طرح ۲۵ میلیارد دلاری چینی‌ها روی میز زنگنه

به گزارش 598، رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی از پیشنهاد چینی ها برای سرمایه گذاری 25 میلیارد دلاری در صنعت نفت ایران خبر داد و گفت: پیشنهاد آنان به 25 میلیارد دلار می رسد و در این باره منتظر سرمایه گذار از طرف ایران هستند تا بتوانند به صورت مشارکتی در 15 پروژه نفتی ایران سرمایه گذاری کنند.
به گزارش خبرنگار شبکه ایران، مصباحی مقدم که در جلسه مشترک کمیسیون برنامه و بودجه مجلس و سخنگوی دولت که به صورت ویژه برای بررسی تأمین منابع بخش تولید تشکیل شده بود صحبت می کرد، این درخواست چینی ها را فرصت مغتنمی برای ایران برشمرد و تصریح کرد: چینی ها در این باره فرصت زمانی را پیشنهاد کرده اند و بهتر است دولت در این باره با کمک بخش خصوصی به ورود سرمایه گذار چینی در این طرح ها کمک کند.

این نخستین بار نیست که پس از دولت یازدهم شرکت های نفتی ابراز تمایل خود را برای سرمایه گذاری در صنعت نفت کشور اعلام می کنند.

چندی پیش روزنامه تلگراف انگلیس نوشت: پیتر ووسر، مدیرعامل شرکت انگلیسی-هلندی شل و کریستوف دومارژری، مدیرعامل شرکت فرانسوی توتال گفتند: لغو تحریم ها علیه ایران و حضور شرکت های نفتی بین المللی در توسعه میدان های نفت و گاز ایران برای تامین نیازهای آینده انرژی جهان ضروری است. آن ها بر وجود سودهای هنگفت انرژی در ایران، در صورت لغو تحریم ها علیه شرکت های بین المللی نفتی که خواهان همکاری با تهران هستند، تاکید کردند. مدیر عامل شرکت شل همچنین بر توسعه منابع نفت و گاز ایران باید برای پاسخگویی به نیازهای انرژی جهان تاکید کرد و مدیر عامل توتال ابراز امیدواری کرد که هر چه زودتر شرایط تجارت با تهران نه تنها برای شرکت توتال بلکه برای کل جهان و ایران فراهم شود.

منصور معظمی، سرپرست معاونت امور بین الملل وزارت نفت در مصاحبه با شبکه ایران دراین باره گفته بود: سایه سیاست بر نفت کشور کم شده و احساس می‌کنند این نقش دارد این بین‌ می‌رود و درنتیجه خود را برای حضور دوباره آماده کرده‌اند. نکته دوم بحث امنیت انرژی در جهان است. شرکت‌های نفتی بزرگ دنیا به دنبال امنیت انرژی هستند. در شرایط حاضر پیش‌بینی‌ها از شرایط تولید نفت بسیاری از کشورهای تولیدکننده محقق نشده است. یک پیش‌بینی‌هایی در گذشته می‌شد که مثلا وضعیت تولید در کشورها به این سطح می رسد که با توجه به رخدادهای چندسال اخیر در عمل تاکنون چنین اتفاقی نیفتاده است. مثلا پیش‌بینی می‌شد که تولید نفت عراق به ظرفیتی خاص می‌رسد. یا شاید اتفاقات لیبی باعث شود تولید نفت در این کشور به یک سطحی باثباتی برسد یا مثلا ونزوئلا به یک تولید مشخصی دست یابد که در عمل هیچکدام محقق نشده است. عدم تحقق پیش‌بینی‌هایی که روی افزایش نفت کشورهای پرریسک می‌شد باعث توجه به صنعت نفت ایران در وضعیت جدید شده است. روی کارآمدن دولت جدید با دیالوگ جدید در دنیا باعث تعمیق این توجه شده است. 
در نقطه مقابل هم ایران تجدیدنظر در بندهای قرارداد های خود را در برنامه جدی دارد و آن ها را مورد بازنگری قرار داده است.

به نظر می رسد با شروع دور جدید حضور شرکت های خارجی در صنعت نفت کشور، نبرد رقابتی شدیدی میان آن ها برای منتفع شدن از مزیت های صنعت نفت کشور در گیرد.