تحلیل استراتژیهای محور مقاومت و غرب در تنشهای منطقهای؛
«مهم‌تر از دیدار روحانی با اوباما و دست دادن با وی، رفتاری پرخطر و ریسک بزرگی است که روحانی با آن روبرو است».
این مطلب را سایت المانیتور به نقل از
سوزان دی مگیو معاون بخش مطالعات بین‌المللی در مؤسسه آسیا عنوان کرد. وی می‌گوید:
اگر اوباما و روحانی در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل با یکدیگر دست بدهند این
امر واقعاً مثبت است اما بسیار مهم است که به یاد داشته باشیم روحانی ریسک فراوانی
را با برداشتن چنین گامی برای تعامل با آمریکا می‌پذیرد به ویژه که هنوز در ابتدای
ریاست جمهوری است و چنین کاری تبعات فراوانی دارد.
المانیتور همچنین در گزارش خود نوشت: گمانه‌زنی‌ها نشان می‌دهد که اگر واقعاً قرار باشد اوباما و روحانی با هم روبرو شوند و دست بدهند، احتمالاً این اتفاق در مراسم ناهار بان‌کی‌مون در روز سه‌شنبه روی می‌دهد.
روزنامه لس‌آنجلس تایمز نیز از قول «سوزان مالونی» عضو ارشد مرکز «سابان» وابسته به اندیشکده آمریکایی «بروکینگز» نوشت: امید به شکل‌گیری نقطه عطفی در روابط پرتنش میان واشنگتن و تهران در روز سه‌شنبه را «شعفی غیرمنطقی» می‌داند.
سوزان مالونی می‌گوید: ممکن است با دست دادن با نماینده شیطان بزرگ مخالفتی نشود]؟![ ولی از روحانی پرسیده خواهد شد که در برابر آن چه چیزی به دست آورده است.
از سوی دیگر روزنامه فیگارو با وجود اشاره جذابیت دست دادن روحانی و اوباما برای غربی‌ها نوشت: کارشناسان و مسئولان سیاسی غرب مصمم‌اند که در این میان فریب نخورند. یکی از مشاوران پیشین اوباما نقل می‌کند که «هنوز نکات مثبت یا جذاب آنقدر نیست که امکان کاهش تحریم‌ها را فراهم کند».
لورماندویل تحلیلگر فیگارو در ادامه به شبیه‌سازی غلط روحانی با گورباچف پرداخت و نوشت: وقتی گورباچف روی کارآمد، دولت رونالد ریگان هم میان امید و بدبینی مانده بود. اما بعد معلوم شد که گشایش در سیاست شوروی واقعی بود که در نهایت به سقوط دیوار برلین انجامید»...
بخش آخر مقاله فیگارو به آینده و ابهامات پیش‌رو نظر دارد: آیا فقط با رفع تحریم‌ها، ایران از بن‌بست کنونی خارج خواهد شد؟ چه نوع امتیازاتی ممکن است میان تهران و واشنگتن رد و بدل شود؟ به گفته یکی دیگر از مشاوران اوباما، «در خاورمیانه، پیشرفت‌های دیپلماتیک فقط با فشار زیاد حاصل می‌شود... در مورد سوریه تهدید حمله نظامی اثر کرد و در مورد ایران، تحریم‌هایی که در عرض پنج سال به تدریج ساخته شد».
روزنامه لیبراسیون در این باره نوشت: برخی رفتارهای روحانی نظیر تبریک به یهودیان با مخالفت جدی اصولگرایان مواجه خواهد شد. اوباما ناچار است دولت جدید ایران را بیازماید که آیا قابل اعتماد هست یا نه. غربی‌ها باید بسیار محتاطانه عمل کنند. آنها باید روحانی را ]در برابر اصولگرایان[ یاری دهند بدون اینکه عقب‌نشینی کنند.
یادآور می‌شود رژیم درمانده آمریکا به اعتبار شکست در ماجرای سوریه و عراق و افغانستان به شدت به یک فضاسازی تبلیغاتی-نظیر گرفتن عکس دست دادن اوباما با رئیس جمهوری اسلامی ایران- نیاز دارد و ارتکاب چنین اشتباهی دادن یک امتیاز بزرگ به آمریکا نیازمند است بدون اینکه کمترین امتیازی را نصیب ایران کند ضمن اینکه به عادی‌سازی و سفیدسازی سیمای تیره شیطان بزرگ کمک می‌کند؛ حال آن که رئیس دولت آمریکا یک جنایتکار جنگی است و دست وی با واسطه و بی‌واسطه به خون ملت‌های منطقه از مصر و سوریه و فلسطین و لبنان تا بحرین و یمن آلوده است و همین دست شرور است که اعمال مجازات‌های اقتصادی علیه ملت ایران را امضا کرد.
المانیتور همچنین در گزارش خود نوشت: گمانه‌زنی‌ها نشان می‌دهد که اگر واقعاً قرار باشد اوباما و روحانی با هم روبرو شوند و دست بدهند، احتمالاً این اتفاق در مراسم ناهار بان‌کی‌مون در روز سه‌شنبه روی می‌دهد.
روزنامه لس‌آنجلس تایمز نیز از قول «سوزان مالونی» عضو ارشد مرکز «سابان» وابسته به اندیشکده آمریکایی «بروکینگز» نوشت: امید به شکل‌گیری نقطه عطفی در روابط پرتنش میان واشنگتن و تهران در روز سه‌شنبه را «شعفی غیرمنطقی» می‌داند.
سوزان مالونی می‌گوید: ممکن است با دست دادن با نماینده شیطان بزرگ مخالفتی نشود]؟![ ولی از روحانی پرسیده خواهد شد که در برابر آن چه چیزی به دست آورده است.
از سوی دیگر روزنامه فیگارو با وجود اشاره جذابیت دست دادن روحانی و اوباما برای غربی‌ها نوشت: کارشناسان و مسئولان سیاسی غرب مصمم‌اند که در این میان فریب نخورند. یکی از مشاوران پیشین اوباما نقل می‌کند که «هنوز نکات مثبت یا جذاب آنقدر نیست که امکان کاهش تحریم‌ها را فراهم کند».
لورماندویل تحلیلگر فیگارو در ادامه به شبیه‌سازی غلط روحانی با گورباچف پرداخت و نوشت: وقتی گورباچف روی کارآمد، دولت رونالد ریگان هم میان امید و بدبینی مانده بود. اما بعد معلوم شد که گشایش در سیاست شوروی واقعی بود که در نهایت به سقوط دیوار برلین انجامید»...
بخش آخر مقاله فیگارو به آینده و ابهامات پیش‌رو نظر دارد: آیا فقط با رفع تحریم‌ها، ایران از بن‌بست کنونی خارج خواهد شد؟ چه نوع امتیازاتی ممکن است میان تهران و واشنگتن رد و بدل شود؟ به گفته یکی دیگر از مشاوران اوباما، «در خاورمیانه، پیشرفت‌های دیپلماتیک فقط با فشار زیاد حاصل می‌شود... در مورد سوریه تهدید حمله نظامی اثر کرد و در مورد ایران، تحریم‌هایی که در عرض پنج سال به تدریج ساخته شد».
روزنامه لیبراسیون در این باره نوشت: برخی رفتارهای روحانی نظیر تبریک به یهودیان با مخالفت جدی اصولگرایان مواجه خواهد شد. اوباما ناچار است دولت جدید ایران را بیازماید که آیا قابل اعتماد هست یا نه. غربی‌ها باید بسیار محتاطانه عمل کنند. آنها باید روحانی را ]در برابر اصولگرایان[ یاری دهند بدون اینکه عقب‌نشینی کنند.
یادآور می‌شود رژیم درمانده آمریکا به اعتبار شکست در ماجرای سوریه و عراق و افغانستان به شدت به یک فضاسازی تبلیغاتی-نظیر گرفتن عکس دست دادن اوباما با رئیس جمهوری اسلامی ایران- نیاز دارد و ارتکاب چنین اشتباهی دادن یک امتیاز بزرگ به آمریکا نیازمند است بدون اینکه کمترین امتیازی را نصیب ایران کند ضمن اینکه به عادی‌سازی و سفیدسازی سیمای تیره شیطان بزرگ کمک می‌کند؛ حال آن که رئیس دولت آمریکا یک جنایتکار جنگی است و دست وی با واسطه و بی‌واسطه به خون ملت‌های منطقه از مصر و سوریه و فلسطین و لبنان تا بحرین و یمن آلوده است و همین دست شرور است که اعمال مجازات‌های اقتصادی علیه ملت ایران را امضا کرد.
اخبار ویژه
رهبر انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان:
یادآوری/ بازنشر
در پاسخ به رسانههای مدعی اصلاحات بیان شد:
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
