علیرضا داوودنژاد: اسکار، مساله ما نیست!

به گزارش 598 به نقل از ايران، «کلاس هنرپیشگی» تازه ترین فیلم علیرضا داوودنژاد در حالی از چهارشنبه گذشته روی پرده رفت که علیرغم شایستگیها متاسفانه تعداد پایین سینماهای نمایش دهنده باعث مهجور ماندن این فیلم شد. همزمان با همین اکران نصفه و نیمه نام این فیلم به عنوان یکی از دوازده گزینه اولیه برای معرفی به اسکار هم اعلام شد و جالب اینجاست وقتی همزمان با این انتخاب اولیه با داوودنژاد درباره این انتخاب صحبت کردیم او به صراحت گفت گمان نمی کند فیلمش گزینه نهایی اسکار باشد.

حالا و ساعاتی بعد از معرفی «گذشته» به عنوان نماینده ایرانی اسکار باز هم با داوودنژاد صحبت کرده و از او درباره این پرسیدیم که از کجا می دانست «کلاس هنرپیشگی» که سرشار است از ویژگیهای بومی-ملی ایرانی گزینه نهایی اسکار نخواهد بود و «گذشته» که یک محصول فرانسوی است به اسکار معرفی می شود. پاسخ جامع داوودنژاد به این پرسش را در ادامه می خوانید:

مغز خر که نخورده ام
انتخاب «گذشته» مربوط می شود به مسائل پشت پرده بازار سینما در دنیا و در آنجا معیارهای سیاسی و مالی مثل همه وجوه دیگر سینما تعیین کننده است و در این گونه ماجراها پخش کنندگان بزرگ اصلی ترین تصمیم گیرندگان هستند و فیلمهای من هیچ گاه نهادهای پشتیبانی کننده جدی در داخل و خارج کشور نداشته اند. 
وقتی من نمی توانم در مملکت خودم 5 تا تیزر اضافه یا یک بیلبورد برای فیلم بگیرم چطوری می توانم امیدوار باشم در معادلات سیاسی و مالی پشت پرده دنیا از فیلم من حمایت شود مغز خر که نخورده ام؛ می دانم که فیلم من به همان دلیل که در کشور خودم هم مورد توجه و حمایت مسئولان سیاسی و مالی که در امور فرهنگی هم تاثیرگذارند قرار نمی گیرد به طریق اولی در ابعاد جهانی هم برایش اتفاقی نمی افتد.

مساله این است که چطوری بتوانیم مخاطب از دست رفته را برگردانیم
مساله مان اسکار نیست. مساله سینمای ایران، اسکار نیست. حالا اگر فیلم فرهادی برود و بار دیگر اسم سینمای ایران را بازتاب دهد برای سینمای ما خوب است اما مساله ما اسکار نیست. مساله، سینمای ملی خودمان است که در کشور خودمان اسیر بازار سیاه قاچاق، سرقت، تکثیر غیرمجاز و نمایشهای غیرقانونی است و ما هیچ کاری از دستمان بر نمی آید.
سیاستمداران و سرمایه داران پشت پرده هنر دنیا توانستند از طریق شبکه های ماهواره ای با فیلمها و سریالهای دوبله شده، مخاطبان فارسی زبان را در مملکت ما، کل منطقه و کل دنیا از دست فیلمسازان ایرانی بیرون بیاورند. مساله اصلی این است که چطوری بتوانیم مخاطب از دست رفته را برگردانیم به دامان تولید داخلی و چگونه جلوی این ویرانگری در بازار سینما را بگیریم و وضعیتی امن و به قاعده و قابل نظارت در کشور خودمان به وجود بیاوریم.
آمریکاییها بازار همه کره زمین را قبضه کرده اند و با اقتدار فیلمهایی می سازند که در ده ها هزار سالن نمایش داده می شوند و از منافع تهیه کنندگان خودشان دلار به دلار و سنت به سنت مراقبت می کنند و از اسکار هم یک جریان تجاری- سیاسی- رسانه ای نیرومند به وجود می آورند که پشتوانه فیلمهای خودشان است.

در خانه خود غریبه هستیم
این ماییم که در خانه خود غریبه هستیم و نمی توانیم برای محصولات خود، تبلیغات مناسب، ظرفیتهای نمایشی مناسب و بالاخره یک بازار امن و امان داشته باشیم که به سلیقه انواع مخاطب، با انواع فیلم پاسخ بدهد. اسکار، مساله ما نیست. مساله ما، سر و سامان دادن به سینمای ملی خودمان است.