ایران بازار مصرف محصولات امریکایی می‌شود / فرصت توافق‌ژنو برای سرمایه‌گذاری 1.3 تریلیون دلاری امریکا در ایران!

به گزارش سرویس بین الملل پایگاه 598، در حالی که زمان اجرایی شدن توافق ژنو اوایل بهمن ماه سال جاری اعلام شده است اما هنوز هم ابهاماتی پیرامون توافق شکل گرفته بین ایران و گروه 1+5 وجود دارد که از اظهارنظرهای مقامات امریکایی درباره تعامل با ایران نشئت می گیرد.

مقامات امریکایی از طرفی از زمان شکل گیری معامله ی فوق الذکر تا کنون بارها اظهاراتی را بیان داشته اند که پایبندی آنها با مفاد توافق نامه را در هاله ای از شک و تردید فرو برده است؛ و از سوی دیگر از توافق شکل گرفته به عنوان یک پیروزی یاد کرده اند.

شاید نگاهی اجمالی به برخی توصیه های اقتصاددانان امریکایی پرده از این تناقض بردارد که چرا امریکا با وجود ناخرسندی متحد دیرین خود، اسرائیل، باز هم بر لزوم اجرای توافق نامه ژنو اصرار می ورزد:

هافینگتن پست در مطلبی، دلایل اقتصادی را علت اصلی اصرار امریکا بر اجرای توافق (حتی به رغم مضراتی که از لحاظ سیاسی برای وی خواهد داشت) عنوان کرد.

در ابتدای این مطلب بر این واقعیت تاکید شده است که مسئله به هیچ عنوان ربطی به پرونده هسته ای ایران ندارد، بلکه نقش ژئواستراتژیک ایران است که تحریم ها و سپس مذاکرت برای رفع آنها را رقم زده است.

هافینگتون پست در این خصوص می نویسد: ”تندروها و بازنده های ماجرا مخصوصا اسرائیل و عربستان سعودی قطعا از تنش زدایی بین لیران و امریکا ناخرسند خواهند بود اما فرصتی که با روی کار آمدن دولت روحانی به وجود آمده است نباید از دست برود."

اما تنش زدایی بین این دو کشور که به لحاظ تفاوت فاحش در اهدافشان با هم دشمنی آشکار دارند چه فوایدی برای امریکا خواهد داشت؟ در مطلب مذکور به چند دلیل عمده اشاره شده است که به برخی از آنها به صورت اجمالی می پردازیم :

1- تنش زدایی [به وسیله ی اجرایی کردن و پایبندی به معامله ژنو] باعث کاهش قیمت نفت خواهد شد: در حال حاضر، بخشی از قیمت نفت به دلیل ریسکی است که در انتقال انرژی از طریق تنگه هرمز وجود دارد. اگر روابط امریکا و ایران بهبود یابند، تهدید ایران برای اخلال در حرکت انرژی از طریق این تنگه رفع خواهد گردید و همین امر باعث کاهش در قیمت نفت و اثرگزاری مثبت آن بر اقتصاد دنیا خواهیم بود.

2- تنش زدایی با ایران به معنی منافع گسترده ی اقتصادی است: تنش زدایی با این کشور نه تنها باعث تغییر عمده در وضعیت ژتوپولتیک غرب آسیا خواهد شد بلکه منافع سرشار اقتصادی را نیز به همراه خواهد داشت که به نفع خود ایران و کشورهای منطقه نیز خواهد بود.

3- امارات متحده عربی و شورای همکاری خلیج فارس، دو ذینفع اصلی تنش زدایی با ایران خواهند بود: متحدین منطقه ای امریکا در غرب آسیا (که اکثر آنان را کشورهای حاشیه خلیج فارس تشکیل می دهند) از رهگذر بهبود روابط امریکا با ایران و ثباتی که بر منطقه حاکم خواهد شد نه تنها با خیال آسوده تر مخالفین و معترضین داخلی خود را سرکوب خواهند نمود، بلکه با استفاده از وضعیت پایدار منطقه به تجارت پرداخته و بار اقتصاد خود را خواهند بست.

4- فرصت 1.3 تریلیون دلاری سرمایه گذاری امریکا در ایران و عراق: ایران دو دهه سخت و طاقت فرسای تحریم های رو به رشد و فزاینده را تحمل نموده است که این وضعیت سبب شده تا ایران از لحاظ رشد فناوری و سرمایه گزاری نسبت به سایر کشورها عقب تر باشد.

این بهترین فرصت برای امریکاست تا ایران را مستعمره اقتصادی خود کرده و از ایران، بازار مصرفی بسازد که پایه های اقتصاد امریکا را مستحکم تر می کند. تنها راهی که به این وضعیت ختم می شود این است که این دو کشور مشکلی با هم نداشته باشند. اگر این اتفاق واقع شود، عراق نیز به ثبات نسبی دست خواهد یافت و در کنار ایران، بازار مصرف محصولات امریکایی (و یا متحدین امریکا) خواهد شد.

حال می توان علت تاکیدهای مکرر رهبر معظم انقلاب بر اقتصاد مقاومتی را درک کرد؛ چیزی که دولت آقای روحانی با آن فاصله بسیار دارد. اگر روند اقتصادی کنونی ادامه داشته باشد و ایران نخواهد بر اقتصاد و فناوری و دانش بومی تکیه کند ناچار است راهی را طی کند که اقتصاددانان امریکایی پیش بینی کرده اند.

گزارش از: هادی آیت