چرا روحانی در کانون توجهات قرار گرفت؟

عبدالباری العطوان در این زمینه خاطرنشان کرد:‌«رئيس جمهور ایران در جریان سفر به مقر سازمان ملل در کانون توجهات قرار داشت اما این به این خاطر نبود که روحانی عمامه بر سر داشت یا اینکه وی محاسن بلندی داشت بلکه به این دلیل بود که او نماینده کشوری است که «نه» بزرگی به آمریکا گفت و به هیچ وجه از ناوگان‌ها و هواپیماها و تهدیدهای علنی و غیرعلنی آن نمی‌هراسد. در گذشته نه چندان دور، رهبرانی در میان عرب‌ها بودند که دارای چنین مرتبه و جایگاهی بودند که «جمال عبدالناصر» که کانال سوئز را ملی کرد و «هواری بومدین» که پس از بیرون راندن استعمارگران فرانسوی از کشورش از جنبش‌های آزادیبخش عربی و آفریقایی حمایت می‌کرد.»
وی با اشاره به فضای تبلیغاتی درست شده درباره احتمال مصافحه اوباما و روحانی نوشت:‌«اما چنین انتظاری شاید ماه‌ها یا سال‌ها به طول انجامد زیرا ایرانی‌ها با زیرکی و غرور تمام، با درخواست آمریکا برای دیدار رؤسای جمهوری دو کشور مخالفت کردند. نکته قابل توجه اینکه، یک مقام عالی رتبه‌ آمریکایی اعلام کرد آمریکایی‌ها به مقام‌های ایرانی پیشنهاد کردند، اوباما با روحانی مذاکراتی مستقیم داشته باشند اما ایرانی‌ها عذرخواهی کردند و گفتند، پیچیدگی‌های زمان کنونی مانع این دیدار است. چنین سخنانی چه مفهومی می‌تواند داشته باشد؟ به زبان ساده، این یعنی اینکه رئيس جمهوری ایران که نماینده یک کشور تحت تحریم است، برای حفظ کرامت و شرف کشورش و همچنین در اعتراض به سیاست‌های آمریکا و جنگ‌های خونین این کشور در خاورمیانه، نمی‌خواهد به رئیس جمهوری آمریکا افتخار مصافحه را بدهد.»
عبدالباری عطوان با اشاره به اقتدار جمهوری اسلامی می‌افزاید: در مقابل تصویر و چهره‌های عرب‌ها شرم‌آور است. کسی برای ما احترام قائل نمی‌شود. ما مانند خس و خاشاکی افتاده در سیل هستیم. ایران مورد احترام است. زیرا دارای ساختار قدرتمند و نیروی نظامی قوی است. همچنین ملت و حاکمیت ایران زندگی توأم با عزت و بی‌نیازی و قناعت را در برابر غرب پیشه کرده است. همچنین باید توجه کرد سوریه که هم‌پیمان و متحد ایران است، آنگونه که اوباما و نتانیاهو و دشمنان عربش می‌گفتند، سرنگون نشد بلکه مقاومت کرد و همچنان پابرجاست و از سوی دیگر حزب‌الله متحد دیگر ایران در جنوب لبنان قدرتی بازدارنده در مقابل اسرائیل است.