عوامل تربیتی و ضدتربیتی از نظر استادمطهری

به گزارش پایگاه 598 به نقل از فرهنگ نیوز، تعلیم و تربیت از دیر باز طی قرون و اعصار همواره مورد توجه عالمان، اندیشمندان و فیلسوفان بوده و بدین سان توانسته است افكار و اندیشه های بزرگ را به سوی خویش فرا خواند. دین، به نگرش فلسفی فرد به تعلیم و تربیت و به دنبال آن اهداف تربیتی جهت می دهد و فرهنگ دینی حاكم بر انسان در همه شئون زندگی او ریشه می دواند. تربیت دینی نشان دهنده راه وروشی است كه در انتها به هدف زندگی منجر می شود.

امام خمینی(ره) : خدمتی که مرحوم مطهری به نسل جوان و دیگران کرده است، کم کسی کرده است. آثاری که از او هست، بی استثناء ، همه ی آثارش خوب است و من کس دیگری را سراغ ندارم که بتوانم بگویم: «بی استثناء آثارش خوب است». ایشان بی استثناء آثارش خوب است، انسان ساز است، برای کشور خدمت کرده است. در آن حال خفقان خدمت های بزرگ کرده است این مرد عالیقدر.

 

آیت الله مصباح یزدی: مقام علمي آيت الله مطهري به قدري بود كه ظرفيت تغذيه فكري انقلاب عظيم اسلامي را داشت و از ميان همه علماي بزگوار، هيچ يك مانند مطهري از عهده اين‌كار بر نمي‌آمدند. هرچند امام(ره) داراي شاگردان زيادي بودند، اما تنها در مورد اين استاد شهيد فرمودند: «مطهري حاصل عمر من بود.» بعد از گذشت سه دهه از شهادت ايشان هنوز جايگزيني براي آن بزرگوار نداريم.

 

 

 

 

 

 

 

 

1-قیود بیجای اجتماعی  كه مزاحم تجلی استعدادها  و غرایز انسانی می شود و در نهایت موجب سركوبی غرایز می شود .

 

2-تربیت های  مبنی بر ترس و وحشت بی منطق ، خصوصا در دوره كودكی. مثلا ترساندن كودك از چیزی بدون آنكه طفل بتواند منطقا آن را درك كند .  به عقیده استاد این گونه ترس ها اشباحی از وحشت در روح طفل بوجود می آورد.

 

3-ناز پروردگی، كه روح را پر توقع  ودر مقابله با حوادث ناتوان  ودر نتیجه مایوس و بدبین  وغیر متكی به نفس بار می آورد .

 

4-بیكاری

 

5-كار بیش از ظرفیت جسمی وروحی

 

6- برخورد با حوادث هیجان آور  ومتاثر كننده یا محرك شهوت به وسیله رادیو و تلویزیون و روزنامه كه  استاد معتقد است که آدم را آرام نمی گذارد ونتیجه این نوع هیجانات كم حوصلگی ،تند خویی، عصبانیت، پیری زودرس  و بیماری های عصبی می شود .

 

 آموزش و پرورش سنگ بنای آینده‌ کشور است. اگر مشکلاتی در زمینه‌های اخلاقی و رفتاری، علمی، اعتماد به نفسِ ملی و عمومی و در زمینه‌های گوناگون دیگر در سطح جامعه پدیدار گردد، در ریشه‌کاویِ آن معضلات  در نهایت به آموزش و پرورش می‌رسیم. اگرچه آموزش و پرورش از مراکز دیربازده است، اما بازده آموزش و پرورش یک بازده حیاتی، تعیین‌کننده و ماندگار است. زیرا اگر آموزش و پرورش در یک کشور ارتقاء پیدا کند و اصلاح شود، در اقتصاد، سلامت و بهداشت، محیط زیست، مرگ و میر، باروری، زیبایی و هنر،  در رفتارهای گوناگون مردم در سطح جامعه با یکدیگر، و فراتر از همه‌ی اینها، در دین، فلسفه و اخلاق تأثیر خواهد گذاشت.

 

«آن چیزی که امروز بیش از همه باید در آموزش و پرورش به آن توجه شود، اعتقاد اسلامی و عمل اسلامی است که باید در دانش‌آموزان احیاء گردد.این بدان معناست که اگر کودکی از یک خانواده‌ بی‌اعتقاد و بی‌مبالات نسبت به عمل و اعتقاد اسلامی به مدرسه می‌آید و وارد محیط تحت تصرف و تسلط آموزش و پرورش می‌شود؛ یا کودکی از یک خانواده ای‌ می‌آید که آنها اعتقاد و مبالاتشان هم نسبت به افکار و عمل اسلامی بد نیست، اما به خاطر بی‌سوادی و کمبودهای فکری و روانی والدین، توانایی اثرگذاری روی طفل را ندارند، باید در محیط تعلیم و تربیت مدرسه آن خلأها جبران شود؛ یعنی این کودک، هم علماً، هم عملاً، هم اعتقاداً، به یک آدم متدین تبدیل شود.» (بیانات رهبر معظم انقلاب در جع مسئولان آموزش و پرورش 25/10/1370)

 

فرزندان وقتی وارد محیط جدید و تاثیرگذاری به نام مدرسه می شوند، این مکان تربیتی است که بسیاری از تحولات فکری و اخلاقی و دینی او را شکل خواهد داد و هیچ تحولی؛ چه مثبت، چه منفی در جامعه صورت نمی‌گیرد، مگر این‌که معلم و دستگاه تعلیم و تربیت در آن نقش اساسی دارد. اگر در یک جامعه‌، آموزش و پرورش فعال، پُرنشاط، متعهد، دارای احساس مسؤولیت، مبتکر، عالم و پُرانگیزه داشته باشد، بدون شک در سطح کشور تأثیر بنیانی خواهد گذاشت.

 

 

"استاد مجید ابهری"؛ متخصص علوم رفتاری در خصوص اهمیت تغذیه در تربیت فرزندان می گوید: «پنج سال سرپرست مرکز جمع‌آوری و نگه‌داری دختران فراری بودم. با دخترانی که به آنجا می‌آوردند خودم صحبت می‌کردم. 89 درصد از آن‌ها پدر و مادرشان در پولی که به خانه می‌آوردند دقت نداشتند. از همه‌ی اقشار هم بودند. اگر کارگر بود، از وقتش می‌دزدید؛ اگر معلم بود، به جای سه ساعت، دو ساعت درس می‌داد؛ اگر کاسب بود، کم‌فروشی می‌کرد. پدر و مادر آن‌ها به پولی که به خانه می‌آوردند دقت نمی‌کردند. بچه از زمانی که نطفه‌اش منعقد می‌شود، تربیتش آغاز می‌گردد؛ یعنی غذایی که مادر می‌خورد و پولی که پدر به خانه می‌آورد، روی تربیت او تأثیر دارد.»