عکس/ آخرین زن بازمانده و قربانی سنت ظالمانه چین باستان

جام کشکول:

تصور می شود این زن 102 ساله یکی از تعداد اندک زنان باقی مانده با پاهای محصور شده در چین باشد.

هان کویائونی اهل شهرستان یوشیان در یکی از ایالات شمالی چین وقتی تنها دو سال داشت انگشت پاهایش شکسته و محصور شد.

او می گوید مادرش از یک پارچه بلند برای پیچیدن دور انگشتان پایش به جز انگشت بزرگ استفاده کرده ، تا آنچنان که خم و فشرده شوند. طبق گفته هان شش ماه طول کشید تا او بتواند با درد آن کنار آمده و راه برود.

میلیون ها زن چینی پاهایشان را می بستند تا کوچک شود. پاهای کوچک یکی از سمبل های زیبایی بود و اغلب تنها راه برای زنان بود تا یک ازدواج خوب داشته باشند.

 این عمل در سال 1912 ممنوع اعلام شد ولی برخی از خانواده ها پنهانی پای کودکان خود را می بستند. آمار نشان می دهد که این عمل به دوره بین 960 الی 1279 پس از میلاد مسیح می رسد.

گفته می شود لی یو، که در بین سال های 961 تا 975 در چین حکومت می کرد عاشق رقاصی شد که پایش را برای اینکه شبیه یک ماه نو به نظر برسد بسته بود. در طول سلسله های بعدی این کار روز به روز محبوب تر شد و معمولا بیشتر مربوط به افراد ثروتمند بود.

دخترانی که در روستاها زندگی می کردند احساس می کردند  حتما باید پاهایشان را به این شکل درآورند تا بتوانند با یک فرد ثروتمند ازدواج کنند.

 اولین کمیته ضد محصور کردن پا، توسط یک کشیش بریتانیایی در شانگهای و در سال 1874 شکل گرفت. ولی ممنوعیت رسمی آن در سال 1912 صورت گرفت و در سال 1915 بازرسان به محض مشاهده، هرکسی که پاهایش محصور بود را جریمه میکردند.

 اعتقاد براین است که حدود 40 تا 50 درصد زنان چینی در قرن 19 پاهایشان بر طبق این سنت بسته شده بود، به ویژه زنانی که از طبقات بالای جامعه بودند.