اسلام در آئین جهاد خود می گوید هرگز درگشودن راه آزادی از ابزار حرام بهره نگیرید مثلاً آب را به روی دشمن نبندید و آبهای آنها را آلوده و مسموم نسازید، به پیران و دیرنشینان متعرض نشوید، آن کسی که به شما پشت کرد و پا به فرار نهاد او را تعقیب نکنید، حتی تا موضوع را برای دشمن تفهیم نکرده اید آغاز به جهاد نکنید. اگر فردی از دشمن پناه خواست تا سخن خدا را بشنود به او پناه دهید. این قوانین نورانی که بخش ناچیزی از آن را عرض کردم چگونه می تواند به دشمنان بشریت اجازه دهد که بمب های هسته ای را برای کشتار مردم شهری که در آن کودکان شیرخوار، پیران، زنان و بی گناهان زندگی می کنند استفاده کند و همه را یکجا نابود سازد؟
در جنگ جهانی دوم آمریکا به بهانه اینکه جنگ را کوتاه کند دو شهر از شهرهای ژاپن را به خاک و خون کشید و چهره انسانیت را سیاه کرد و هنوز هم آثار مخرب آن در گوشه و کنار باقی است. مقام و منزلت انسان در اسلام به قدری والا و ارزشمند است که هرگز نمی توان قطره خونی را از او بدون مجوز ریخت کسانی که بعنوان ابزار بازدارنده دست به ساختن سلاح های کشتار جمعی می زنند فریبکاری می کنند زیرا همین افراد روزی از آن برای خود بهره گرفتند.
آئین اسلام کتاب مقدس خود را با بسم الله الرحمن الرحیم آغاز می کند و پیامبرش رحمت للعالمین است، او انسان را مسجود ملائکه و هدف خلقت و آفرینش معرفی می کند آیا چنین آئینی اجازه می دهد که بشر به دست خود مظهر خشم و غضب و تخریب و ویرانگری گردد و روزی حیات مجموع بشریت را به خطر بیفکند؟
ما امیدواریم عزیزانی که در همایش فقه هسته ای شرکت دارند مسأله را به صورت علمی تحلیل و بررسی کنند و نیز امیدواریم که دولتها دست به استفاده از این سلاح ویرانگر نزنند و کوشش کنند دارندگان آن را وادار سازند که این سلاح ها را از بین برده و جهان را از وحشت این سلاح ها برهانند و دولت ها مبشر صلح و امنیت و سلامت باشند.