کوله‌پشتی برای دانش‌آموز ۲۰۱۳

به گزارش 598، وبلاگ گزارش یک زبانشناس نوشت: نامه‌ای برای دخترم به مناسبت روز جهانی صلح؛ در آستانه بازگشایی مدارس این نامه را برایت می‌نویسم:

تو اولین بار، واژه مهر را با مهر و محبت من به خودت شناختی و معنا کردی! بعدها دریافتی که ماه مهر، هفتمین ماه از 12 ماه است، در کلاس ادبیات، متوجه شدی که واژه مهر، به معنای خورشید هم است.

اما دخترم! برای من ماه مهر، معناهای دیگری هم دارد؛ ماه مهر برای من سمبل صدای آژیر قرمز، دشمن، صدام، جبهه، شهادت،  بمباران و ... جنگ است! و کمی هم مدرسه، درس و کلاس چون سایه شوم جنگ بر سر من و امثال من در سنین 6 -7 سالگی چنان رخی نشان داد که تا قیامت استوار است!

هنوز لحظه‌ای که برای اولین بار صدای آژیر را شنیدم به خاطر دارم، لبه پله ایستاده بودم و زن همسایه رادیو به دست از پله‌ها آمد پایین، می‌گفت: «می‌گن جنگ شده، عراق حمله کرده!».

من آن روز چه می‌دانستم که در آستانه روز جهانی صلح هستیم، و الا حتماً به او می‌گفتم که نگران نباشد! صلح و جنگ با هم در تضادند و روز جهانی صلح که دیگر جنگ نمی‌شود و مسلماً به او که داشت گریه می‌کرد امیدواری می‌دادم که هیچ اتفاقی نمی‌افتد!

روز جهانی صلح 21 سپتامبر 2013 همزمان با 30 شهریور 1392

بدون شک، آیندگان، یعنی نوه نتیجه‌های ما، از خواندن این مطلب شگفت زده خواهند شد: در آستانه روز جهانی صلح، در یک مملکت جنگ شود، آن هم از نوع نابرابرش! آن هم از نوع شیمیایی و اتحاد قدرت‌های بزرگ در مقابل یک حکومت تازه انقلاب شده!

دخترم وظیفه توست که برای فرزندانت شرح دهی که سال 1381، وقتی تو فقط 2 سال داشتی، شب عید در راه تهران بودیم که خبر حمله آمریکا به عراق را شنیدیم و همه مضطرب شدند، حتی عده‌ای شایع کردند که حمله بعدی آمریکا به ایران است! خیلی از تهرانیان به شهرهای شمالی رفتند تا از خطر حمله در امان باشند.

برایشان شرح بده که در آستانه روز جهانی صلح سال 2013 نیز زمزمه جنگ می‌آید! برایشان بگو که سال 2013 تمام کشورهای همسایه‌مان در جنگ داخلی و خارجی به سر می‌بردند! افغانستان و پاکستان که سال‌های سال است در جنگ داخلی و خارجی به سر می‌برند؛ در ضمن، عراق، سوریه و ترکیه را نیز به این فهرست اضافه کن.

برایشان تعریف کن که اخبار تمام شبکه‌های داخلی و خارجی پر از گزارشات جنگ و خونریزی و عملیات انتحاری و شکنجه و کشتن کودکان و زنان بی‌گناه بود!

اما به آنها بگو نگران نباشند، چون اجدادمان فکر همه چیز را کرده‌اند؛ آنها خیلی سال پیش، سازمان ملل متحد را تشکیل داده‌اند تا از بروز جنگ، خونریزی و خشونت‌ها جلوگیری شود! این سازمان بزرگ، عریض و طویل که مقرش در نیویورک است و بارها تصویرش را از تلویزیون دیده‌ای، همان که دور وبرش را پرچم‌های رنگین کشورهای مختلف محاصره کرده‌اند، رئیسی دارد به نام آقای دبیرکل! این آقای دبیرکل هم بنا بر رسم و رسومات تمام سازمان‌ها و نهادها، سالانه پیام‌هایی از خود ساطع می‌کند تا ما انسان‌ها را از بروز جنگ و خونریزی منع کند!

پس هیچ جای نگرانی نیست؛ به فرزندانت بگو روز جهانی صلح را حسابی جشن بگیرند!