واکنش مأیوسانه BBC به سخنان روحانی

به گزارش 598 به نقل از جام، بی بی سی فارسی(bbc persian) که چند هفته ای از دست دادن، لبخند زدن و برخورد اتفاقی رؤسای جمهوری ایران و آمریکا فضاسازی می کرد، پس از عدم شرکت آقای روحانی در ضیافت ناهار دبیر کل سازمان ملل به دلیل سرو مشروب، به سخنان رئیس جمهور ایران در مجمع عمومی سازمان ملل دل بسته بود؛ ولی سخنان قاطع رئیس جمهور خیلی زود امیدش ناامید شد.

  برنامه ویژه بی بی سی فارسی پس از سخنان رئیس جمهور کشورمان، چند میهمان و کارشناس داشت؛ علی واعظ، مصطفی خسروی، علیرضا نامور حقیقی و مهدی خلجی، منصور فرهنگ، کامران متین، منیر جاودانفر و جمشید برزگر.

  لحن مجریان و کارشناسان این شبکه پس از سخنان آقای روحانی، مأیوسانه بود؛ چون به توقعی که خود طی چند هفته ایجاد کرده بودند، نرسیدند. این تغییر لحن به قدری جدی و آشکار بود که در مورد برخی کارشناسان به عصبانیت تبدیل شده بود. یکی از این کارشناسان که نتوانسته بود ناراحتی خود را پنهان کند به شدت از این که آقای دکتر روحانی آیه ای از قرآن را قرائت کرده بود، انتقاد کرد و دیگری باز هم ادعای ساخت بمب اتمی در ایران را مطرح کرد.

جالب آن جاست بی بی سی فارسی که این روزها اعلام می کرد از ساعت 1 تا 3 بامداد چهارشنبه برای پوشش زنده سخنان حسن روحانی ویژه برنامه دارد تنها تا ساعت 2:20 بامداد برنامه اش را ادامه داد.

  آن چه می خوانید گزارشی است از واکنش های بی بی سی فارسی به سخنان حجت الاسلام روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل:

علی واعظ واکنش سردی به سخنان رئیس جمهور ایران نشان داد و گفت: «به نظر من صحبت های آقای روحانی در سازمان ملل، نسخه طولانی تر مقاله ای است که در واشینگتن پست منتشر کرده بود. شاید قسمت اول سخنرانی زیادی فلسفی و حتی در مواردی دفاعی بود...لحن آقای اوباما نسبت به لحن آقای روحانی مسالمت آمیزتر بود... شاید این که هیأت آمریکایی در سطح بالایی در جلسه حاضر نشد سبب دلسردی کسانی شده که انتظار پیشرفت نمادین داشتند.»

مصطفی خسروی هم کنایه ای زد و گفت: «صحبت های آقای روحانی برخلاف 8 سال گذشته، عاری از کینه جویی بود. امیدوارم رئیس جمهوری که برای دنیا صلح می خواهد بتواند در داخل کشور هم آزادی ها و اصول صلح را بین مردم خودش فراهم کند.»

کسی که بیشترین زمان را برای سخن گفتن در بی بی سی فارسی به دست آورد، مهدی خلجی بود. خلجی که از اپوزیسیون تندرو به حساب می آید، مدت زمان بیشتری از آنتن شبکه را در اختیار داشت تا هر چه دل تنگش می خواهد بگوید.

وی چنان از قرآن خواندن حجت الاسلام روحانی در سازمان ملل به ستوه آمده بود که دو بار به این مسأله اشاره کرد. خلجی که حتی نتوانست آیه را درست بخواند، گفت: «آقای روحانی سخنرانی اش را با یک آیه از قرآن پایان داد."وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ" که در زبور نوشتیم زمین سرانجام میراث بندگان صالح خداوند خواهد بود. این آیه خیلی مایه "مهدی[عج] باورانه" دارد و می تواند به نوعی همه صحبت های آقای روحانی را تحت الشعاع قرار دهد.»

  تحلیلگر بی بی سی، که گمان کرده بود آقای روحانی باید مواضعی برخلاف رهبر انقلاب می گرفت، در ادامه افزود: «محتوای سخنان آقای روحانی چقدر با صحبت دولتمردان پیشین جمهوری اسلامی به خصوص صحبت های خود آقای خامنه ای متفاوت بود؟ همین باعث می شود که در واشینگتن با تردید با این صحبت ها برخورد کنند [!] و منتظر بمانند که ایران در عمل چه خواهد کرد.»

  وی به جای آن که از آقای دکتر روحانی به دلیل قرائت آیه ای از قرآن کریم، تمجید کند بار دیگر بی دلیل انتقاد کرد و اظهار داشت: «تنها در بسته بندی، میان آقای روحانی و احمدی نژاد تفاوت وجود دارد؛ اما در عمل آقای احمدی نژاد سخن خود را با دعای فرج آغاز می کرد و آقای روحانی صحبت خود را با آیه ای از قرآن تمام می کند که آن هم یک تفسیر امام زمانی برای شیعه دارد.»

  مهدی خلجی در پایان نشان داد که دلیل عصبانیتش این است که روحانی سر راه اوباما قرار نگرفته است و با او دست نداده است. وی گفت: «آقای روحانی امروز باید نشان می داد متفاوت است... ما هیچ کار سنت شکنانه ای از روحانی ندیدیم. آقای روحانی امروز می توانست یک مقداری سخنان نامتعارف تر بزند. دست دادن او با اوباما می توانست چنین ژست سنت شکنانه ای باشد. در آن چه امروز گذشت هیچ تفاوتی بین صحبت های آقای روحانی و سخنان رهبر جمهوری اسلامی دیده نشد.»

علیرضا نامور حقیقی تنها کارشناس بی بی سی بود که برخلاف گذشته، موضع متعادل تری گرفت و از سخنان یک طرفه خلجی انتقاد کرد. وی گفت: «انتقاد آقای روحانی این بود که از آمریکا صدای واحدی شنیده نمی شود؛ چون اگر اوباما تصمیمی بگیرد معلوم نیست کنگره اجازه دهد. هم ایران و هم آمریکا اشتباهاتی داشته اند.»

منصور فرهنگ دیگر میهمان بی بی سی بود که با عصبانیت و لحن پرخاش جویانه سخن می گفت. وی درباره دعوت رئیس جمهور کشورمان به صلح، دوری از خشونت، کثرت گرایی و تعامل گفت: «این حرف را کسی می زند که رئیس جمهور کشوری است که در آن جا چیزی به نام کثرت گرایی و پذیرش انسان هایی که متفاوت فکر می کنند، وجود ندارد.»

  وی در بخش دیگری از سخنانش فتواهای شرعی را زیرسؤال برد و نامعتبر خواند و مدعی شد: «واقعیت این است که ایران در 10 - 15 سال گذشته در پی کسب توانایی برای ساخت سلاح اتمی بوده است. آمریکا و اسرائیل این را خطری برای منافع خود می دانند.»

کامران متین هم انتظاراتش برآورده نشده بود: «در مجموع انتظارات بیش از آن چیزی بودند که آقای روحانی گفت؛ ولی کماکان می شود خوش بین بود...به نظر من خیلی خیلی بعید است روابط ایران و آمریکا در میان مدت بهبود یابد.»

منیر جاودانفر کارشناسی از سرزمین های اشغالی بود که روحانی را "خطرناک تر" خواند: «آقای احمدی نژاد برای اسرائیل مفیدتر بود[!] اما آقای روحانی چهره معتدل تری دارد و چون نگاه جامعه جهانی با ایران را تغییر می دهد برای اسرائیل خطرناک تر است.»

  وی در نهایت سر اصل مطلب رفت و راه تغییر نگاه صهیونیست ها به ایران را نشان داد: «تا وقتی دولت ایران به صورت واضح نگوید هولوکاست یک فاجعه تاریخی بوده در اسرائیل چه چپ و چه راست نگاهشان به ایران تغییر نخواهد کرد.»

جمشید برزگر که کارمند بی بی سی فارسی و در واقع میزبان بود، به عنوان کارشناس میزبان و با این جملات مجلس ناامید کننده بامدادی را جمع کرد: «سخنان روحانی با انتظاراتی که این روزها به وجود آمده بود[آورده بودیم] همخوانی نداشت. در داخل ایران از سخنان وی استقبال می شود؛ ولی مشکل آقای روحانی داخلی نیست؛ بلکه مسأله این است که غرب از این سخنان چه برداشتی خواهد کرد. این سخنان، انتظارات غرب را برآورده نکرد.»

  ناراحتی و ناامیدی مجریان و کارشناسان بی بی سی فارسی به قدری بود که گویا فراموش کرده بودند باید طبق اطلاع رسانی قبلی برنامه را تا ساعت 3 بامداد ادامه دهند؛ چون برنامه خود را ساعت 2:20 بامداد امروز به پایان رساندند!