رابطه غيرت مردان و حجاب زنان

598 به نقل از بي باك: در سال های اول انقلاب این شعار را روی دیوارهای شهر بسیار میدیدیم که "بی‌حجابی زن از بی‌غیرتی مرد است". با این حال حتی اگر بدحجابی زنان از بی عفتی خود آنان باشد، باز هم این نشان از بی غیرتی مرد هم می باشد زيرا زن جزء، شرف مرد به حساب می آيد.

غيرت در لغت و اصطلاح اخلاقی عبارت است از حالت دگرگوني نفساني يک مرد از اينکه ببيند يا متوجه شود که نواميس خانوادگي او مثل مادر، خواهر، همسر و دختر او يا حتی نوانيس ديگران در معرض بهره وري حرام قرار گيرد.

وقتي از مردي كه همسر بد حجاب دارد پرسيده مي شود كه چرا اين نكته را به همسرش تذكر نمي دهد؟ اعلام مي كند كه اين مساله به خود زن بستگي دارد و نمي توان او را مجبور به اين كار كرد .در نقطه مقابل وقتي از زنان بد حجاب سئوال مي شود كه چرا حجابت را رعايت نمي كني؟ مي گوييد؛ همسرم راضي به این امر است در صورتي كه حجاب جزء واجبات است نه جزء حقوق زن و مرد نسبت به يكديگر كه با رضايت همسر، زن بتواند بد حجاب در محافل عمومي ظاهر شود.

در اسلام غیرت بسیار مورد توجه قرار گرفته است . غیرت مرد هم باید شامل عرض و ناموس باشد و هم مال خود و همچنین موارد دیگر. مسلم است که یکی از مهم ترین موارد اساسی یک مرد، داشتن غیرت نسبت به حفظ حریم خانوادگی و عفت در خانواد ه هاست .

یک مرد باید در مورد رفت و آمدهای نوامیس خود و اهل و عیال خود در جامعه یا استفاده از پوشش نامناسب در جامعه نهایت دقت نظر را به خرج دهد و موارد منافی عفت را از خانواده خود دور کند.

شاید مهمترین مساله ای که امروزه در جامعه ما از بعضی خانواده ها دیده می شود این است که بعضی آقایان با نوامیس شان که ظاهر و پوشش نامناسبی دارند در کوچه و بازار و در مکانهای مختلف از جمله پارکها ، تفریح گاهها و رستورانها و مکانهای متعدد دیگر، آمد و شد دارند ولی نسبت به پوشش و رفتار اهل و عیال و نوامیس خود کاملا بی تفاوت هستند، زيرا نگاههايشان دنبال نواميس مردم است و نگاه هاي مردان ديگر هم به دنبال نواميس آنها. تا به حال يك خانم بد حجاب پيش خودش فكر كرده كه چرا همسرش از بد حجابي او راضي است و چرا دلش نمي خواهد كه زيبايي همسرش فقط براي خودش باشد و او را براي همه مي خواهد؟ طبیعتا انسان همواره چيزهاي ارزشمند و قيمتي را براي خودش مي خواهد و در مقابل چيزهايي كه از نگاه او ارزش ندارند را برای استفاده دیگران به اشتراک می گذارد.

متاسفانه مردان عدم اعتراض نسبت به پوشش وظاهر نواميس خود، آزادي را توجيه بي غيرتي خود مي دانند.

حضرت ابراهیم(علیه السلام) به داشتن خصلت غیرت ـ به ویژه غیرت ناموسی ـ معروف بود در یکی از سفرها، بر اثر آلودگی محیط، همسرش را در میان صندوقی سرپوشیده نهاده بود، در مرز ایالت مصر، مأمور از او پرسید در میان این صندوق چیست؟ ابراهیم پاسخ هایی داد و سرانجام فرمود: در میان این صندوق همسر من قرار دارد. مأمور پرسید: چرا او را در میان صندوق نهاده ای؟ ابراهیم گفت: غیرتم نسبت به ناموسم چنین اقتضاء کرد تا چشم ناپاکی به او نیفتد.


پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند:

 هر مردی که همسرش با آرایش (بدحجاب) از خانه بیرون رود، بی غیرت است؛ و هرکس او را بی غیرت بخواند، گناهی نکرده است!

عصر خلافت امیر مؤمنان علی(علیه السلام) بود، به آن حضرت گزارش رسید که در مسیر راه ها بعضی از مردان و زنان رعایت حریم عفت را نمی کنند، بسیار ناراحت شد. مردم کوفه را جمع کرد، در ضمن سخنرانی به آنها فرمود: «نبّئت انّ نسائکم یدافعن الرّجال فی الطّریق، اما تستحیون؟ لعن اللّه من لایغار؛ به من خبر رسیده که زنان شما در مسیر راه ها به مردان تنه می زنند، آیا حیاء نمی کنید، خداوند لعنت کند کسی را که غیرت نمی ورزد.

وصیت شهید سعید زقاقی به مادرش:

 مادرم، زمانی که خبر شهادتم را شنیدی گریه نکن، زمان تشییع و تدفین من هم گریه نکن، فقط زمانی گریه کن که مردان ما غیرت را فراموش کنند و زنان ما عفت را. وقتی جامعه ما را بی‌غیرتی و بی‌حجابی فرا گرفت گریه کن که اسلام در خطر است.

پيش از ورود اسلام به ايران زنان به حجاب ايمان داشتند.

 هنگامی که خشایار شاه به ملکه «وشی» دستور داد که بدون پوشش به بزم بیاید تا حاضران، زیبایی اندام او را بنگرند، وی امتناع نمود و از انجام فرمان پادشاه سر باز زد و به خاطر این سرپیچی، به حکم دادوران، عنوان«ملکه ایران» را از دست داد.

"ویل دورانت" نویسنده و تاریخ نگار مشهور آمریکایی می نویسد: «زنان طبقات بالای اجتماع جرأت آن را نداشتند که جز در تخت روان روپوش دار از خانه بیرون بیایند. هرگز به آنان اجازه داده نمی شد که آشکارا با مردان آمیزش (اختلاط) کنند. زنان شوهر دار حق نداشتند هیچ مردی را، ولو پدر یا برادرشان باشد، ببینند. در نقش هایی که در ایران باستان بر جای مانده، هیچ صورت زن دیده نمی شود و نامی از ایشان به نظر نمی رسد».

قسمتي از نامه چارلي چاپلين به دخترش:

 دخترم هیچکس و هیچ چیز دیگر رادر این جهان نمی توان یافت که شایسته آن باشد که دختری ناخن پای خود را به خاطر آن عریان کند.برهنگی بیماری عصر ماست.به گمان من، تن تو باید مال کسی باشد که روحش را برای تو عریان کرده است.

و در پايان آن كسي كه نيازش به نگاه است ، فارغ ز حجاب است...............