دروازه بان دوست داشتن‍ی كه بایک سیگار می توان او را كشت

به گزارش پایگاه 598 به نقل از اوج، احمدرضا عابدزاده درباره راز آرامش خود در دوران بازیگری اش عنوان کرد: «یادم هست من آن روزها یک آدامس می خورم و با آدامس ریلکس تر می شوم. من همین حالا هم که در تمرین هستم همین طورم.»

وی ادامه داد: «سال 76 با پلیس عراق که تیم پسر صدام بود بازی داشتیم دیدم بچه ها نمی توانند کار کنند. افشین پیروانی و بقیه بچه ها خیلی می ترسیدند. می گفتند این پسر صدام نیست خودش است. گفتم چی کار دارید. بازی تان را بکنید. یک جوری بازی کردیم که همان دقیقه 5، یک توپ زدیم و خورد به تور پشت دروازه پلیس عراق و من گفتم گل گل که داور گفت پشت دروازه رفت و به من اخطار دارد. من آن روز برای اینکه تیم آرامش پیدا کند خودم را به تیم هواداران بردم.»

دروازه بان پیشین پرسپولیس درباره حادثه ای که در سال 80 برایش به وجود آمد گفت: «من آن شب در باشگاه هدف در دشتسان سوم تمرین می کردم. تمرین بدنسازی زیبایی نیست برای آمادگی خودم است. شروین که یکی از دوستانم است عروسی برادرش بود و من را دعوت کرد. به این مراسم رفتیم اما به او گفتم من سرم درد می کند و بگذار بروم. ساعت 2 بامداد بود یک دفعه سرم بدجوری گرفت. سرم را محکم به در می زدم. وقتی به پله ها رسیدم تا بیمارستان ایرانهمر را دیگر متوجه نشدم. خانمم پس از 7، 8 ماه برایم تعریف کرد. به او گفته بودند فشار همسرت روی دو، سه افتاده است. بیمارستان گفته بود اول پولش را بدهید بعد من را بستری می کنند و جا نداریم. به همین دلیل به بیمارستان کسری رفتیم.»

وی ادامه داد: «روزنامه ها در آن مدت حرف های شدیدی علیه زدند. روزنامه ها گفتند سیگار کشیده، مشروب خورده، مواد کشیده است و این بازار  شایعات داغ شد. من این ها را نمی دانستم و پس از 6، 7 ماه متوجه شدم و متاسف شدم. همین حالا من اجازه نمی دهم کسی که سیگار می کشد با من دست بدهد. سلام هم به او نمی کنم. می گویم برو دستت را بشور. می گویم تو از شب تا صبح سیگار می کشی بعد می آیی با من روبوسی می کنیم. این را متوجه باش. اگر می خواهند من را بکشند، باید جایی باشم که بوی سیگار هست.»

عابدزاده درباره اینکه در دوران زندگی اش پیش از آغاز دوران حرفه ای مشاغل مختلفی مثل: نجاری، زرگری، آبکاری، قلم زنی را انجام داد گفت: «یک جایی هست در میدان امام. من در آنجا کار پرس انجام می دادم. ازسال 61 تا 63 آنجا کار می کردم. الان هم هست. کارم پرس بود. حقوقم هفته ای 900 تومان بود. از ساعت 5 صبح تا 1 شروع می کردم. دوباره تا 3 کار می کردم و بعد به تمرین تام اصفهان می رفتم و بعد دوباره برمی گشتم کار می کردم.»

وی درباره رابطه میان خود با زنده یاد ناصر حجازی گفت: «خدا او را رحمت کند. حجازی اسطوره ماست. خیلی های دیگر اسطوره ما هستند. مثل علی پروین. من به هیچ کسی توهین نکردم. از خدا بیامرز مادر و پدرم و دهداری یاد گرفتم کسی که یک روز از من قدیمی تر است باید مورد احترام  باشد.»

عابدزاده درباره تفاوت میان فوتبال امروز و دیروز اظهار داشت: «شب بازی پرسپولیس با استقلال در طبقه نهم آزادی بودیم. علی آقای پروین می گفت عابدزاده که هست خیالم راحت است. من دیدم دیر وقت صدای قهقهه آمد. رفتم دیدم که در اتاق سه تا از بازیکنان آرایشگر آمده و دارد مویشان را درست می کند. من این بچه ای که آرایشگر بود را گذاشتم در آسانسور و وقتی برگشتم دیدم هر سه بازیکن خوابند. الان چی؟ بازیکن فردا بازی دارد و تا ساعت 3 صبح با موبایل حرف می زند. اصلا برایش مهم نیست. می گوید یک میلیارد می گیرم و 5 دقیقه بازی می کنم. پس این مردم چی؟ پرسپولیس چی؟ استقلال چی؟ 80 میلیون مردم چی؟ روی این بچه ها باید از 6 سال تا 12 سال کار کرد. من خیلی حرف ها درباره این فوتبال دارم و می توانم یک کتاب بزرگ درباره خیلی آقایان بنویسم. ولی نمی خواهم بگویم.»