خداحافظی مجیدی، جدایی منتظری ؛ اتفاق دو سر برد برای قلعه‌نویی

به گزارش 598 به نقل از شبکه ایران، تیم امیر قلعه‌نویی پس از 21 هفته، بالاخره به صدر جدول رفت و حالا تیم‌های مدعی باید دنبال او و منتظر لغزش تیمش باشند تا جایش را بگیرند. استقلال امروز در حالی جایگاه نخست را به خود اختصاص داده که برای رسیدن به آن راه پرپیچ و خم و سختی را سپری کرد. در این مسیر هم بازی‌های خوب و بردهای شیرین داشته و هم بازی‌های خسته‌کننده و بعضا باخت‌های ناامیدکننده.

اما حالا استقلال صدرنشین است و امیر قلعه‌نویی به‌عنوان مسوول فنی تیم می‌تواند بهتر و بیشتر از گذشته به همه انتقادها پاسخ دهد. اگرچه به خیلی از مسائل این تیم انتقاد وارد بوده و هست. از روزهای اولی که تمرینات تیم دیر شروع شد تا جذب بازیکنانی که بیشتر تماشاگر بودند تا بازیکن، یک خارجی هم مثل گوران لاوره گرفتند که اصلا معلوم نشد چطوری آمد و چگونه رفت و فقط 34 دقیقه فرصت بازی در لیگ را به دست آورد.

تعدادی از خریدهای دیگرش هم چندان چنگی به دل نزدند و از طرف دیگر مصدومیت‌های متوالی بازیکنانی مثل خسرو حیدری، قاضی، جمشیدیان، بیک‌زاده و اولادی هم مزید بر علت شد تا امیر قلعه‌نویی به ندرت در چند بازی همه نفراتش را در اختیار داشته باشد. در کنار تمام این اتفاقات خداحافظی فرهاد مجیدی در بازی معوقه با مس کرمان در روز هفتم آبان، نخستین شوک را به استقلال، قلعه‌نویی و به خصوص هوادارانش وارد کرد. آنها به درستی از کاپیتان خود انتظار داشتند که اگر تا پایان فصل صبر نمی‌کند، حداقل دو بازی معوقه دیگر را کنار تیم باشد اما مجیدی تصمیمش را گرفته بود.

آبی‌های پایتخت کم‌کم با این مساله کنار آمدند و برخلاف سال‌های گذشته فشاری هم روی سرمربی تیم نبود چون این بار او در این ماجرا دخل و تصرفی نداشت و هوادار هم این مهم را می‌دانست اما آنچه باعث نگرانی آنها می‌شد زمزمه‌هایی بود که از ابتدای فصل درخصوص جدایی یکی دو بازیکن کلیدی به گوش می‌رسید و در نهایت هم قرعه به نام پژمان منتظری خورد.

مدافع استقلال که پیش از شروع فصل هم گفته بود تا پایان نیم فصل در استقلال می‌ماند و پس از آن به لیگ چین می‌رود به یکباره سر از قطر درآورد و پای برگه قرارداد باشگاه ام‌الصلال را امضا کرد. از همان لحظه، صحبت‌ها در مورد او از سوی مسوولان باشگاه تغییر کرد. منتظری که تا پیش از آن یک بازیکن متعصب بود حالا به‌عنوان کسی که رفتارش حرفه‌ای نبوده مطرح می‌شد و حتی زمانی که صحبت‌ها جنبه احساسی پیدا می‌کرد، 5-4 بازیکن جانشین هم برایش در دسترس بود.

استقلال بدون پژمان منتظری و با 13 بازیکن مقابل سورینت قرار گرفت و صفر – یک به برتری رسید و به صدر رفت. حالا این تیم باید به بازی بدون منتظری عادت کند. اگرچه کادر فنی استقلال اعتقاد دارند بازیکنی مثل ساموئل می‌تواند جای منتظری بازی کند اما این واقعیت را نمی‌توان کتمان کرد با توجه به فشردگی مسابقات لیگ، جام حذفی و در پیش بودن لیگ قهرمانان آسیا، نبود یک مدافع کلاسیک مثل منتظری می‌تواند مشکل‌ساز باشد. به خصوص که آنها غیر از صادقی و عمران‌زاده بازیکن متخصصی را در این پست ندارند.

باشگاه هم به این مسائل واقف بود و به همین دلیل اصرار به ماندن مدافع خود داشت اما حالا اگرچه با وجود خداحافظی فرهاد مجیدی در میانه راه، مصدومیت‌های متوالی بازیکنان و جدایی منتظری، کار برای سرمربی استقلال در ادامه راه سخت‌تر هم خواهد شد اما به نوعی می‌توان او را از همین الان برنده همه این اتفاقات دانست. اتفاقاتی که ناخواسته و برخلاف میل قلعه‌نویی انجام شد اما حالا که انجام شده در نهایت کفه ترازو را به سمت او سنگین می‌کند.

تصور کنید امروز پایان لیگ سیزدهم است. اگر استقلال قهرمان لیگ شود یا قهرمان حذفی، آن وقت قلعه‌نویی می‌تواند مدعی شود که با وجود همه این مشکلات (و البته کم‌پولی‌ها) تیمش را قهرمان کرده و هیچ نقدی را هم نپذیرد اما اگر تیمش در هر دو جام قهرمان نشود و فقط سهمیه آسیایی بگیرد باز هم می‌تواند به همین مشکلات برای نتیجه نگرفتن اشاره کند و باز هم نقدی به او وارد نخواهد شد. به همین دلیل امیر قلعه‌نویی را در پایان فصل باید برنده دانست.