتر تاریخ باشد اما دریغا که در این زمینه کمترین توفیقی به دست نیامده است.
در واقع اگرچه کارگردان‌های سینمای ایران تلاش وسیعی برای تولید آثار باکیفیت و غیرکلیشه‌ای داشته‌اند و برخی از این تلاش‌ها نیز منجر به خلق آثار بسیار ماندگاری شده اما تمامی این فیلم‌های ارزشمند تنها مخاطب وطنی و مصرف داخلی داشته و نتوانسته روایت هشت سال دفاع سخت و خون‌بار ملت ایران را جهانی نماید و باعث ایجاد شناخت نسبت به ماهیت تفکر ایرانی نسبت به جنگ و دفاع - آن هم در این دوران مهم - شود.
فیلم‌های جنگی سینمای ایران حتی به جشنواره‌های بین‌المللی نیز راه نیافتند و در واقع علاوه بر آنکه نتوانستند بر پرده سینماهای اروپا قرار بگیرند، در چنین فضاهایی نیز دیده نشدند و شاید یکی از مهم‌ترین عللی که منتقدان مشهور فیلم جهان درباره آنها ننوشته، دیده نشدن در این آوردگاه‌هایی است که گاهی با کلیت حضور در آنها مخالفت می‌شود اما باید این واقعیت را پذیرفت فیلم‌های مهم دنیا توسط منتقدان، فیلمسازان و شرکت‌های پخش مطرح فیلم جهان در همین جشنواره‌ها ارزیابی می‌شوند.
این در حالی است که دفاع مقدس محدود به چند حوزه جغرافیایی محدود نیست و مرز وسیعی از ایران با تنوع جغرافیایی و عملیات‌های متنوع جنگی از نوع کلاسیک گرفته تا شیوه پارتیزانی مورد بهره برداری قرار گرفته و حجم وقایع آنچنان قابل توجه است که می‌توان صدها فیلم شاخص جهانی ساخت و همچنان سوژه‌های تاثیرگذار جنگی از این حوزه برای خلق آثار جدید برشمرد که بکر باقی مانده‌اند و تنها باید از فن فیلمسازی جهانی برخوردار بود که ضعف اصلی است.
فیلمسازان حوزه دفاع مقدس کشورمان علی‌رغم همه تلاش‌هایشان، هیچ گاه در پی رسیدن به طراز فنی بین‌المللی نبوده‌اند و در این زمینه هیچ گاه درصدد بر نیامده‌اند که پروژه سینمایی با ساختار پروژه‌های عظیم فیلمسازی دنیا شکل دهند و یک اثر متفاوت نظیر «نجات سرباز رایان» را خلق کنند و این غرور و بازی ندادن حرفه‌ای‌های فیلمسازی جهان در این حوزه بسیار مهم برای مردم ایران، ضعف اساسی است که باید برایش چاره اندیشی کرد.
به گزارش «تابناک»، از فیلم «مرز» ساخته جمشید حیدری که تنها چند ماه پس از آغاز جنگ تحمیلی در سال 59 ساخته شد تاکنون صدها اثر سینمایی و چندین هزار مجموعه تلویزیونی دارای مضامین دفاع مقدس ساخته شد که تعداد قابل توجهی از آن بر خود جنگ تمرکز داشته‌اند و خاکریزها، نیزارها و کوه‌هایی را به تصویر کشیده‌اند که رزمندگان دلیر ایران برای بازپس گیری یا حفظ آنها تا آخرین قطره خونشان را هدیه کرده‌اند.
هرچند انتظاری نمی‌رفته که فیلمِ تلویزیونی یا سریالی از ایران بتواند در حوزه دفاع مقدس ابعاد جهانی بیابد اما در حوزه سینما این انتظار وجود داشت که سینماگران کشورمان بتوانند خالق آثاری باشند که در سطح بین‌المللی مخاطبان وسیعی داشته باشد و یا حداقل تحسین منتقدان جهانی را نسبت به خود جلب کند و در رده‌بندی‌های بین‌المللی جزو صد فیلم برتر تاریخ باشد اما دریغا که در این زمینه کمترین توفیقی به دست نیامده است.
در واقع اگرچه کارگردان‌های سینمای ایران تلاش وسیعی برای تولید آثار باکیفیت و غیرکلیشه‌ای داشته‌اند و برخی از این تلاش‌ها نیز منجر به خلق آثار بسیار ماندگاری شده اما تمامی این فیلم‌های ارزشمند تنها مخاطب وطنی و مصرف داخلی داشته و نتوانسته روایت هشت سال دفاع سخت و خون‌بار ملت ایران را جهانی نماید و باعث ایجاد شناخت نسبت به ماهیت تفکر ایرانی نسبت به جنگ و دفاع - آن هم در این دوران مهم - شود.
فیلم‌های جنگی سینمای ایران حتی به جشنواره‌های بین‌المللی نیز راه نیافتند و در واقع علاوه بر آنکه نتوانستند بر پرده سینماهای اروپا قرار بگیرند، در چنین فضاهایی نیز دیده نشدند و شاید یکی از مهم‌ترین عللی که منتقدان مشهور فیلم جهان درباره آنها ننوشته، دیده نشدن در این آوردگاه‌هایی است که گاهی با کلیت حضور در آنها مخالفت می‌شود اما باید این واقعیت را پذیرفت فیلم‌های مهم دنیا توسط منتقدان، فیلمسازان و شرکت‌های پخش مطرح فیلم جهان در همین جشنواره‌ها ارزیابی می‌شوند.
این در حالی است که دفاع مقدس محدود به چند حوزه جغرافیایی محدود نیست و مرز وسیعی از ایران با تنوع جغرافیایی و عملیات‌های متنوع جنگی از نوع کلاسیک گرفته تا شیوه پارتیزانی مورد بهره برداری قرار گرفته و حجم وقایع آنچنان قابل توجه است که می‌توان صدها فیلم شاخص جهانی ساخت و همچنان سوژه‌های تاثیرگذار جنگی از این حوزه برای خلق آثار جدید برشمرد که بکر باقی مانده‌اند و تنها باید از فن فیلمسازی جهانی برخوردار بود که ضعف اصلی است.
فیلمسازان حوزه دفاع مقدس کشورمان علی‌رغم همه تلاش‌هایشان، هیچ گاه در پی رسیدن به طراز فنی بین‌المللی نبوده‌اند و در این زمینه هیچ گاه درصدد بر نیامده‌اند که پروژه سینمایی با ساختار پروژه‌های عظیم فیلمسازی دنیا شکل دهند و یک اثر متفاوت نظیر «نجات سرباز رایان» را خلق کنند و این غرور و بازی ندادن حرفه‌ای‌های فیلمسازی جهان در این حوزه بسیار مهم برای مردم ایران، ضعف اساسی است که باید برایش چاره اندیشی کرد.
اخبار ویژه
در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
سکوت اصلاحطلبان
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
