به گزارش پایگاه 598 به نقل از بانک ورزش، حجتالاسلام علیپور چهره خبرساز فوتبال
ایران است که گاه و بیگاه با افشای برخی اطلاعات پشت پرده جنجال به پا
میکند. دبیر هیات رسیدگی به تخلفات حرفهای این بار در گفتگو با آخرین
شماره مجله همشهری جوان (ش446) در مورد بازیکنی صحبت کرده است که از قصد یک
پنالتی را از دست میدهد: «استقلال با نظری و جمشیدیان به شکل قانونی
مذاکره کرد. شما ماجرا را از جای دیگر باید پیگیری کنید. ما اطلاع داشتیم
که قرار است(....) پنالتی یک تیم را بزند و خراب کند! همان موقع به مدیران
تیم اطلاع دادیم. بازی برگزار شد و به ضربات پنالتی کشیده شد. فرد مورد نظر
هم پنالتی پنجم را زد و خراب شد. شما باید از جای دیگری پیگیری کنید که
چرا این بازیکن پشت ضربه قرار گرفت. پنالتی خراب شد اما این تبانی نبود. در
رابطه با نظری هم تخلفی نبود!» گرچه علیپور در این بخش از سخنانش سعی کرده
نام بازیکن خاطی را نیاورد، اما خب همه یادشان هست که پنالتی پنجم بازی
نیمهنهایی جام حذفی بین سپاهان و استقلال را جمشیدیان از دست داد و بعد به
استقلال پیوست! همین مساله در کنار ذکر این نکته توسط علیپور در بخش مربوط
به جمشیدیان و نظری، ذهن مخاطب را به این سو میکشاند که شاید منظور او
جمشیدیان باشد.
این عضو فدراسیون فوتبال همچنین در مورد ناپاک خوانده شدن قهرمانی استقلال
در لیگ هشتم توسط واعظ آشتیانی، اینطور توضیح میدهد: «ایشان همان موقع
باید اطلاع می داد نه چند ماه بعد! ولی با این حال به او گفتم الآن بنویس
چه اتفاقاتی افتاد. حاضر بودیم بدون سند حرفش را قبول کنیم. به او گفتیم
اول خود شما محروم میشوی و در عین حال قلعهنویی و استقلال هم محروم
میشوند، اما واعظ علیه ما مصاحبه کرد که رفیق بازی میکنیم. واعظ میخواست
با حرف او قلعهنویی محروم شود و خودش سالم بماند! ما خواستیم رسیدگی
کنیم، ولی واعظ زیر حرفش زد. واعظ هر موقع دلایل قهرمانی ناپاک استقلال را
بنویسد ما این کار را انجام میدهیم.»
و جالبترین بخش مصاحبه که مربوط به اشتباهات عجیب عیسی اندوی در بازی
نهایی لیگ هشتم بین فولاد و ذوبآهن میشود؛ مسابقهای که شکست ناباورانه
تیم اصفهانی در آن به قهرمانی آبیپوشان کمک کرد: «آقای سعید آذری از رفتار
اندوی در بازی آخر ذوبآهن مقابل فولاد که با 4 گل شکست خورد ناراحت بود.
ابهامات زیادی به وجود آمد. اتفاقات آن بازی یکی از دلایل منع حضور
دروازهبان خارجی در فوتبال ایران بود.» به نظر میرسد همین جمله آخر گویای
همه مسایل هست!