او در بخشي از مصاحبهاش با يكي از خبرگزاريها ميگويد: «گاهي اوقات كه برنامه نود را ميبينم هيچ درسي به مردم ايران مخصوصا به جوانان و نوجوانان نميدهد. چرا كه در آن افراد بيشتر به يكديگر اهانت ميكنند. برنامه نود در حقيت دعواي بين ورزشكاران، فوتباليستها و مسوولان ورزشي است.
برخي اوقات لحن زشتي در اين برنامه بين افراد بازگو ميشود و من از اين موضوع متاسف ميشوم. فوتباليستها ورزشكار هستند و بايد از خصلتهاي متناسب با يك ورزشكار رفتار و عمل كنند. اما اين گونه نيست و به يكديگر توهين ميكنند. اين الگوها بايد مناسب باشد تا جوانان از آنها درس بگيرند. برنامه هفت كه مربوط به سينماست نيز مانند برنامه نود عمل ميكند و از الفاظ و لحنهاي توهين آميز استفاده ميكنند .انتقاد كردن ميتواند با لحن بسيار مودبانه باشد. انتقاد كردن اين نيست كه ضعف يك فردي بگويد بلكه نقاط قوت او نيز هست. در عين حال بايد با لحن مودبانه انتقاد شود. در هيچ كجاي جهان و هيچ كشوري به اندازه كشور ما بزرگان در مورد اخلاق صحبت نكردهاند.
اگر انگليس شكسپير دارد آلمانها گوته دارند، ما بزرگان به مراتب بالاتري داريم و هنرمندان بسياري در زمينه ادبيات، اخلاق و گذشت داريم. آيا براي يك ملت ننگ نيست كه با داشتن چنين بزرگاني اخلاق بد را داشته باشند. اخلاقها و گذشت در جامعه نسبت به گذشته تغيير كرده است. اين در حالي است كه تربيت نسل جوان و الگوسازي اهميت بسياري دارد.»